Aleksander Hrynkiewicz




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




































Aleksander Hrynkiewicz
Przegonia, Marek, Wioślarz, Wizytator


podpułkownik kawaleriipodpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1896
Warszawa
Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1981
Montreal
Przebieg służby
Lata służby
1912-1944
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
AK DYSK.png Armia Krajowa
Jednostki

1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego
Obwód Mokotów AK
Stanowiska
adiutant, dowódca
Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa, powstanie warszawskie)
Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti MilitariKrzyż NiepodległościKrzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie)Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych



Grób podpułkownika Aleksandra Hrynkiewicza na Starych Powązkach w Warszawie (stan na kwiecień 2012)


Aleksander Hrynkiewicz ps. „Przegonia”, „Marek”, „Wioślarz”, „Wizytator” (ur. 14 stycznia 1896 w Warszawie, zm. 15 czerwca 1981 w Montrealu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Ordery i odznaczenia


  • 3 Przypisy


  • 4 Bibliografia


  • 5 Linki zewnętrzne





Życiorys |


Od 1912 był członkiem Związku Strzeleckiego, od 1915 był komendantem sekcji POW na Mokotowie. Od 1918 służył w Wojsku Polskim. Był oficerem 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. W szeregach tego pułku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej dowodząc plutonem.


Został awansowany do stopnia rotmistrza w korpusie oficerów kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku. 21 marca 1935 roku został przeniesiony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych na stanowisko adiutanta ministra Józefa Piłsudskiego[1]. Po śmierci marszałka, 21 maja 1935 Aleksander Hrynkiewicz przekazał w Pałacu Belwederskim w Warszawie mózg Józefa Piłsudskiego prof. Maksymilianowi Rosemu, po czym wysłano go do Wilna i zdeponowano w Polskim Instytucie Badań Mózgu w specjalnie przeznaczonym do tego budynku. 27 czerwca 1935 roku awansował do stopnia majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. We wrześniu 1939 pełnił funkcję zastępcy dowódcy pułku 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.


Od 1941 był komendantem Obwodu V Mokotów (Okręg Warszawa AK). 11 listopada 1942 awansowany do stopnia podpułkownika. Podczas Powstania Warszawskiego, opuścił Mokotów z 3 na 4 sierpnia 1944, pozostając formalnie dowódcą obwodu do 18 sierpnia. Po upadku powstania przebywał w niewoli niemieckiej. Po wojnie przebywał na emigracji, początkowo w Niemczech i Wielkiej Brytanii, a następnie w Kanadzie.



Ordery i odznaczenia |




  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[2]


  • Krzyż Niepodległości (1938)


  • Krzyż Walecznych – trzykrotnie


  • Srebrny Krzyż Zasługi (7 grudnia 1927)[3]


  • Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych - 12 maja 1936



Przypisy |




  1. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 21 marca 1935 roku, s. 31.


  2. Dekret Wodza Naczelnego L. 3125 z 30 czerwca 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 28, poz. 1114


  3. M.P. z 1927 r. nr 283, poz. 779



Bibliografia |



  • Andrzej Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, tom I, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1987.


Linki zewnętrzne |


  • Artykuł Hrynkiewicza o Piłsudskim



這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna