Modra Turnia
| ||
 Otoczenie Doliny Jastrzębiej (wśród opisanych szczytów Modra Turnia) | ||
Państwo |  Słowacja | |
| Pasmo | Tatry, Karpaty | |
| Wysokość | 2312 m n.p.m. | |
| Pierwsze wejście | 1900 Jan Fischer, Zygmunt Jaworski, Stanisław Krygowski i przewodnicy | |
Położenie na mapie Tatr   Modra Turnia | ||
 49°12′43,7″N 20°12′04,6″E/49,212139 20,201278 | ||
Modra Turnia (słow. Zmrzlá veža, niem. Rotseeturm, Großer Pflockseeturm, węg. Vörös-tavi-torony, Nagy-Karó-tavi-torony[1]) – szczyt o wysokości 2312[2][3] lub 2311[4] m, położony w głównej grani Tatr w słowackiej części Tatr Wysokich, pomiędzy Kołowym Szczytem (Kolový štít) na południowym zachodzie a Czerwoną Turnią (Belasá veža) na północnym wschodzie. Od wierzchołka Kołowego Szczytu Modra Turnia oddzielona jest Kołową Szczerbiną (Kolová štrbina) i Kołowymi Czubami (Kolové zuby), spośród których najbliżej znajduje się Skrajna Kołowa Czubka (Predný kolový zub)[5][4]. Między Modrą Turnią a Czerwoną Turnią położona jest przełęcz Modra Ławka (Zmrzlé sedlo)[4].
Modra Turnia jest zwornikiem, w którym od grani głównej odgałęzia się na północny zachód Kołowa Grań (Kolový hrebeň). Pierwszą znaczącą przełęczą w tej grani jest szeroka Kołowa Brama (Sedlo za Veľkým hrbom, ok. 2205 m), za którą leży Kołowy Kopiniak (Veľký hrb, ok. 2210 m). Wysoko nad Kołową Bramą w grani tej położona jest jeszcze Modra Szczerbina (ok. 2280 m)[4].
Szczyt jest niepozorny w stosunku do sąsiednich Kołowego Szczytu i Czerwonej Turni, jego stożkowa kopuła jest jednak stosunkowo wybitna. Północne i zachodnie stoki Modrej Turni opadają do dwóch odgałęzień Doliny Kołowej, oddzielonych od siebie Kołową Granią. Od zachodu jest to Bździochowa Kotlina, od północy – Bździochowe Korycisko. Ściana północna jest niska i trawiasto-skalista, kończy się ponad żlebem zbiegającym z Modrej Ławki. Stoki południowo-wschodnie górują z kolei ponad Doliną Jastrzębią – jednym z górnych pięter Doliny Zielonej Kieżmarskiej. Ściana ponad Doliną Jastrzębią ma ok. 150 m wysokości i jest ograniczona żlebami spadającymi z Modrej Ławki i Kołowej Szczerbiny[4].
Na Modrą Turnię nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na wierzchołek granią z Modrej Ławki. Najbardziej interesująca dla wspinaczy jest ściana południowo-wschodnia, uboższa jednak od ścian innych szczytów w tej okolicy. Wytyczone są w niej częściowo co najmniej bardzo trudne (IV w skali UIAA) drogi Sawickiego (po prawej) i Spätha (po lewej)[4].
Pierwsze wejścia:
- latem – Jan Fischer, Zygmunt Jaworski, Stanisław Krygowski, Klemens Bachleda i Józef Gąsienica Kaspruś Zuzaniak, w 1900 r.,
- zimą – Gyula Hefty i Lajos Rokfalusy, 3 grudnia 1911 r.[4]
Nazwa Modrej Turni wywodzi się od Modrego Stawku w pobliskiej Dolinie Jagnięcej. Słowacy używali dawniej także określenia Červená veža[4]. Nazwy węgierskie i niemieckie związane są z innymi okolicznymi stawkami[1].
Przypisy |
↑ ab Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
↑ Vysoké Tatry 1:25 000, podrobná turistická mapa. 6. vydanie. Harmanec: VKÚ, 2008. ISBN 978-80-8042-552-4.
↑ abcdefgh Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 225–229. ISBN 83-217-2472-8.
↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-10-03].
Modra Turnia wśród innych szczytów. Widok z Jagnięcego Szczytu
| ||||
| ||||
