Reguła św. Augustyna




Reguła św. Augustyna – reguła życia zakonnego, napisana przez Augustyna z Hippony (354-430 r.) dla grupy celibatariuszy żyjących we wspólnocie. Kwestia autentyczności była w przeszłości dyskutowana, obecnie uczeni, pod wpływem argumentacji autora ostatniego krytycznego wydania Reguły, Luca Verheijena, opowiadają się za autentycznością. Wcześniej za autorstwem Cezarego z Arles opowiadał się Erazm, a za nim poszedł G. Bardy.


Według nowszych ustaleń, Augustyn napisał ją w latach 397-399, tuż po odejściu ze wspólnoty świeckich celibatariuszy, kiedy objął posługę biskupa Hippony, po śmierci biskupa Waleriusza (396 r.)[1].


Reguła zaczęła być używana w średniowieczu przez różne powstające wtedy wspólnoty zakonne, m.in. Kanoników Regularnych, Dominikanów, Paulinów i oczywiście Augustianów.




Spis treści






  • 1 Wydania krytyczne i tłumaczenia


    • 1.1 Polskie przekłady




  • 2 Przypisy


  • 3 Bibliografia





Wydania krytyczne i tłumaczenia |


  • Verheijen, Luc La Règle de Saint Augustin, t. 1, Tradition manuscrite, t. 2, Recherches historiques, Paryż, Études Augustiniennes, 1967.


Polskie przekłady |




  • Reguła św. Augustyna, przeł. ks. Marek Starowieyski, [w:] dzieło zbiorowe, Starożytne reguły zakonne, Warszawa 1980 ATK PSP 26, s. 73-102.

  • Reguła św. Augustyna. W: Św. Augustyn: Pisma Monastyczne. M. Starowieyski, P. Nehring (przekład). Kraków: Tyniec. Wydawnictwo Benedyktynów, 2002, s. 151-169, seria: Źródła monastyczne 27.



Przypisy |




  1. ↑ Por. Tabela: Augustine's Works (Dates and Explanations). W: Saint Augustine through the Ages: an Encyclopedia. Allan D. Fitzgerald, O.S.A., (red. nacz.). Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans, 1999, s. xlviii. ISBN 978-0-8028-6479-6.



Bibliografia |



  • Bardy, G. "Règle de saint Augustin", Encyclopédie Catholicisme, t. 1, Paris, 1958, col. 1035-1036

  • Augustin (règle de saint). I - Monachat et règle de saint Augustin. W: Dictionnaire de théologie catholique (DTC). Wyd. 3. T. 1/2. Paryż: 1923, s. kol. 2472-2473.

  • Verheijen, Luc: Nouvelle approche de la règle de saint Augustin. Bégrolles-en-Mauges: Abbaye de Bellefontaine, 1980, s. 419, seria: Vie Monastique 8. ISBN 2-85589-058-6.




-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容