Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi
| ||
 Pałac Oskara Kona – Rektorat PWSFTViT | ||
| Data założenia | 8 marca 1948 | |
Państwo |  Polska | |
| Adres | ul. Targowa 61/63, 90-323 Łódź | |
| Liczba studentów | 1 060[1] (918 w 2012 r.) | |
| Rektor | prof. Mariusz Grzegorzek | |
Położenie na mapie Łodzi   PWSFTViT | ||
Położenie na mapie województwa łódzkiego  PWSFTViT | ||
Położenie na mapie Polski  PWSFTViT | ||
 51°45′27,57″N 19°28′21,48″E/51,757658 19,472633 | ||
Strona internetowa | ||
Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera – polska uczelnia artystyczna w Łodzi specjalizująca się w sztukach filmowych.
Spis treści
1 Historia
2 Wydziały
3 Kampusy i budynki uczelniane
4 Wydarzenia
5 Poczet rektorów
6 Wyróżnienia
7 Przypisy
8 Linki zewnętrzne
Historia |
Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna wywodzi swe początki z pomysłu kształcenia operatorów filmowych w szkole artystycznej. Autor tej koncepcji fascynat filmu, mgr. inż. architekt, prof. Marian Bernard Wimmer (1897-1970). Teoretyk filmu – autor nie wydanej do dziś książki "Perspektywa jako tworzywo sztuki ". Autor filmu z udziałem kompozytora Karola Szymanowskiego (z 1930 r.).
Od 1936 r. Dyrektor Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem do (1945 roku). Autor i wykonawca 22 budynków w Zakopanem w tym schroniska Głodówka, w latach 1921–1923 studiował w Konserwatorium Lwowskim w klasie fortepianu u prof. Viléma Kurza (Młodszego), uczęszczał na zajęcia w tamtejszym Instytucie Plastyki na wydziale rysunku i malarstwa w klasie prof. Kazimierza Sichulskiego. Zreorganizował szkolnictwo zawodowe w Zakopanem. Autor programów szkolnych i koncepcji kształcenia dzieci i młodzieży o zdolnościach artystycznych z niezamożnych rodzin(1938). W latach 1945 -1948 organizuje szkolnictwo filmowe na poziomie uniwersyteckim jako dyrektor Instytutu Filmowego do spraw wyszkolenia.Sprawuje opiekę nad Kursem Przygotowania Filmowego Kraków 1945 r. Organizator i dziekan wydziału Filmowego w PWSSP w Łodzi 1946/1948. Organizator Wyższej Szkoły Filmowej. Organizator i dziekan katedry architektury PWSSP w Łodzi 1947. Rektor PWSSP 1948 r. Pracuje w PWSF do 1956 roku wykłada plastykę filmowa i perspektywę.
Jego uczniem był między innymi Antoni Kenar (przejmuje szkołę w Zakopanym po nim). Przyjaciel Szymanowskiego, rodziny Malczewskich, Stryjeńskich, po zwolnieniu przez wiceministra Sokorskiego z PWSSP przyjmuje Strzemińskiego do WSF jako wykładowcę historii sztuki, Boya, Szelburg-Zarembiny i innych. Członek przedwojennej socjety Zakopiańskiej. Wieloletni pracownik PWSSP/ASP – Rektor PWSSP/ASP w 1948 roku. 1946/1967 – dziekan wielu wydziałów tej uczelni od 1945 roku. 14 marca 1957 roku otrzymuje tytuł profesora nadzwyczajnego. Dziekan Wydziału Ubioru 1965/1966. Kierownik „Katedry Kompozycji”, „Podstaw Architektury” 1961/1962 oraz 1966/1967. 1961 roku opracowuje założenia architektoniczno-budowlane dla nowego gmachu PWSSP. Wraz z Bolesławem Tatarkiewiczem opracowuje koreferat wystroju wnętrz w Teatrze Wielkim w Łodzi ( 1960 r.) W latach 1963 /1966 z wyboru powołany do Rady Szkolnictwa Artystycznego przy Ministerstwie Kultury i Sztuki do 1966 roku. 30 września 1967 roku przechodzi na emeryturę. W latach 1969/1970 bierze czynny udział w pracach komisji naukowej oddział PAN w Krakowie – Komisja Architektury Krajobrazu. Umiera 21 września 1970 roku. Pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi.
Pierwszą uczelnią filmową na poziomie akademickim był Kurs Przygotowania Filmowego (w literaturze używana nazwa – Kurs Przysposobienia Filmowego). Inauguracja pierwszego roku akademickiego miała miejsce 1 listopad 1945 Kraków ul. Józefitów 16; trwał do czerwca 1946 r. Kurs w ramach Przedsiębiorstwa Państwowego Film Polski, a dokładnie jego wydziału – Instytutu Filmowego. W 1946 roku kurs ten został zlikwidowany i przeniesiony do Łodzi – przekształcił się w Wydział Filmowy Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (1946–1948) pod kierownictwem dyr. Instytutu Filmowego do spraw szkolenia Mariana Wimmera. W tym okresie (1946–1948) na Wydziale Filmowym kształcono na kierunkach: operator filmowy i scenograf. Po likwidacji wydziału w PWSSP studenci zostali przeniesieni do powstałej w 1948 roku Wyższej Szkoły Filmowej (II i III rok studiów). Inauguracja roku akademickiego dla szkół artystycznych odbyła się 19 listopada 1948 w Łodzi. Na I i II rok szkolny WSF 1948/1949 przyjmowano po egzaminach wstępnych. Zaliczono lata nauki studentom po roku kursu: otwartego (po egzaminach wstępnych), oraz zamkniętego dla pracowników P.P. Film Polski oba o specjalności reżyserskiej z 1947/1948. Ci drudzy to studenci II roku WSF (1948–1949) wraz ze studentami po roku studiów na Wydziale Filmowym PWSSP. WSF w chwili otwarcia 1948 r. posiadała trzy roczniki studentów. Pierwszym jej absolwentem był operator Marceli Matraszek, posiadacz dyplomu nr. 1 z 16 maja 1951.
Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera powstała w 1958 w wyniku połączenia dwóch łódzkich uczelni – Wyższej Szkoły Filmowej (od 1950 PWSF), powstałej w 1948 (w ramach której istniały wydziały reżyserski i operatorski) i Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej (powstałej w 1949). W 1954 zmieniono nazwę na Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Leona Schillera.
Uczelnie zapoczątkowały swoją działalność w Łodzi, głównie z tego powodu, że w pierwszych latach powojennych w Warszawie nie było warunków do szybkiego uruchomienia produkcji filmowej. Obie szkoły były tworami pionierskimi, gdyż przed II wojną światową nie istniała w Polsce tradycja państwowego kształcenia aktorów i reżyserów na poziomie uniwersyteckim.
Pierwszym rektorem uczelni aktorskiej (która nosiła wtedy miano Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie z siedzibą w Łodzi) był wybitny polski twórca teatralny Leon Schiller. Kilkakrotnie odmówił uczestniczenia w budowaniu uczelni filmowej w Łodzi, zasłaniając się mnogością pracy. W 1949 szkołę Zelwerowicz i Leona Schiller przenieśli do Warszawy. Osoby nieposiadające lokum w Warszawie pozostały bez zatrudnienia. Założyły zupełnie nową uczelnię w miejscu opuszczonym przez szkołę Zelwerowicza i Schillera w Łodzi – Państwową Wyższą Szkołę Aktorską, której rektorem w latach 1950–1952 był Kazimierz Dejmek, założyciel łódzkiego Teatru Nowego. Historię sztuki wykładał tam J. Toeplitz.
Struktura i sposób funkcjonowania Szkoły Aktorskiej został później skopiowany w analogicznych szkołach w Warszawie, Krakowie i Wrocławiu, natomiast Szkoła Filmowa pozostaje do dzisiaj instytucją unikalną w skali całego kraju.
Pierwszy okres działania Wyższej Szkoły Filmowej/Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, zanim została ona scalona ze Szkołą Aktorską (do 1958) stworzył w dużym stopniu jej legendę. Mury uczelni opuściła plejada reżyserów i operatorów, którzy stworzyli tzw. polską szkołę filmową. Byli to m.in. Andrzej Munk, Janusz Morgenstern, a nieco później Andrzej Wajda i Kazimierz Kutz.
W latach 1949–1952 pod kierownictwem rektora mgr. Jerzego Toeplitza w Szkole dominował socrealizm. Toeplitz był jednym z głównych propagatorów tego kierunku – wygłosił wykład zagajający na zjeździe w Wiśle 1949.
Tabliczka poświęcona Romanowi Polańskiemu, na słynnych schodach w „Filmówce”
W 1954 w Szkole Aktorskiej zaczął studiować Roman Polański. Po scaleniu obu szkół w 1958 rozpoczął się być może najsławniejszy okres jej działalności. Szkoła stała się rodzajem „laboratorium sztuki nowoczesnej”, w której wokół działalności związanej bezpośrednio z filmem i teatrem rozwijały się także muzyka, literatura i malarstwo – np. dwóch studentów wydziału operatorskiego było jednocześnie jednymi z pierwszych muzyków jazzowych w Polsce (Jerzy Matuszkiewicz, Witold Sobociński). Do legendy tego okresu przeszły burzliwe dyskusje artystyczno-światopoglądowe, które miały miejsce w czasie przerw między zajęciami na schodach pałacyku Kona. Wokół osoby Romana Polańskiego, który od 1956 zaczął studiować na wydziale reżyserskim, powstała nieformalna grupa muzyków, aktorów i operatorów, z których wielu zrobiło później kariery za granicą. Sukcesy tego okresu wynikają niewątpliwie z atmosfery i pionierskiego programu nauczania stworzonego przez prof. Mariana Bernarda Wimmera i jego ucznia Jerzego Toeplitza.
Okres ten zakończył się w 1968 kiedy to w wyniku wydarzeń marcowych Jerzy Toeplitz utracił stanowisko rektora uczelni, a razem z nim odeszło z niej większość najwybitniejszych wykładowców. Po 1970 szkoła odzyskała jednak swój charakter, głównie dzięki kolejnemu rektorowi Wojciechowi Hasowi, który odtworzył dawny program Jerzego Toeplitza i ściągnął wielu dawnych wykładowców. W latach 70. uczelnię ukończyła cała plejada aktorów, reżyserów i operatorów, którzy do dzisiaj są aktywni w filmie, telewizji i teatrze, zarówno w Polsce, jak i za granicą.
Absolwenci uczelni (a nawet w jednym przypadku student) otrzymali prestiżowe polskie i zagraniczne nagrody filmowe m.in. Zbigniew Rybczyński (Oscar 1982), Roman Polański (Oscar 2002 i Złota Palma 2002 w Cannes), Krzysztof Zanussi (Złoty Lew w Wenecji i Złote Lwy), Krzysztof Kieślowski (Europejska Nagroda Filmowa 1988 i Złoty Lew), Juliusz Machulski (Złote Lwy), Andrzej Wajda (Oskar 2000 i Złota Palma 1981).
Tablica poświęcona Wojciechowi Jerzemu Hasowi na gmachu rektoratu uczelni
Wydziały |
- Wydział Aktorski
- Aktorstwo – 4,5-letnie, jednolite studia stacjonarne.
- Wydział Operatorski i Realizacji Telewizyjnej
- Sztuka Operatorska – 5-letnie, jednolite studia stacjonarne;
- Film Animowany i Efekty Specjalne – 5-letnie, jednolite studia stacjonarne;
- Fotografia – 5-letnie, jednolite studia stacjonarne.
- Wydział Organizacji Sztuki Filmowej
- Organizacja Produkcji Filmowej i Telewizyjnej – 3-letnie studia I stopnia (licencjackie) stacjonarne i niestacjonarne, 2-letnie studia II stopnia (magisterskie) stacjonarne i niestacjonarne, 2-letnie niestacjonarne studia podyplomowe.
- Wydział Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej
- Reżyseria Filmowa i Telewizyjna – 5-letnie, jednolite studia stacjonarne;
- Montaż Filmowy – 5-letnie, jednolite studia stacjonarne;
- Scenariopisarstwo – 3-letnie studia stacjonarne I stopnia (licencjackie), 2-letnie studia stacjonarne II stopnia (magisterskie).
Absolwenci Łódzkiej Szkoły Filmowej otrzymują tytuł magistra sztuki.
Kampusy i budynki uczelniane |
Główną siedzibą PWSFTviT jest niezmiennie od 1948 dawny pałacyk łódzkiego przemysłowca Oskara Kona, przy ul. Targowej 61/63, wokół którego znajduje się kilka większych budynków, z których część to zaadaptowane dawne budynki fabryczne, a część nowoczesne budynki zaprojektowane specjalnie na potrzeby uczelni. Naprzeciwko „filmówki” znajduje się park Źródliska, najstarszy park w Łodzi (powstał w 1840), a w nim, w pałacu pofabrykanckim Karola Scheiblera, mieści się siedziba Muzeum Kinematografii.
Przy uczelni działają również:
Teatr Studyjny – który realizuje pełnowartościowe przedstawienia teatralne, na podobnych zasadach jak inne teatry państwowe, do których angażowani są studenci wydziału aktorskiego ze starszych lat studiów;- Studio Teatru Telewizji PWSFTviT – które zajmuje się produkcją przedstawień teatralnych na potrzeby Teatru Telewizji;
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl – największy w Internecie serwis z informacjami o polskiej kinematografii, polskich filmach i ich twórcach;- Dział Wydawniczy – drukujący kilkanaście książek rocznie – głównie na potrzeby studentów.
Ściśle związane z uczelnią, choć formalnie poza jej strukturami są:
- Galeria Etiudy „Klaps” – rodzaj studia filmowego założonego przez absolwentów uczelni.
Wydarzenia |
W latach 1970–1977 odbywały się Warsztat Formy Filmowej. Od 1983 roku Szkoła organizuje Festiwal Szkół Teatralnych, będący przeglądem spektakli dyplomowych stworzonych przez studentów wydziałów aktorskich polskich uczelni teatralnych. W 2013 roku miała miejsce jego 31. edycja. Od 1994 do 2011 Szkoła organizowała także Międzynarodowy Festiwal Szkół Filmowych i Telewizyjnych „Mediaschool”, będący spotkaniem najwybitniejszych studentów z najbardziej znanych szkół filmowych na świecie. W roku 2012 organizacja festiwalu „Mediaschool” została zawieszona, celem opracowania nowej formuły wydarzenia.
Od 2003 w Warszawie corocznie organizowany jest Festiwal Filmów Studenckich z Łódzkiej Szkoły Filmowej „Łodzią po Wiśle”. Jest on przeglądem najlepszych filmów zrealizowanych w ciągu roku akademickiego przez studentów PWSFTViT, które konkurują o nagrodę Grand Prix festiwalu. W roku 2013 jego 11. edycja miała miejsce w Kinie Iluzjon.
Poczet rektorów |
- dyrektor Kursu Przygotowania Filmowego,1945-1946 (Nadzór nad kursem Instytutu Filmowy Wydział szkolenia - Marian Wimmer)
- kierownik kursu Stanisław Furmanik, zastępca Bohdziewicz
- rektor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi, Wydział Filmowy 1946-1948. (Kierownik wydziału Marian Wimmer)
- 1946-1948 – Leon Ormezowski
- Wyższej Szkoły Filmowej (Łódź Targowa 61) - stanowiska dyrektora nie było. Szkołę zorganizowano w ramach Instytutu Filmowego - Wdział Szkolenia
- dyrektorzy Wydziału Szkolenia Instytutu Filmowego Przedsiębiorstwa Państwowego Film Polski.
- 1945-1948 – Marian Wimmer, organizator szkoły,
- 1949-1950 – Jerzy Toeplitz
- rektorzy Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej 1950 -1957
- 1950–1951 – Jerzy Toeplitz
- 1951–1952 – Czesław Kacperski
- 1952–1957 – Roman Ożogowski
- rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie z siedzibą w Łodzi
- 1946–1949 – Leon Schiller w 1947/1948 przeniósł szkolę do Warszawy.Dwukrotnie wykładał gościnnie w Instytucie Filmowym, Jego szkoła nie miała powiązań z Łódzką PWSA
- rektorzy Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej
- 1949–1950 – Zdzisław Żygulski
- 1950–1952 – Kazimierz Dejmek
- 1952–1954 – Hanna Małkowska
- 1949–1950 – Zdzisław Żygulski
- rektorzy Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Leona Schillera
- 1954–1955 – Janina Mieczyńska
- 1955–1958 – Emil Chaberski
- PWSA zajmowała część pomieszczeń PWSM (muzycznej) Łódź Gdańska 32
- rektorzy Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej i Teatralnej im. Leona Schillera Łódź Targowa 61/63
- 1954–1955 – Janina Mieczyńska
- 1957–1968 – Jerzy Toeplitz
- 1968–1969 – Bolesław Lewicki
- 1969–1972 – Jerzy Kotowski
- 1972–1980 – Stanisław Kuszewski
- 1980–1982 – Roman Wajdowicz
- 1982–1990 – Henryk Kluba
- 1990–1996 – Wojciech Jerzy Has
- 1996–2002 – Henryk Kluba
- 2002–2008 – Jerzy Antoni Woźniak
- 2008–2012 – Robert Gliński
- od 2012 – Mariusz Grzegorzek[2]
- rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie z siedzibą w Łodzi
Wyróżnienia |
W 2014 roku Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera zajęła drugie miejsce na świecie w rankingu szkół filmowych magazynu The Hollywood Reporter, pisma wydawanego od 1930 roku w Los Angeles. Ranking nie uwzględniał uczelni ze Stanów Zjednoczonych. W uzasadnieniu podano, że utworzona w 1948 roku PWSFTviT wykształciła panteon wybitnych ludzi kina, wśród których jest zdobywca Oscara Roman Polański[3].
Przypisy |
↑ „Szkoły wyższe i ich finanse w 2011 r.”, s. 110, 2012. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1506-2163.
↑ Łódź. Mariusz Grzegorzek nowym rektorem PWSFTViT. e-teatr.pl, 2012-04-19. [dostęp 2012-05-24].
↑ Łódzka Szkoła Filmowa druga na świecie w rankingu „The Hollywood Reporter” (pol.). dzienniklodzki.pl, 2014-07-31. [dostęp 2014-08-02].
Linki zewnętrzne |
- Oficjalna strona szkoły
- Oficjalna strona Wydziału Organizacji Sztuki Filmowej
| |||||
| ||||||||||
Kontrola autorytatywna (szkoła filmowa):
ISNI: 0000 0001 1541 0713
