Zamek Świętego Anioła































Zamek Świętego Anioła


Ilustracja
Zamek Świętego Anioła i most św. Anioła

Państwo

 Włochy
Miejscowość

Rzym
Typ budynku

mauzoleum
Ukończenie budowy
139


Położenie na mapie Rzymu


Mapa lokalizacyjna Rzymu

Zamek Świętego Anioła

Zamek Świętego Anioła






Położenie na mapie Lacjum


Mapa lokalizacyjna Lacjum

Zamek Świętego Anioła

Zamek Świętego Anioła






Położenie na mapie Włoch


Mapa lokalizacyjna Włoch

Zamek Świętego Anioła

Zamek Świętego Anioła





Ziemia41°54′11,03″N 12°27′58,88″E/41,903064 12,466356

Strona internetowa

Zamek Świętego Anioła (wł. Castel Sant’Angelo), Mauzoleum Hadriana – grobowiec cesarza Hadriana, jego rodziny oraz następców, znajdujący się na prawym brzegu Tybru w Rzymie, w pobliżu Watykanu.


Budowę mauzoleum rozpoczęto za życia Hadriana, ukończono je jednak dopiero za panowania jego następcy Antoninusa Piusa w 139 roku[1][2]. Usytuowano je na terenie ogrodów Domicji (horti Domitiae)[2]. Aby ułatwić komunikację, na wysokości Pola Marsowego przerzucono ośmioprzęsłowy most Pons Aelius[1]. Grobowiec wybudowany został na obłożonej z zewnątrz płytami z marmuru paryjskiego podstawie w kształcie kwadratu o boku 85 m i wysokości ok. 10 m[1]. Na niej posadowiono wzniesione z betonu i wyłożone z zewnątrz trawertynowymi płytami cylindryczne mauzoleum, o średnicy 64 m i oryginalnej wysokości ok. 21 m[1][2], nakryte kopułą na której na warstwie ziemi posadzono drzewka cyprysowe. Kopuła ozdobiona była ustawionym na podwyższeniu, wykonanym z brązu posągiem cesarza powożącego kwadrygą[1][2]. Na krawędzi ścian mauzoleum ustawiono posągi z marmuru[1]. Ściany podstawy ozdobiono fryzem z bukranionów i inskrypcjami wymieniającymi pochowanych w mauzoleum członków rodziny cesarskiej. W mauzoleum pochowano Hadriana i jego żonę Sabinę, Antonina Piusa z żoną Faustyną Starszą, Lucjusza Aeliusza, Lucjusza Werusa, Marka Aureliusza, Septymiusza Sewera, Julię Domnę, Getę i Karakallę[2].


Wejście do mauzoleum prowadziło przez dromos i rampę zakończoną kwadratowym pomieszczeniem, w niszy którego umieszczono posąg cesarza. Z tego pomieszczenia spiralny korytarz prowadził do komory grobowej o wymiarach 8×8 m. Ściany tego pomieszczenia wyłożono marmurem, a jego nisze przeznaczone były na urny z prochami zmarłych[2].


Budowla funkcję mauzoleum pełniła do 271 roku, kiedy została włączona w system murów obronnych Rzymu. W czasach Teodoryka zamieniono ją na więzienie. Na początku V wieku, za panowania Honoriusza, została przebudowana na fortecę[1]. Podczas oblężenia Rzymu przez Gotów w 537 roku zniszczone zostały marmurowe rzeźby wieńczące mauzoleum (obrońcy obrzucali nimi szturmujących wrogów)[1].


Pod koniec VI wieku papież Grzegorz I Wielki przemianował budowlę na Zamek św. Anioła, aby upamiętnić ukazanie się podczas zarazy, nad mauzoleum anioła chowającego miecz na znak końca epidemii, którą interpretowano jako gniew Boży[3]. W 608 roku papież Bonifacy IV na szczycie budynku wzniósł kaplicę Świętego Anioła w Niebie.


W X wieku zamek stał się własnością rodziny Krescencjuszy, którzy ufortyfikowali go i wybudowali na szczycie wieżę[2]. W okresie średniowiecza i renesansu Zamek św. Anioła służył papieżom jako więzienie i twierdza, co wiązało się z licznymi przebudowami. W 1277 roku papież Mikołaj III połączył zamek z Watykanem za pomocą korytarza Passetto di Borgo, istniejącego do dziś[1][2]. W 1453 roku na jego murach powieszony został Stefano Porcari, zaś podczas Sacco di Roma w 1527 roku schronił się w nim papież Klemens VII[1].


Od 1752 roku budynek zdobi rzeźba przedstawiająca anioła z mieczem. Obecnie, od roku 1933, znajduje się w nim watykańskie muzeum średniowiecznej broni.



Przypisy |




  1. abcdefghij Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 253-255. ISBN 1-884964-80-X.


  2. abcdefgh L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 249-250. ISBN 0-8018-4300-6.


  3. Jan Gordziałkowski: Historia Państwa Kościelnego. Kraków: WAM, 2007, s. 9. ISBN 978-83-7318-865-5.









這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna