Stanisława Wysocka







Ten artykuł dotyczy polskiej aktorki. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

























Stanisława Wysocka


Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1877
Warszawa
Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1941
Warszawa
Zawód

aktorka, reżyser teatralny
Współmałżonek
Kazimierz Wysocki
Odznaczenia

Złoty Wawrzyn Akademicki



Stanisława Wysocka w roli tytułowej w "Balladynie" Juliusza Słowackiego, fotografia wykonana w 1915.


Stanisława Wysocka z Dzięgielewskich, secundo voto Stanisławska (ur. 7 maja 1877 w Warszawie, zm. 17 stycznia 1941 tamże) – polska aktorka, reżyser teatralny, dyrektor teatrów.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Filmografia


  • 3 Zobacz też


  • 4 Przypisy


  • 5 Linki zewnętrzne





Życiorys |


Karierę zaczynała w teatrach objazdowych. W latach 1901-11 była aktorką Teatru Miejskiego w Krakowie. W latach 1913-14 grała w Teatrze Polskim w Warszawie.


I wojnę światową spędziła w Kijowie. Po wojnie wróciła do Polski i do 1922 grała w Teatrze Rozmaitości. W latach 1923-25 grała i reżyserowała w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W latach 1926/27 kierowała teatrem miejskim w Lublinie. W latach 1927-30 pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu. Sezon 1931/32 spędziła w teatrze miejskim w Wilnie. Sezon 1932/33 to praca w teatrze miejskim i kameralnym w Łodzi. Potem wróciła do Warszawy, gdzie grała do wybuchu II wojny światowej. Nazywano ją „nową Modrzejewską”.


W latach 1921-23 kierowała Państwową Szkołą Dramatyczną przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Od 1934 była wykładowcą PIST-u. Po wybuchu II wojny światowej współpracowała z konspiracyjnym PIST-em i do końca życia udzielała lekcji.


W 1935 została odznaczona Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej[1].


Matka Janiny Wysockiej-Ochlewskiej. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].



Filmografia |



  • 1929: Mocny człowiek (babka Bieleckiego)

  • 1929: Ponad śnieg (Rudomska)

  • 1935: Jaśnie pan szofer (ciotka Boratyńskiego)

  • 1936: Trędowata (księżna Podhorecka)

  • 1937: Dziewczęta z Nowolipek (Mossakowska)

  • 1938: Druga młodość (babka Jerzego)

  • 1938: Dziewczyna szuka miłości (matka Jerzego)

  • 1938: Gehenna (stara niania Ksenobia)

  • 1938: Granica (ciotka Elżbiety)

  • 1938: Kobiety nad przepaścią

  • 1938: Ludzie Wisły (Matyjaska)

  • 1938: Wrzos (babka)

  • 1939: O czym się nie mówi... (Romanowa)

  • 1939: Włóczęgi (babcia, baronowa von Dorn)

  • 1939: Nad Niemnem

  • 1939/1946: Czarne diamenty (matka Nawrata)



Zobacz też |



 Wykaz literatury uzupełniającej: Stanisława Wysocka.


Przypisy |




  1. „Rocznik Polskiej Akademii Literatury”. Warszawa 1937, s. 256.


  2. Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s.140



Linki zewnętrzne |




  • Stanisława Wysocka w bazie Filmweb


  • Stanisława Wysocka w bazie filmpolski.pl


  • Stanisława Wysocka w bazie e-teatr.pl

  • Stanisława Wysocka - Byla-pierwszym-Hamletem

  • Stanisława Wysocka na Culture.pl









這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna