Kazimierz Krzyżak
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
 podpułkownik artylerii | ||
| Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1897 Głowaczowa | |
| Data i miejsce śmierci | 8 marca 1985 Kraków | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne |  Legiony Polskie Wojsko Polskie, Armia Krajowa | |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka powstanie warszawskie | |
| Odznaczenia | ||
   | ||
Kazimierz Krzyżak ps. „Bronisław”, „Kalwin” (ur. 5 lutego 1897 w Głowaczowej[1], zm. 8 marca 1985 w Krakowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, inżynier, podczas powstania warszawskiego dowódca Obwodu Warszawa–Powiat.
Spis treści
1 Życiorys
2 Ordery i odznaczenia
3 Przypisy
4 Bibliografia
Życiorys |
Żołnierz Legionów Polskich. W Wojsku Polskim od 1918 do 1921. Przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika, jego oddziałem macierzystym był 3 pułk artylerii polowej Legionów w Zamościu[2]. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie[3][4]. 29 stycznia 1932 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii. Był wówczas oficerem rezerwy 9 pułku artylerii ciężkiej[5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Nadal posiadał przydział do 9 pułku artylerii ciężkiej we Włodawie[6]. Przed 1939 pracownik Izby Rolniczej w Warszawie.
Od grudnia 1940 dowódca Obwodu VII - Powiat Warszawski „Obroża” Armii Krajowej[7]. Podczas walk powstańczych przebywał w Śródmieściu, organizując zaplecze na odcinku batalionu „Zaremba-Piorun”. Po kapitulacji polskich oddziałów znalazł się w Oflagu VII-A Murnau.
Ordery i odznaczenia |
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[8]
Krzyż Niepodległości – 16 marca 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9], zamiast uprzednio (17 września 1932 roku) nadanego Medalu Niepodległości[10]
Krzyż Walecznych - 1922 w zamian za dyplom „Za Waleczność” byłego Frontu Litewsko-Białoruskiego[11]
Przypisy |
↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 146.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 788, 853.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 707, 777.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 103.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135, 652.
↑ Powstańcze Biogramy – Kazimierz Krzyżak. 1944.pl. [dostęp 2015-08-10].
↑ Myrek 1928 ↓, s. 31.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 10 czerwca 1922 roku, s. 413.
Bibliografia |
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Karol Myrek: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Artylerii Polowej Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920.
- Jacek Zygmunt Sawicki, OBROŻA w konspiracji i powstaniu warszawskim. Dzieje Armii Krajowej na przedpolu Warszawy, Bellona, Warszawa 2002.
