Stanisława Wysocka







Ten artykuł dotyczy polskiej aktorki. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

























Stanisława Wysocka


Ilustracja
Data i miejsce urodzenia
7 maja 1877
Warszawa
Data i miejsce śmierci
17 stycznia 1941
Warszawa
Zawód
aktorka, reżyser teatralny
Współmałżonek
 Kazimierz Wysocki
Odznaczenia

Złoty Wawrzyn Akademicki





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons




Stanisława Wysocka w roli tytułowej w "Balladynie" Juliusza Słowackiego, fotografia wykonana w 1915.


Stanisława Wysocka z Dzięgielewskich, secundo voto Stanisławska (ur. 7 maja 1877 w Warszawie, zm. 17 stycznia 1941 tamże) – polska aktorka, reżyser teatralny, dyrektor teatrów.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Filmografia


  • 3 Zobacz też


  • 4 Przypisy


  • 5 Linki zewnętrzne





Życiorys |


Karierę zaczynała w teatrach objazdowych. W latach 1901-11 była aktorką Teatru Miejskiego w Krakowie. W latach 1913-14 grała w Teatrze Polskim w Warszawie.


I wojnę światową spędziła w Kijowie. Po wojnie wróciła do Polski i do 1922 grała w Teatrze Rozmaitości. W latach 1923-25 grała i reżyserowała w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W latach 1926/27 kierowała teatrem miejskim w Lublinie. W latach 1927-30 pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu. Sezon 1931/32 spędziła w teatrze miejskim w Wilnie. Sezon 1932/33 to praca w teatrze miejskim i kameralnym w Łodzi. Potem wróciła do Warszawy, gdzie grała do wybuchu II wojny światowej. Nazywano ją „nową Modrzejewską”.


W latach 1921-23 kierowała Państwową Szkołą Dramatyczną przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Od 1934 była wykładowcą PIST-u. Po wybuchu II wojny światowej współpracowała z konspiracyjnym PIST-em i do końca życia udzielała lekcji.


W 1935 została odznaczona Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej[1].


Matka Janiny Wysockiej-Ochlewskiej. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].



Filmografia |



  • 1929: Mocny człowiek (babka Bieleckiego)

  • 1929: Ponad śnieg (Rudomska)

  • 1935: Jaśnie pan szofer (ciotka Boratyńskiego)

  • 1936: Trędowata (księżna Podhorecka)

  • 1937: Dziewczęta z Nowolipek (Mossakowska)

  • 1938: Druga młodość (babka Jerzego)

  • 1938: Dziewczyna szuka miłości (matka Jerzego)

  • 1938: Gehenna (stara niania Ksenobia)

  • 1938: Granica (ciotka Elżbiety)

  • 1938: Kobiety nad przepaścią

  • 1938: Ludzie Wisły (Matyjaska)

  • 1938: Wrzos (babka)

  • 1939: O czym się nie mówi... (Romanowa)

  • 1939: Włóczęgi (babcia, baronowa von Dorn)

  • 1939: Nad Niemnem

  • 1939/1946: Czarne diamenty (matka Nawrata)



Zobacz też |



 Wykaz literatury uzupełniającej: Stanisława Wysocka.


Przypisy |




  1. ↑ „Rocznik Polskiej Akademii Literatury”. Warszawa 1937, s. 256.


  2. ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s.140



Linki zewnętrzne |




  • Stanisława Wysocka w bazie Filmweb


  • Stanisława Wysocka w bazie filmpolski.pl


  • Stanisława Wysocka w bazie e-teatr.pl

  • Stanisława Wysocka - Byla-pierwszym-Hamletem

  • Stanisława Wysocka na Culture.pl









-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容