Andrzej Corsini







Ten artykuł dotyczy świętego, biskupa Fiesole żyjącego w XIV wieku. Zobacz też: Andrea Corsini, XVIII-wieczny kardynał.








































Święty
Andrzej Corsini
Andrea Corsini


prowincjał
biskup
apostoł Florencji

Ilustracja
Portret św. Andrzeja podczas modlitwy pędzla Guido Reni.
Data i miejsce urodzenia
30 listopada 1302
Florencja
Data i miejsce śmierci
6 stycznia 1374[1]
Fiesole (k. Florencji)
Czczony przez
Kościół katolicki

Kanonizacja
29 kwietnia 1629
przez Urbana VIII
Wspomnienie
6, 7 lub 9 stycznia oraz 4 lutego
Atrybuty
pastorał, wilk i baranek
Patron
 orędownik pokoju
Szczególne miejsca kultu
Basilica di Santa Maria del Carmine we Florencji





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Andrzej Corsini, wł. Andrea Corsini (ur. 30 listopada 1302 we Florencji, zm. 6 stycznia 1374 w Fiesole) – karmelita, toskański prowincjał (1348-1349), biskup Fiesole (1349-1374), święty Kościoła katolickiego.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Kult


  • 3 Zobacz też


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Życiorys |


Urodził się w arystokratycznej florenckiej rodzinie Corsinich w dzień pamięci św. Andrzeja Apostoła, stąd na chrzcie dano mu imię Andrzej. W młodości wiódł swobodne i burzliwe życie, jednak na skutek wyznania matki o tym, że wyprosiła go u Boga gorącą modlitwą i że razem z ojcem złożyła ślub ofiarowania go na służbę Bożą, postanowił zmienić swoje dotychczasowe życie i w wieku piętnastu lat wstąpił do karmelitów we Florencji (1317). Zyskawszy opinię gorliwego i umartwionego zakonnika, pełnił różne funkcje zakonne. W 1324 otrzymał święcenia kapłańskie i został skierowany na studia na Sorbonę do Paryża, a następnie do Awinionu. Po powrocie do Florencji (1347), kiedy panowała epidemia dżumy opisana przez Giovanniego Boccaccio w Dekameronie, zaczął być uważany za proroka i cudotwórcę. W 1348 roku został wybrany na prowincjała Toskanii podczas kapituły generalnej w Metzu. Urząd ten pełnił przez dwa lata (1348-1349), działając na rzecz wzmocnienia zakonu.
13 października 1349[2] został mianowany biskupem Fiesole przez papieża Klemensa VI (+1352) na miejsce zmarłego na zarazę poprzednika.


Jego ascetyczny rygor i absolutne oddanie posłudze nie przez wszystkich były do zaakceptowania. Miłosierny, energiczny ale nie zawsze posłuszny Andrzej Corsini okazał się dobrym administratorem i rozjemcą. Niejednokrotnie godził zwaśnione między sobą włoskie miasta. Zyskał wielką renomę jako rozjemca między rywalizującymi frakcjami politycznymi a na prośbę Urbana V (+1370) udał się do Bolonii i przyczynił do zawarcia pokoju między ludźmi podburzonymi przez Visconti.
Niestrudzenie przez 24 lata biskupstwa wizytował parafie, odwiedzał szpitale i przytułki wspomagając biednych. Odnawiał i budował kościoły, zwalczał nadużycia i łamanie celibatu. Wśród kapłanów założył Bractwo Trójcy Przenajświętszej (nazywane niekiedy Koronką do Trójcy Przenajświętszej).


Zmarł w wieku 71 lat w dzień Objawienia Pańskiego (pot. Święto Trzech Króli). Pochowany został we Florencji w kaplicy ufundowanej przez jego rodzinę w kościele Santa Maria del Carmine.



Kult |


Dzień obchodów

Wspomnienie liturgiczne początkowo przypadało 6 stycznia, kiedy to Kościół katolicki uroczyście obchodzi Święto Trzech Króli, więc kolejno wyznaczano terminy w inne dni: we Florencji na 7 stycznia, za czasów Urbana VIII (+1644) na 30 stycznia, a od czasów Aleksandra VII (+1667) na 4 lutego. W polskim Kościele i zakonach karmelitów oraz karmelitów bosych przypada ono 9 stycznia.


W dzień śmierci Andrzeja we Florencji odbywa się uroczysta procesja z jego relikwiami.


Atrybuty

Atrybutami Świętego są: pastorał, wilk i baranek. Zwierzęta związane są z legendą głoszącą, że przed urodzeniem Andrzeja jego matka ujrzała wilka, który wstępując do karmelitów, zamienił się w łagodnego baranka.


Beatyfikacja i kanonizacja

Z uwagi na liczne cuda jakie miały się dokonać za życia Andrzeja Corsini, jak i po śmierci za jego wstawiennictwem, Eugeniusz IV (+1447) zezwolił na jego natychmiastowy publiczny kult.


W poczet świętych wpisał go Urban VIII 29 kwietnia 1629[3], jednakże dopiero Benedykt XIII podał bullę papieską do publicznej wiadomości w 1724 roku.



Zobacz też |



  • kult świętych

  • modlitwa za wstawiennictwem świętego

  • święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

  • Święty Andrzej



Przypisy |




  1. ↑ Niekiedy podawana jest data 6 stycznia 1373, jednak wynika to z faktu, że w średniowiecznej Italii powszechnie stosowano kalendarz florencki, zgodnie z którym rok rozpoczynał się dopiero 25 marca, a nie 1 stycznia; tym samym, 6 stycznia 1373 według kalendarza florenckiego odpowiada dacie 6 stycznia 1374 według kalendarza współczesnego. Rok 1374 jako datę śmierci potwierdzają dokumenty z rejestru papieża Grzegorza XI; zob. Konrad Eubel, Hierarchia catholica medii aevi, Münster 1913, s. 248.


  2. ↑ St. Andrew Corsini - Friar & Bishop (zakonnik i biskup) - Saints of Carmel na stronie Brytyjskiej Prowincji Karmelitów (ang.)


  3. ↑ Sant' Andrea Corsini festa: 9 gennaio) na archiwalnej stronie włoskich karmelitów (wł.)



Bibliografia |




  • Andrzej Corsini na DEON.pl (SJ i Wydawnictwo WAM)


  • Sant' Andrea Corsini - Santi Beati (autor: Piero Bargellini ) (wł.)


  • Saint Andrew Corsini - Lives of the Saints (na podstawie Benziger Brothers: New York, 1894) (kat.)









-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容