Bitwa pod Memphis







Ten artykuł dotyczy bitwy pod Memphis w USA. Zobacz też: bitwa pod Memfis w Grecji.






























Bitwa pod Memphis






— Wojna secesyjna —


Ilustracja
Bitwa pod Memphis oczami rysownika. Na pierwszym planie CSS "General Beauregard" taranowany przez "Monarch".
Czas
6 czerwca 1862
Miejsce
 rzeka Missisipi pod Memphis, Tennessee
Wynik
 zwycięstwo floty Unii
Strony konfliktu







Unia


Konfederacja

Dowódcy




Charles Davis
 James Montgomery

Siły




5 kanonierek pancernych
5 taranowców
 8 taranowców

Straty




1 taranowiec uszkodzony
 7 taranowców zatopionych lub zdobytych



Położenie na mapie Tennessee


Mapa lokalizacyjna Tennessee

miejsce bitwy

miejsce bitwy






Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych


Mapa lokalizacyjna Stanów Zjednoczonych

miejsce bitwy

miejsce bitwy





35°07′44,76″N 90°09′20,88″W/35,129100 -90,155800





Kampania na Missisipi

Belmont – Shiloh – Corinth – Baton Rouge – Natchez – Chickasaw Bluffs – Fort Henry – Fort Donelson – Memphis – Vicksburg – Port Hudson



Bitwa pod Memphis – starcie na rzece Missisipi pod Memphis, które miało miejsce w trakcie wojny secesyjnej, stoczone między flotą Unii i flotą Konfederacji 6 czerwca 1862. Zakończyła się zwycięstwem Unii.




Spis treści






  • 1 Podłoże


  • 2 Bitwa


  • 3 Siły


    • 3.1 Unia


    • 3.2 Konfederacja




  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Podłoże |



 Osobny artykuł: kampania na Missisipi.

W ramach kampanii dążącej do opanowania strategicznie ważnej rzeki Missisipi i jej brzegów, siły Unii musiały zająć ważny węzeł kolejowy Memphis w stanie Tennessee. W jego kierunku posuwały się od północy wzdłuż rzeki wojska Unii o sile ok. 20 000 żołnierzy, dowodzone przez gen. bryg. Johna Pope'a, wspierane przez Zachodnią Flotyllę komandora ppor. Charlesa Davisa. Drogę do Memphis blokował Fort Pillow, położony nad Missisipi w odległości ok. 65 km od miasta. Flotylla rzeczna Unii od 14 kwietnia prowadziła ostrzał Fortu Pillow, lecz był on mało skuteczny.


10 maja jednostki Flotylli Zachodniej po raz pierwszy w toku kampanii starły się ze zorganizowaną flotyllą rzeczną konfederatów, kiedy zostały niespodziewanie zaatakowane na zakręcie Plum Point pod Fortem Pillow przez 8 taranowców konfederackich (cottonclads) z Flotylli Obrony Rzeki, dowodzonych przez komandora Jamesa Montgomery'ego. W starciu, CSS "General Bragg", "General Sterling Price" i "General Sumter" staranowały i zatopiły kanonierkę pancerną USS "Cincinnati", a CSS "General Earl Van Dorn" i "General Sumter" zatopiły USS "Mound City", po czym okręty wycofały się pod działa Fortu Pillow, trzy spośród nich uszkodzone[1]. Obie kanonierki, zatopione na płytkiej wodzie, zostały jednak podniesione i wyremontowane. 4 czerwca Fort Pillow został opuszczony przez konfederatów w obawie przed okrążeniem przez wojska lądowe Unii gen. Hallecka, które 29 maja zajęły Corinth.



Bitwa |


6 czerwca rano pod Memphis przypłynęło 5 pancernych kanonierek i 5 nowych taranowców Unii z flotylli taranowców płk. Elleta (aktywny udział w starciu zdołały wziąć jednak tylko dwa z nich: "Queen of the West" i "Monarch"). Dostępu do miasta broniło 8 taranowców z konfederackiej Flotylli Obrony Rzeki, uformowanych w dwóch liniach, poprzecznych do nurtu. Bitwę śledzili liczni mieszkańcy Memphis, zgromadzeni nad rzeką[2]. Kanonierki początkowo płynęły rufą naprzód, aby polepszyć manewrowość płynąc w dół rzeki, po czym się obróciły[3]. Wprowadzenie do akcji taranowców po stronie Unii, wypływających przed ociężałe kanonierki pancerne, było dla konfederatów zaskoczeniem.


W toku godzinnej chaotycznej bitwy na bliskie odległości, jaka się wywiązała, okręty Unii zatopiły taranując dwa okręty (CSS "Colonel Lovell" i "General Beauregard") i ogniem artylerii dwa dalsze (CSS "General Sterling Price" i "General M. Jeff Thompson"[4]). Następnie podjęły pościg za wycofującymi się w dół rzeki pozostałymi jednostkami, zdobywając dalsze 3 okręty, które zostały uszkodzone i osadzone na mieliźnie (CSS "General Bragg", "General Sumter" i "Little Rebel"). Jedynie CSS "General Earl Van Dorn" uszedł pod Vicksburg. Po stronie Unii uszkodzony został jedynie "Queen of the West" (przez "General Beauregard"). Od ostrzału z broni palnej zginął na nim jednak pomysłodawca flotylli taranowców, płk Charles Ellet[2]. Memphis zostało w tym czasie, około godz. 11, obsadzone przez oddziały lądowe Północy.


Bitwa ta była ostatnim dużym starciem okrętów rzecznych na Missisipi, po niej Konfederacji nie zdołali już odbudować flotylli rzecznej[2], aczkolwiek pewne sukcesy odniósł jeszcze później okręt pancerny CSS "Arkansas". Bitwa wykazała skuteczność taranowania, jednakże także konieczność połączenia tej taktyki z ogniem artylerii[2]. Po naprawie Unioniści wcielili do służby "General Bragg", "General Sumter" i "Little Rebel", a także "General Sterling Price" po podniesieniu z dna[5]. CSS "General Earl Van Dorn" został później spalony, aby nie wpaść w ręce Unii.



Siły |



† - okręty zatopione lub zdobyte

# - okręty uszkodzone



Unia |


  • Zachodnia Flotylla (Western Flotilla) - kmdr ppor. Charles Davis
    • kanonierki pancerne: "Benton" (flagowy), "Louisville", "Carondelet", "St. Louis", "Cairo"[6]


  • Flotylla Taranowców - płk. Charles Ellet
    • taranowce: "Queen of the West"# (flagowy), "Monarch", "Switzerland", "Lancaster", "Lioness"[7]



Konfederacja |


  • Flotylla Obrony Rzeki (River Defense Fleet) - kmdr James Montgomery[7]

    • CSS "Colonel Lovell"†

    • CSS "General Beauregard"†

    • CSS "General Sterling Price"†

    • CSS "General M. Jeff Thompson"†

    • CSS "General Bragg"†

    • CSS "General Sumter"†

    • CSS "Little Rebel"†

    • CSS "General Earl Van Dorn"




Przypisy |




  1. ↑ A. Konstam, Mississippi... s.33


  2. ↑ abcd A. Konstam, Mississippi... s.34-35


  3. ↑ Angus Konstam, Union River Ironclad 1861-65, New Vanguard no. 56, Osprey Publishing 2002, ​​ISBN 1-84176-444-2​​, s.18 (ang.)


  4. ↑ "General M. Jeff Thompson" został zatopiony ogniem artylerii według A. Konstam (op.cit.). T. Gozdawa-Gołębiowski (op.cit.) podaje jako zatopiony "Little Rebel"


  5. ↑ A. Konstam, Mississippi...


  6. ↑ Okręty według T. Gozdawa-Gołębiowski (op.cit.)


  7. ↑ ab Okręty według A. Konstam (op.cit.)



Bibliografia |



  • JanJ. Gozdawa-Gołębiowski JanJ., Od wojny krymskiej do bałkańskiej, Gdańsk: Wydaw. Morskie, 1985, s. 129-130, ISBN 83-215-3259-4, OCLC 830182417 .


  • (ang.) Angus Konstam: Mississippi River Gunboats of the American Civil War 1861-1865, seria New Vanguard 46, Osprey Publishing, 2002, ​ISBN 1-84176-413-2​




-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容