Efor
Efor (stgr. ἔφορος éphoros–nadzorca) – jeden z pięciu najwyższych urzędników w spartańskiej polis, reprezentujących żywioł oligarchiczny w jej ustroju. Pochodzenie urzędu eforatu nie jest bliżej znane, choć przypuszcza się, że pięciu eforów powołano w końcu VII wieku p.n.e. Istnieje hipoteza, że pierwotnie reprezentowali oni pięć osad, z których składała się Sparta i służyli pomocą królowi. Od VI w. p.n.e. byli wybierani przez obywateli spośród ich grona. Prawdopodobnie w jakimś związku z wojnami meseńskimi w ich ręce przeszła władza administracyjna, kierowanie polityką zagraniczną oraz sądownictwo. Mieli prawo zwoływania zgromadzenia ludowego, tak zwanej apelli[1] i to do nich należało interpretowanie wyników jej głosowania. Przewodzili także geruzji. Urząd swój piastowali przez jeden rok. Po zakończeniu kadencji, ze swojej działalności składali sprawozdanie i w razie nadużyć mogli zostać pociągnięci do odpowiedzialności.
Przypisy |
↑ Multimedialna Encyklopedia Powszechna PWN (edycja 2009). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-61492-04-7.
Bibliografia |
- A.H.M. Jones: Sparta. Oxford: Basil Blackwell, 1967.
- Robert Jr. Struble: Ancient Greece (ang.). W: Treatise on Twelve Lights [on-line]. [dostęp 7 czerwca 2012].
