José Reyes







Nie mylić z: José Antonio Reyes – hiszpański piłkarz.















































José Reyes

José Reyes jako zawodnik New York Mets
José Reyes jako zawodnik New York Mets

wolny agent

trzeciobazowy/łącznik
Pełne imię i nazwisko
 José Bernabé Reyes
Data i miejsce urodzenia
 11 czerwca 1983
Villa González, Dominikana
Odbija
switch hitter
Rzuca
 prawą
Debiut
 10 czerwca 2003
Statystyki

Średnia uderzeń
 0,283

Home runy
 145

Uderzenia
 2138

RBI
 719
Kariera klubowa



























Lata
Kluby

2003–2011
New York Mets

2012
Miami Marlins

2013–2015
Toronto Blue Jays

2015
Colorado Rockies

2016–2018
New York Mets

Stan na koniec sezonu 2018.

José Bernabé Reyes (ur. 11 czerwca 1983) – dominikański baseballista występujący na pozycji trzeciobazowego i łącznika. Czterokrotny uczestnik Meczu Gwiazd, zdobywca Silver Slugger Award, najlepszy uderzający w National League w 2011 roku.




Spis treści






  • 1 Kariera klubowa


    • 1.1 Minor League Baseball


    • 1.2 New York Mets


      • 1.2.1 2003–2005


      • 1.2.2 2006


      • 1.2.3 2007–2009


      • 1.2.4 2010–2011




    • 1.3 Miami Marlins


    • 1.4 Toronto Blue Jays


    • 1.5 Colorado Rockies


    • 1.6 Powrót do New York Mets




  • 2 Kariera reprezentacyjna


  • 3 Nagrody i wyróżnienia


  • 4 Przypisy





Kariera klubowa |



Minor League Baseball |


W sierpniu 1999 podpisał kontrakt jako wolny agent z organizacją New York Mets[1]. Zawodową karierę rozpoczął w 2000 od występów w Kingsport Mets (poziom Rookie), następnie w 2001 grał w Capital City Bombers (Class A)[2]. Na początku 2002 został zaproszony do składu New York Mets na występy w spring training[3], jednak po jego zakończeniu został odesłany do St. Lucie Mets (Class A Advanced), a potem do Binghamton Mets (Double-A)[2]. Jako zawodnik tego klubu w lipcu 2002 wystąpił w drużynie reszty świata w All-Star Futures Game i został wybrany MVP tego meczu[3][4]. Sezon 2003 rozpoczął od występów w Norfolk Tides (Triple-A) i po rozegraniu 42 meczów, 5 czerwca 2003 zastąpił kontuzjowanego Reya Sáncheza w 40-osobowym składzie New York Mets[3].



New York Mets |




José Reyes podczas gry w Miami Marlins.




José Reyes jako zawodnik Toronto Blue Jays.




José Reyes jako zawodnik Colorado Rockies.



2003–2005 |


10 czerwca 2003 zadebiutował w Major League Baseball w meczu przeciwko Texas Rangers, w którym zaliczył dwa uderzenia, w tym double'a[1]. Pięć dni później w spotkaniu z Anaheim Angels zdobył pierwszego home runa (grand slama) w MLB[5]. 28 sierpnia 2003 w meczu z Atlanta Braves został najmłodszym zawodnikiem w historii MLB, który zdobył dwa home runy, jednego lewą, drugiego prawą ręką[6]. W debiutanckim sezonie zagrał w 69 meczach, uzyskując średnią 0,307, a w głosowaniu do nagrody NL Rookie of the Year Award zajął 8. miejsce [1]. 13 marca 2004 podczas meczu spring training doznał kontuzji kolana, a do gry powrócił 19 czerwca 2004[7]. W 2005 skradł najwięcej baz (60) w National League i zaliczył najwięcej triple'ów (17) w MLB[1].



2006 |


21 czerwca w meczu z Cincinnati Reds, rozegranym na Shea Stadium, został dziewiątym zawodnikiem w historii klubu, który zaliczył cycle[8]. W lipcu po raz pierwszy otrzymał powołanie do NL All-Star Team[1]. 3 sierpnia podpisał nowy, czteroletni kontrakt 23 250 tysięcy dolarów z opcją przedłużenia na rok wartą 11 milionów[9]. 15 sierpnia w spotkaniu z Philadelphia Phillies zdobył trzy home runy[10], zaś 7 września w meczu z Los Angeles Dodgers zdobył pierwszego inside-the-park home runa w MLB[11].


W sezonie zasadniczym uzyskał średnią 0,300, zdobył 18 home runów, zaliczył 81 RBI i 17 triple'ów (najwięcej w MLB), a także skradł 64 bazy (najwięcej w MLB) i został wyróżniony spośród łączników otrzymując Silver Slugger Award[1]. Mets wygrali dywizję National League East i uzyskali awans do play-off. Pierwszy mecz w postseason Reyes zanotował 4 października przeciwko Los Angeles Dodgers w National League Division Series[1][12]. Mets pokonali Dodgers w NLDS 3–0, ale ulegli Cardinals 3–4 w National League Championship Series[13].


W listopadzie wystąpił w Major League Baseball Japan All-Star Series, a w meczu numer 5 zdobył zwycięskiego home runa w dziesiątej zmianie[14].



2007–2009 |


10 lipca 2007 Reyes po raz pierwszy wyszedł w podstawowym składzie NL All-Star Team[1]. Dwa dni później w meczu z Cincinnati Reds ustanowił klubowy rekord zdobywając dziewiątego lead-off home runa w MLB[15], a 22 sierpnia 2007 w spotkaniu z San Diego Padres pobił kolejny, kradnąc 67. bazę w sezonie zasadniczym[16]. Ostatecznie skradł 78, co było najlepszym wynikiem w MLB[1]. 20 lipca 2008 w meczu z Cincinnati Reds pobił klubowy rekord wszech czasów, należący do Mookiego Wilsona, zaliczając 63 triple'a w MLB[17]. W tym samym roku, 10 września, w spotkaniu z Washington Nationals ustanowił kolejny rekord klubowy, należący również do Wilsona, kradnąc 282. bazę w karierze[17]. W 2009 z powodu kontuzji łydki zagrał w zaledwie 36 meczach[1].



2010–2011 |


25 maja 2010 w meczu przeciwko Philadelphia Phillies zaliczył 1000. uderzenie w MLB[18]. W lipcu 2010 i 2011 otrzymał powołanie do NL All-Star Team, ale nie wystąpił w meczach z powodu kontuzji[19][20].


Pod koniec sezonu 2011 walczył z Ryanem Braunem z Milwaukee Brewers o tytuł najlepszego uderzającego w lidze. 28 września 2011 w ostatnim meczu przeciwko Cincinnati Reds, po zaliczeniu single'a w pierwszej zmianie, poprosił menadżera Terry'ego Collinsa o zmianę[21]. Tego samego dnia w spotkaniu Brewers – Los Angeles Dodgers Braun przy czterech podejściach nie zaliczył odbicia i zakończył sezon ze średnią 0,332. Reyes z kolei zanotował średnią 0,337[22]. Po zakończeniu sezonu Reyes został wolnym agentem[23].



Miami Marlins |


7 grudnia 2011 podpisał sześcioletni kontrakt wart 106 milionów dolarów z Miami Marlins[23]. Podczas gry w Marlins ustanowił rekord kariery i jednocześnie wyrównał rekord klubowy, należący do Emilio Bonifacio, zaliczając przynajmniej jedno odbicie w 26 meczach z rzędu[24]. Sezon 2012 zakończył ze średnią 0,287, zdobył 11 home runów, zaliczył 57 RBI i skradł 40 baz[1].



Toronto Blue Jays |


19 listopada 2012 wraz z Markiem Buehrle, Joshem Johnsonem, Johnem Buckiem i Emilio Bonifacio przeszedł do Toronto Blue Jays w zamian za Hendersona Álvareza, Adeiny'ego Hechavarrię, Yunela Escobara, Jake'a Marisnicka, Anthony'ego DeSclafaniego, Justina Nicolino i Jeffa Mathisa[25]. 12 kwietnia 2013 w meczu przeciwko Kansas City Royals odniósł kontuzję kostki[26], a do gry w MLB powrócił 26 czerwca[27]. 6 sierpnia 2013 w spotkaniu ze Seattle Mariners zdobył 100. home runa w MLB po narzucie Féliksa Hernándeza[28][29].



Colorado Rockies |


28 lipca 2015 przeszedł do Colorado Rockies między innymi za Troya Tulowitzkiego[30]. Po raz pierwszy w barwach nowego zespołu zagrał dzień później w meczu przeciwko Chicago Cubs, w którym zaliczył single'a[31].



Powrót do New York Mets |


25 czerwca 2016 podpisał niegwarantowany kontakt z New York Mets[32]. Występy w organizacji rozpoczął w Brooklyn Cyclones (Class A-Short Season), a 28 lipca 2016 przeszedł do Binghamton Mets (Double-A)[33]. 5 lipca 2016 został powołany do 40-osobowego składu New York Mets, zastępując kontuzjowanego Davida Wrighta, grającego na trzeciej bazie[34].


20 maja 2017 w meczu przeciwko Los Angeles Angels of Anaheim zaliczył 2000. odbicie w MLB[35].



Kariera reprezentacyjna |


Reyes był w składzie reprezentacji Dominikany na World Baseball Classic w 2006, 2009 i 2013 roku[36]. W 2013 zdobył złoty medal na tym turnieju, a w finale przeciwko Portoryko zaliczył 2 odbicia na 4 podejścia, w tym triple'a w siódmej zmianie[37].



Nagrody i wyróżnienia |


















Nagroda/wyróżnienie Lata
Źródło
4× All-Star
2006, 2007, 2010, 2011
 [1]
Silver Slugger Award 2006 [1]


Przypisy |




  1. ↑ abcdefghijklm Jose Reyes Statistics and History (ang.). baseball-reference.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  2. ↑ ab Jose Reyes Statistics and History (ang.). baseball-reference.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  3. ↑ abc Jose Reyes Biography (ang.). jockbio.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  4. ↑ 2002 All-Star Futures Game (ang.). mlb.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  5. ↑ Eckstein's sixth-inning hit only blemish on Trachsel (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  6. ↑ Leiter throws seven shutout innings (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  7. ↑ Reyes' triple in 10th sets the stage for N.Y. (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  8. ↑ Reyes' cycle soured by Mets loss (ang.). mlb.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  9. ↑ Mets lock up Reyes with four-year, $23.25 million deal (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  10. ↑ Phillies overcome Reyes' three HRs, spank Mets (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  11. ↑ Mets rough up Penny; Dodgers' NL West lead shrinks (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  12. ↑ Worth the wait: Delgado fuels Mets in first playoff game (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  13. ↑ 2006 NLCS (4-3): St. Louis Cardinals (83-78) over New York Mets (97-65) (ang.). baseball-reference.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  14. ↑ 2006 All-Star Series in Japan (ang.). mlb.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  15. ↑ Reyes, Gotay nail back-to-back HRs in Mets win (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  16. ↑ Peavy, Padres end Mets' four-game winning streak (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  17. ↑ ab Jose Reyes' best Mets moments (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  18. ↑ Dickey's knuckler baffles Phillies in Mets win (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  19. ↑ Injured Reyes out of Midsummer Classic (ang.). mlb.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  20. ↑ Hamstring lands Reyes on disabled list (ang.). mlb.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  21. ↑ Jose Reyes lifted after bunt as Mets blank Reds (ang.). baseball-reference.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  22. ↑ Zack Greinke goes 11-0 at Miller Park, clinches 1st round home edge for Brewers (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  23. ↑ ab New Marlin Reyes embraces Miami approach (ang.). marlins.mlb.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  24. ↑ Reyes shakes off sore hand, runs hit streak to 26 (ang.). mlb.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  25. ↑ How's that 12-player Marlins-Blue Jays blockbuster looking three years later? (ang.). mlb.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  26. ↑ R.A. Dickey sharp against Royals, picks up first win with Blue Jays (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  27. ↑ Blue Jays' R.A. Dickey holds Rays to 2 hits in complete-game win (ang.). espn.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  28. ↑ Jose Reyes - Career Home Runs (ang.). baseball-reference.com. [dostęp 25 stycznia 2016].


  29. ↑ Reyes' leadoff homer (ang.). baseball-reference.com. [dostęp 24 stycznia 2016].


  30. ↑ Blue Jays eye present, future with Tulo trade (ang.). bluejays.mlb.com. [dostęp 25 stycznia 2016].


  31. ↑ Reyes singles in Rockies debut (ang.). mlb.com. [dostęp 25 stycznia 2016].


  32. ↑ Mets ink shortstop Reyes to Minors deal (ang.). mets.mlb.com. [dostęp 25 czerwca 2016].


  33. ↑ Jose Reyes Stats, Highlights, Bio (ang.). milb.com. [dostęp 10 lipca 2016].


  34. ↑ Reyes' second chance with Mets officially begins (ang.). mets.mlb.com. [dostęp 10 lipca 2016].


  35. ↑ Reyes reaches, then passes 2,000-hit plateau (ang.). mlb.com. [dostęp 7 października 2017].


  36. ↑ Blue Jays World Baseball Classic Players – Jan. 17 (ang.). bluejaysfans.ca. [dostęp 25 stycznia 2016].


  37. ↑ Did you know? Facts on Pool C of WBC '17 (ang.). mlb.com. [dostęp 1 kwietnia 2017].















p • d • e

Dominikana – World Baseball Classic 2013 (1. tytuł)


2 Aybar •
4 Tejada •
7 Reyes •
10 Encarnación •
13 Ramírez •
14 Sierra •
17 Cruz •
20 Dotel •
21 Deduno •
22 Pérez •
24 Canó •
25 Peña •
30 De Aza •
31 Simón •
32 Nanita •
36 Cedeño •
37 Volquez •
40 Herrera •
41 Santana •
44 Casilla •
45 Castro •
48 Veras •
51 Rodríguez •
52 García •
56 Rodney •
64 Strop •
65 Severino •
75 Barceló •





menadżer: Peña •






-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA...
閱讀完整內容

Rikitea

圖片
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W  /  23.12028°S 134.96917°W  / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W  /  23.12028°S 134.96917°W  / -23.12028; -134.96917 Country   France Overseas collectivity   French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
閱讀完整內容

University of Vienna

圖片
"Vienna University" redirects here. For Vienna University of Economics and Business, see Vienna University of Economics and Business. University of Vienna Universität Wien Type Public Established 1365 Budget € 544 million [1] Rector Heinz Engl Academic staff 6,765 Administrative staff 3,106 Students 94,000 [2] Postgraduates 16,490 Doctoral students 8,945 Location Main building, Vienna , Austria 48°12′47″N 16°21′35″E  /  48.21306°N 16.35972°E  / 48.21306; 16.35972 Coordinates: 48°12′47″N 16°21′35″E  /  48.21306°N 16.35972°E  / 48.21306; 16.35972 Campus Urban Colors Blue and White           Affiliations Campus Europae, EUA, UNICA Website www.univie.ac.at/en Data as of 2016 [update] The University of Vienna (German: Universität Wien ) is a public university located in Vienna, Austria. It was founded by Duke Rudolph IV in 1365 and is one of the oldest universities in the Ge...
閱讀完整內容