Kartagina







Ten artykuł dotyczy starożytnego miasta. Zobacz też: inne znaczenia słowa "Kartagina".




































Stanowisko archeologiczne w Kartaginie[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO

Ilustracja

Państwo

 Tunezja
Typ
kulturowy

Spełniane kryterium
II, III, VI
Numer ref.

37

Region[b]
Kraje arabskie
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę
1979
na 3. sesji


Położenie na mapie Morza Śródziemnego


Mapa lokalizacyjna Morza Śródziemnego

Stanowisko archeologiczne w Kartaginie

Stanowisko archeologiczne w Kartaginie





Ziemia36°51′11″N 10°19′23″E/36,853056 10,323056



  1. Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO


  2. Oficjalny podział dokonany przez UNESCO



Kartagina (Nowe Miasto; łac. Karthago, Carthago, stgr. Кαρχηδών = Karchedon, fen. Qrt-ḥdšt = Kart Hadaszt, arab. قرطاج = Kartadż lub hebr. קרתגו = Kartago) – starożytne miasto w Afryce Północnej, położone na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Zostało założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru. Kartagina istniała początkowo jako państwo-miasto, później stało się stolicą imperium kartagińskiego. Wówczas bardzo ważny ośrodek handlowy i polityczny. Obecnie stanowisko archeologiczne w pobliżu dzisiejszego Tunisu.


Szczyt potęgi Kartagina osiągnęła w III w. p.n.e. W tym samym stuleciu wdała się w serię wojen z Rzymem (wojny punickie), które zakończyły się zagładą miasta w 146 p.n.e. Po kilkudziesięciu latach Kartagina odrodziła się jako rzymska kolonia. Dostarczała zboża do Rzymu przez cały okres swego istnienia, do 439 roku, kiedy zajęli ją Wandalowie i ustanowili tu stolicę swego państwa. Kartagina ponownie przeszła pod panowanie rzymsko-bizantyńskie w 533 roku. Po podboju Północnej Afryki przez Arabów i samej Kartaginy w 698 roku, miasto zaczęło tracić na znaczeniu i w końcu opustoszało.



Badania archeologiczne |


Od XIX w. prowadzone są w mieście Kartagina prace wykopaliskowe. Najstarsze odnalezione ślady materialne pochodzą z połowy VIII w. p.n.e. Mury wokół miasta miały aż 32 km długości. Głównymi jego dzielnicami były: akropol, Byrsa i dzielnica portowa.




Zobacz też |


  • Patriarcha Kartaginy


Bibliografia |



  • Sabatino Moscati, Świat Fenicjan, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971.

  • Gilbert Charles–Picard, Hannibal, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971

  • David Anthony Durham, Duma Kartaginy

  • Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, Wydawnictwo Attyka, Warszawa 2007.









這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna