Węgiel brunatny






Węgiel brunatny





Brykiet węgla brunatnego do spalania w piecach domowych


Węgiel brunatny – skała osadowa pochodzenia organicznego roślinnego powstała w neogenie, w erze kenozoicznej ze szczątków roślin obumarłych bez dostępu powietrza. Zawartość węgla 62−75%. Często stosowany jako paliwo. Jego wartość opałowa waha się od 7,5 do 21 MJ/kg[1]. Węgiel brunatny jest nieodnawialnym źródłem energii.




Spis treści






  • 1 Opis


  • 2 Wpływ na zdrowie i środowisko


  • 3 Wydobycie węgla brunatnego w Polsce


  • 4 Wydobycie światowe


  • 5 Zobacz też


  • 6 Przypisy





Opis |


Polska Norma przewiduje, że:



  • zawartość wilgoci całkowitej nie powinna być wyższa niż 55%,

  • zawartość piasku w węglu brunatnym w stanie roboczym nie powinna być wyższa niż 6%,

  • zawartość lignitu włóknistego (tzw. ksylitu – odmiany węgla brunatnego o zachowanej strukturze drewna) nie powinna być wyższa niż 5%


Węgiel brunatny podzielono ze względu na wielkość ziarna na 7 sortymentów.











































Nazwa
 Symbol
 Wymiar ziarna [mm]
Kęsy
 Ks
 600-80
Gruby
 Gr
 600-40
Średni
 Śr
 300-0
Orzech
 O
 80-20
Drobny
 Dr
 40-0
Miał
 M
 20-0
Niesort
 N
 600-0

Różnicuje się go także ze względu na twardość: miękki, a w nim lignitowy (ksylitowy), wydobywany głównie w kopalniach odkrywkowych oraz twardy, często wydobywany w kopalniach podziemnych.


Węgiel brunatny używany jest na rynkach lokalnych, ponieważ podczas transportu kolejowego mokry i zapopielony węgiel pod wpływem wilgoci „zbija” się w masę trudną do rozładowania, a w porze zimowej masa ta zamarza. Skutkiem tego elektrownie opalane węglem brunatnym najczęściej stawia się w pobliżu złóż, a surowiec z kopalni węgla brunatnego (KWB) dostarczany jest do nich przenośnikami taśmowymi. Wyjątkami są PAK KWB Konin i PAK KWB Adamów, gdzie węgiel do sąsiadujących z kopalniami elektrowni – Konin i Adamów – dostarczany jest osobną koleją przemysłową.



Wpływ na zdrowie i środowisko |



 Zobacz więcej w artykule Elektrownia węglowa, w sekcji Wpływ spalania węgla brunatnego na zdrowie i środowisko.

Spalanie węgla brunatnego, poza emisja dwutlenku węgla, powoduje emisję m.in.: dwutlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOx), tlenku węgla (CO), pyłów, metali ciężkich (kadm, ołów, rtęć)[2]. Spalanie paliw kopalnych powoduje także zmiany klimatu (prawdopodobieństwo minimum 95%)[3].



Wydobycie węgla brunatnego w Polsce |




Odkrywka KWB Konin


Miejsca wydobycia w Polsce:




  • Zagłębie Konińskie (Kopalnia Węgla Brunatnego Konin, Kopalnia Węgla Brunatnego Adamów)

  • Zagłębie Turoszowskie (Kopalnia Węgla Brunatnego Turów)


  • Zagłębie Bełchatowskie (Kopalnia Węgla Brunatnego Bełchatów)

  • Kopalnia Węgla Brunatnego Sieniawa


Złoża perspektywiczne węgla brunatnego w Polsce:




  • Legnica-Prochowice-Ścinawa – największe złoże węgla brunatnego w Europie, przypuszczalnie również na świecie. Decyzją Radnych sejmiku dolnośląskiego, podjętą w zgodzie z oczekiwaniami okolicznych mieszkańców; w najbliższych latach złoża nie będą wydobywane[4]


  • Gubin-Mosty-Brody.


  • Kozienice – Głowaczów.

  • Trzcianka

  • Złoczew


Wydobycie w Polsce na 1999 r. to 63 mln ton, a na 2001 to 59,5 mln. W roku 2012 wydobycie wyniosło 64,3 mln ton[5].



Wydobycie światowe |


Panuje tendencja wzrostowa. Światowe wydobycie węgla brunatnego wyniosło w 2006 r. 909 mln ton. Przodowały w nim Niemcy (176,3 mln ton), Chiny (91,3 mln ton), USA (76,4 mln ton), Rosja (75,8 mln ton), Australia (71,2 mln ton), Grecja (65,7 mln ton), Turcja (61,6 mln ton), Polska (60,8 mln ton), Bułgaria (25,5 mln ton)[6].



Zobacz też |





W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Węgiel brunatny




Zobacz hasło węgiel brunatny w Wikisłowniku


  • synteza Fischera-Tropscha

  • węgle kopalne

  • węgiel kamienny

  • gaz ziemny

  • ropa naftowa

  • elektrownia węglowa



Przypisy |




  1. ↑ Wysuszenie surowego węgla może podnieść jego wartość opałową nawet do 21-31 MJ/kg.


  2. ↑ Stanisław Kamiński: Podstawowe zanieczyszczenia powietrza (pol.). ekoportal.gov.pl. [dostęp 2013-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-07)].


  3. ↑ Tomasz Ulanowski: Globalne ocieplenie: zawinił człowiek. To już pewne na 95 proc. (pol.). wyborcza.pl, 2013-08-20. [dostęp 2013-08-29].


  4. ↑ Radni uchwalili strategię. Jest zakaz odkrywki! Artykuł portalu lokalnego Lca.pl z dn. 2013-02-28.


  5. ↑ Georaport. Surowce mineralne w Polsce – węgiel brunatny (pol.). Państwowa Służba Geologiczna, listopad 2013. [dostęp 2014-12-21].


  6. ↑ Vademecum „Matura 2012 Geografia”, Janusz Stasiak, Zbigniew Zaniewicz.






p • d • e

Rodzaje węgli kopalnych


  • szungit

  • antracyt

  • węgiel kamienny

  • węgiel brunatny

  • torf










-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容