Sztuki wyzwolone
Sztuki wyzwolone (siedem sztuk wyzwolonych) (łac. septem artes liberales) – siedem dyscyplin wiedzy, które były podstawą wykształcenia w okresie późnej starożytności i średniowiecza.
Sztuki wyzwolone dzielono na dwie grupy: trivium i quadrivium.
Trivium - gramatyka, dialektyka, retoryka,
Quadrivium - muzyka, arytmetyka, geometria, astronomia.
Spis treści
1 Geneza
2 Treść sztuk wyzwolonych
2.1 Trivium
2.2 Quadrivium
3 Rola w nauczaniu
4 Sztuki wyzwolone współcześnie
5 Przypisy
6 Bibliografia
Geneza |
Termin sztuki wyzwolone pochodzi od Marcjanusa Kapelli, który w V wieku stworzył dzieło „O zaślubinach Merkurego i Filologii” (De nuptiis Philologiae et Mercurii)[1], w którym zawarł wszystkie wykładane w szkole nauki (składało się z siedmiu ksiąg) i nazwał je siedmioma sztukami wyzwolonymi. Celem księgi było odwzorowanie świata w nauce[2]. Kasjodor w VI wieku w dziele O rzeczach boskich i ludzkich dostosował podręcznik Kapelli na użytek kształcenia chrześcijańskiego[1].
Treść sztuk wyzwolonych |
Źródłem podziału sztuk na trivium i quadrivium było encyklopedyczne dzieło Marka Terencjusza Warrona Disciplinarum libri IX (Dziewięć ksiąg naukowych).
Sztuki wyzwolone, mimo podobieństwa nazw do współczesnych dyscyplin wiedzy, są od nich dość odległe. Treści nauczane w ich ramach były ściśle związane były z potrzebami organizacji kościelnej i przygotowaniem do pracy w jej ramach.
Podstawowe treści sztuk wyzwolonych oddaje średniowieczny wiersz mnemotechniczny[3].
Gram. loquitur; Dia. vera docet; Rhe. verba ministrat;
Mus. canit; Ar. numerat; Geo. ponderat; as. colit astra.
Gramatyka mówi; dialektyka naucza prawdy; retoryka wyraża;
Muzyka śpiewa, arytmetyka oblicza, geometria waży, astronomia wielbi gwiazdy.
Trivium |
Trivium określane też było jako "trzy drogi wiedzy" i obejmowało dyscypliny podstawowe[4]. Od tego pojęcia pochodzi współczesne słowo trywialny (oczywisty).
W skład trivium wchodziły[4]:
- Gramatyka - nauka łaciny i czytanie tekstów klasycznych. Nauka łaciny oparta była na Ars maior Eliusza Donata[5]
- Dialektyka - nauka logiki, przede wszystkim w oparciu o Organon Arystotelesa,
- Retoryka - nauka sporządzania dokumentów, listów, mów.
Dopiero po ukończeniu trivium przystępowano do nauki quadrivium.
Quadrivium |
Quadrivium określane było jako "cztery drogi uczoności"[4].
W skład quadrivium wchodziły[4]:
- Arytmetyka - komputystyka, czyli obliczanie kalendarza liturgicznego (Computus),
- Geometria - nauczanie przyrody, geografii oraz teorii pomiarów,
- Muzyka,
- Astronomia - obliczanie czasu na podstawie ciał niebieskich na potrzeby kalendarza liturgicznego.
Quadrivium można traktować jako naukę o liczbach: czystych (arytmetyka), rozważanych w przestrzeni (geometria), w czasie (muzyka), ruchu i przestrzeni (astronomia).
Rola w nauczaniu |
Na średniowiecznych uniwersytetach program sztuk wyzwolonych były podstawą studiów wyższych. Ich celem nie było zarabianie pieniędzy, lecz osiągnięcie uczoności. Stąd też były one uzwanane za "godne człowieka wolnego"[4].
Dopiero po ukończeniu quadrivium i uzyskaniu tytułu magistra siedmiu sztuk wyzwolonych można było przystąpić do zaawansowanych studiów uniwersyteckich. Początkowo była to wyłącznie teologia, wraz z powstaniem średniowiecznych uniwersytetów (XII w.) można było studiować również na fakultecie prawa lub medycyny[4].
Sztuki wyzwolone współcześnie |
Funkcjonujące współcześnie jednostki dydaktyczno-naukowe, które deklarują się jako członkowie nurtu nauczania sztuk wyzwolonych (ang. liberal arts), czerpią z tradycji średniowiecznych i renesansowych. Kształcenie we współczesnym kolegium sztuk wyzwolonych składa się z wielu dyscyplin (humanistyki, nauk społecznych, przyrodniczych i ścisłych).
Przykładem jednostki realizującej tak zakrojony program w Polsce jest Wydział „Artes Liberales” na Uniwersytecie Warszawskim wzorowane na programie sztuk wyzwolonych na Uniwersytecie Chicagowskim[6][7].
Przypisy |
↑ ab LudwikaL. Wykurz LudwikaL., Encyklopedyści wczesnego średniowiecza, historia.org.pl [dostęp 2012-07-16] .
↑ Bogdan Banasiak. Kulturowy topos księgi (przyczynek do interpretacji). „Humanistyka i przyrodoznawstwo”. 15, s. 14–15, 2009. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. ISSN 1234-4087.
↑ Karolak, Kunicki i Orłowski 2007 ↓, s. 21.
↑ abcdef Karolak, Kunicki i Orłowski 2007 ↓, s. 22.
↑ Ernst Robert Curtius: Literatura europejska i łacińskie średniowiecze. Kraków: Wydawnictwo Universitas, 1997, s. 49. ISBN 83-7052-128-2. (pol.)
↑ Strona internetowa Kolegium Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego (pol.). [dostęp 2013-04-22].
↑ University of Chicago – Master of liberal arts (ang.). [dostęp 2013-04-22].
Bibliografia |
CzesławC. Karolak CzesławC., WojciechW. Kunicki WojciechW., HubertH. Orłowski HubertH., Dzieje kultury niemieckiej, Warszawa: PWN, 2007 ..