Monolog dramatyczny




Monolog dramatyczny (ang. dramatic monologue) – gatunek poezji lirycznej, należący do liryki pośredniej, w którym przedstawiona zostaje wypowiedź określonej (najczęściej już w tytule) osoby, mówiącej w określonej sytuacji[1]. Monolog dramatyczny jest w istocie zakamuflowanym dialogiem, z którego wyjęte zostały słowa tylko jednego uczestnika[2]. Wypowiedzi innej osoby lub innych osób można się zresztą domyśleć z tego, co mówi podmiot liryczny. Prekursorem gatunku był siedemnastowieczny poeta metafizyczny John Donne, jako autor elegii To His Mistress Going to Bed (‎Do jego pani idącej do łóżka). Gatunek rozwinął się zwłaszcza w epoce wiktoriańskiej. Jego mistrzami byli Alfred Tennyson i Robert Browning. Najbardziej znane przykłady to Święty Szymon Słupnik[3] Tennysona i Moja ostatnia księżna Browninga. Browning w monologach dramatycznych opowiedział historię w poemacie Pierścień i księga. Monolog dramatyczny podjęli poeci anglosaskiego modernizmu, w tym T.S. Eliot (Podróż trzech króli). Najbardziej klasycznym przykładem monologu dramatycznego w literaturze jest wiersz Antoniego Słonimskiego Odszczepieniec, będący imaginacyjną wypowiedzią cesarza rzymskiego Juliana Apostaty. Monologi dramatyczne są najczęściej pisane wierszem białym. W ten sposób zbudowała swój monolog Ksantypa angielska poetka Amy Levy:



What, have I waked again? I never thought

To see the rosy dawn, or ev'n this grey,

Dull, solemn stillness, ere the dawn has come.

The lamp burns low; low burns the lamp of life:

The still morn stays expectant, and my soul,

All weighted with a passive wonderment,

Waiteth and watcheth, waiteth for the dawn.

Come hither, maids; too soundly have ye slept

That should have watched me; nay, I would not chide--

Oft have I chidden, yet I would not chide

In this last hour;--now all should be at peace.

(Xantippe)



Przypisy |




  1. ↑ Definicja w Encyclopaedia Britannica


  2. ↑ Michał Głowiński, Monolog dramatyczny, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Ossolineum, Wrocław 2002.


  3. ↑ Przekład w Antologii poezji angielskiej








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容