Bitwa pod Rynem
Wojna trzynastoletnia |
---|
Chojnice • Knipawa • Iława • Ryn • Bornholm I • Sępopol • Malbork • Bornholm II •Pruszcz Gdański • Świecino • Zalew Wiślany |
Bitwa pod Rynem – starcie zbrojne, które miało miejsce 30 stycznia 1456 roku pomiędzy zaciężnym wojskiem zakonu krzyżackiego a zbrojnymi oddziałami ludności Mazur (tzw. wolnych oraz chłopów[1].
Pod koniec roku 1455 ludność chłopska ze wschodnich Mazur powstała przeciwko uciskowi fiskalnemu Zakonu oraz gwałtom i rabunkom okolicznych wsi jakich dopuszczały się załogi krzyżackie[2]. Oblegana w zamku ryńskim załoga zakonna była zagrożona wymordowaniem lub śmiercią głodową. Zamek został zdobyty przez chłopów. Większość pojmanych obrońców (w tym kilku braci zakonnych), chłopi potopili w pobliskim jeziorze Ołów.
W okolice zamku w Rynie zostały wysłane oddziały krzyżackie z Olsztyna i Barczewa, które rozbiły źle wyszkolone oddziały chłopskie[3]. Następnie krwawo rozprawiając się z nimi, bezlitośnie zabijając chłopów przywróciły tym samym własne panowanie nad tym rejonem. Zginęło około 500 chłopów a 19 dostało się do niewoli.
Przypisy |
↑ Marian Biskuo, Dzieje narodu i państwa polskiego. Wojna trzynastoletnia Kraków 1990, s.51.
↑ Marian Biskup, Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim 1308-1521 Wydawnictwo Marpress Gdańsk 1993, s.228.
↑ Marian Biskup, Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim 1308-1521 Wydawnictwo Marpress Gdańsk 1993, s.228.
Bibliografia |
- Starostwo powiatowe w Piszu