Ukleja pospolita







Ten artykuł dotyczy ryby. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Ukleja.





















































Ukleja pospolita


Alburnus alburnus[1]
(Linnaeus, 1758)


Ukleja pospolita

Systematyka

Domena
eukarionty

Królestwo
zwierzęta

Typ
strunowce
Podtyp
kręgowce

Gromada
promieniopłetwe

Rząd
karpiokształtne

Rodzina
karpiowate

Rodzaj
Alburnus

Gatunek
 ukleja pospolita

Synonimy



  • Abramis alburnus (Linnaeus, 1758)


  • Alborella maxima Fatio, 1882


  • Alburnus acutus Bonaparte, 1845


  • Alburnus alborella lateristriga Canestrini, 1864


  • Alburnus alburnus alburnus (Linnaeus, 1758)


  • Alburnus alburnus strumicae Karaman, 1955


  • Alburnus alburnus thessalicus Stephanidis, 1950


  • Alburnus avola Bonaparte, 1846


  • Alburnus breviceps Heckel & Kner, 1858


  • Alburnus charusini Herzenstein, 1889


  • Alburnus fabraei Blanchard, 1866


  • Alburnus fracchia Heckel & Kner, 1858


  • Alburnus linnei Malm, 1877


  • Alburnus lucidus Bonaparte, 1844


  • Alburnus lucidus Heckel, 1843


  • Alburnus lucidus ilmenensis (Warpachowski, 1886)


  • Alburnus lucidus lacustris Heckel & Kner, 1858


  • Alburnus lucidus macropterus Kamensky, 1901


  • Alburnus mirandella Blanchard, 1866


  • Alburnus obtusus Bonaparte, 1845


  • Alburnus scoranzoides Heckel & Kner, 1858


  • Alburnus striatus Petrov, 1926


  • Alburnus strigio Bonaparte, 1845


  • Aspius alburnoides Selys-longchamps, 1842


  • Cyprinus alburnus Linnaeus, 1758


  • Leuciscus alburnus (Linnaeus, 1758)


  • Leuciscus dolabratus Valenciennes, 1844


  • Leuciscus lucidus ilmenensis Warpachowski, 1886


Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Status iucn3.1 LC pl.svg
najmniejszej troski






Systematyka
Systematyka w Wikispecies






Commons
Multimedia w Wikimedia Commons






Wikisłownik
Hasło w Wikisłowniku


Ukleja pospolita[3], ukleja[4] (Alburnus alburnus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), czasami nazywanej białorybem[5]. Jest poławiana gospodarczo i przez wędkarzy.




Spis treści






  • 1 Występowanie


  • 2 Budowa


  • 3 Odżywianie


  • 4 Rozród


  • 5 Ochrona


  • 6 Znaczenie gospodarcze


  • 7 Zobacz też


  • 8 Przypisy


  • 9 Bibliografia





Występowanie |


Europa od Pirenejów i Alp po Ural. Nie występuje w Szkocji, Irlandii, północnej Skandynawii, zachodniej części Półwyspu Bałkańskiego oraz na Krymie. Wyróżnia się kilka podgatunków uklei, m.in.[6]:




  • A. a. alburnus – podgatunek nominatywny


  • A. a. charusini – ukleja kaukaska[7], wcześniej uważana za odrębny gatunek


  • A. a. scoranzoides – ukleja czarnogórska[7], wykazana z Czarnogóry, uważana za odrębny gatunek[7], następnie uznana za podgatunek uklei pospolitej, obecnie jego pozycja taksonomiczna jest dyskusyjna[6]


  • A. a. strumicae – dorzecza rzek Struma i Mesta w Bułgarii.


Żyje stadnie, w wodach stojących i wolno płynących. W dzień przebywa przy powierzchni wody, nocą schodzi głębiej, lecz można ją spotkać także przy powierzchni. W trakcie żerowania pozostawia na powierzchni wody charakterystyczne koła.



Budowa |


Osiąga 10–20 cm długości oraz 10–40 g masy ciała. Ciało wydłużone, spłaszczone bocznie, grzbiet niski, prawie płaski. Łuski delikatne, łatwo odpadające, o intensywnym, srebrzystym ubarwieniu. Otwór gębowy niewielki, oczy są stosunkowo duże. W płetwie odbytowej 18–23 promieni.
Grzbiet ma barwę szarawozieloną lub szarawoniebieską, boki są srebrzystobiałe, połyskujące, brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa szarawe z żółtawą nasadą, pozostałe płetwy jasnożółte.



Odżywianie |


Młode żywią się zooplanktonem, dorosłe opadającymi do wody owadami, wodnymi larwami owadów, a największe osobniki narybkiem innych gatunków.



Rozród |


Tarło odbywa w strefie przybrzeżnej jezior lub w rzekach, w odcinkach płytkich, o kamienistym dnie, od maja do czerwca. Samica składa w maju i czerwcu od 3 000 do 10 000 jaj, które są przyklejane do roślinności wodnej lub podłoża. Trze się kilkakrotnie w odstępach 10–14 dni. W okresie tarła samica zaokrągla się, samiec pokrywa się wysypką tarłową. Inkubacja trwa około tygodnia.


Ukleja żyje 3 do 6 lat.



Ochrona |











Wymiar ochronny brak
Okres ochronny brak


Znaczenie gospodarcze |


Jest naturalnym pokarmem wielu gatunków ryb drapieżnych. Bywa stosowana przez wędkarzy jako naturalna przynęta. Poławiana masowo w celach konsumpcyjnych. Srebrzyste łuski uklei stanowiły do niedawna surowiec do pozyskania guaniny, tzw. essence d'Orient (esencja orientalna), używanej do wyrobu masy perłowej oraz sztucznych pereł (dla uzyskania 100 g guaniny przerabiano ok. 4 tysięcy osobników uklei).



Zobacz też |


  • ryby Polski


Przypisy |




  1. ↑ Alburnus alburnus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).


  2. ↑ Alburnus alburnus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).


  3. ↑ Staff w: Nikolski, 1970.


  4. ↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.


  5. ↑ Jerzy Gronau: Słownik nazw ryb. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994. ISBN 83-901154-9-2.


  6. ↑ ab Eschmeyer, W. N. & Fricke, R.: Catalog of Fishes electronic version (7 June 2012) (ang.). California Academy of Sciences. [dostęp 10 czerwca 2012].


  7. ↑ abc Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 118, 120. ISBN 83-7129-441-7.



Bibliografia |



  • Jerzy Lewczuk, Ogródek wodny, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1994, ​ISBN 83-09-01596-8​.

  • G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Franciszek Staff (tłum.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970, s. 268–269.

  • Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.

  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.




-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容