Mappa generalna gubernii grodzieńskiey i obwodu białostockiego, Petersburg 1820, Gubernia grodzieńska i obwód białostocki
Gubernia grodzieńska (ros. Гродненская губерния; biał. Гродзенская губерня lub Гарадзенская губэрня; lit. Gardino gubernija[1]) – jedna z guberni Imperium Rosyjskiego w latach 1796–1915, utworzona na ziemiach zabranych I Rzeczypospolitej.
Spis treści
1Historia
2Podział administracyjny
3Oświata
4Ludność według rosyjskiego spisu z 1897 roku
5Największe miasta
6Przypisy
7Bibliografia
8Linki zewnętrzne
Historia |
W latach 1796–1801 gubernia była znana jako słonimska. Od 1819 roku gubernia grodzieńska pozostawała pod naczelnym zarządem administracyjnym wielkiego księcia Konstantego[2]. W 1842 roku do guberni grodzieńskiej włączono tereny zlikwidowanego obwodu białostockiego.
W 1891 ludność guberni liczyła 1 509 728 mieszkańców. W wyniku przeobrażeń terytorialnych, jakie nastąpiły po klęsce wojennej Rosji w czasie I wojny światowej, jej terytorium stało się przedmiotem sporów między Polakami, Litwinami, Białorusinami i Ukraińcami. Ostatecznie teren guberni wszedł w latach 1919–1921 w całości w skład II Rzeczypospolitej tworząc w większości województwo białostockie. Na skutek agresji sowieckiej na Polskę w 1939 jej terytorium w całości znalazło się w składzie Białoruskiej SRR (w 1940 okręg Druskienik przekazano Litewskiej SRR). Podczas II wojny światowej jej terytorium podzielono między obwód białostocki a Komisariaty Rzeszy Białoruś i Ukraina. Po 1945 w mniejszej części (głównie d. obwód białostocki) znalazła się po stronie polskiej, w większej po sowieckiej.
Podział administracyjny |
Początkowo w skład guberni wchodziło 8 ujezdów (powiatów), a od 1843 było ich 9:
białostocki
bielski
brzeski
grodzieński
kobryński
prużański
słonimski
sokólski
wołkowyski
Oświata |
Według spisu z 1897 roku, w guberni umiejętność czytania i pisania posiadało 39% ludności powyżej 9 roku życia[3].
Ludność według rosyjskiego spisu z 1897 roku |
Według rosyjskiego spisu ludności z 1897 roku Gubernie zamieszkiwało 1 603 409 osób, podział etniczny populacji przedstawiał się następująco[4]:
Rosjanie (w spisie jako Rosjan określano także Ukraińców i Białorusinów) – 1 141 714 (71,1%) w tym:
Białorusini – 705 045 (43,9%)
Żydzi – 278 542 (17,3%)
Polacy – 161 662 (10,1%)
Inni – 21 491 (1,6%)
Największe miasta |
Największa miasta na podstawie danych z carskiego spisu powszechnego z 1897 roku oraz porównanie przynależności administracyjnej przed rozbiorami Polski oraz przynależności państwowej w międzywojniu i współcześnie:
Białystok, ok. 1900
miasto
populacja
województwo (1771)
1930
2016
1.
Białystok
66 032
podlaskie
2.
Grodno
46 919
trockie
3.
Brześć
46 568
brzeskolitewskie
4.
Słonim
15 863
nowogródzkie
5.
Kobryń
10 408
brzeskolitewskie
6.
Wołkowysk
10 323
nowogródzkie
7.
Prużana
7633
brzeskolitewskie
8.
Sokółka
7598
trockie
9.
Bielsk
7464
podlaskie
10.
Brańsk
4087
podlaskie
Przypisy |
↑Oficjalny status miała jedynie nazwa rosyjska.
↑Wacław Tokarz, Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831, Warszawa 1993, s. 55–56.
↑Rozdział I. Białoruś i jej mieszkańcy w XIX i na początku XX wieku. W: Białoruska Republika Ludowa…. s. 48.
↑Demoscope Weekly – Annex. Statistical indicators reference.
Bibliografia |
Dorota Michaluk: Białoruska Republika Ludowa 1918–1920. U podstaw białoruskiej państwowości. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010, s. 597. ISBN 978-83-231-2484-9.
Linki zewnętrzne |
Gubernia Grodno (ang.)
Gubernia grodzieńska w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. II: Derenek – Gżack. Warszawa 1881.
p•d•e
Ziemie I Rzeczypospolitej pod zaborami 1772-1807
Rosja
gubernia białoruska
gubernia bracławska
gubernia czernihowska
gubernia grodzieńska
gubernia izjasławska
gubernia jekaterynosławska
gubernia kijowska
gubernia kurlandzka
gubernia litewska
gubernia mińska
gubernia mohylewska
namiestnictwo podolskie
gubernia podolska
gubernia połocka
gubernia pskowska
gubernia słonimska
gubernia wileńska
gubernia wołyńska
Prusy
Nowy Śląsk
Obwód Nadnotecki
Prusy Nowowschodnie
Prusy Południowe
Prusy Wschodnie
Prusy Zachodnie
Austria
Królestwo Galicji i Lodomerii
Księstwo Oświęcimskie
Księstwo Zatorskie
Nowa Galicja
cyrkuł zamojski
p•d•e
Ziemie I Rzeczypospolitej pod zaborami 1815–1918
Rosja
Królestwo Polskie
gubernia kaliska
gubernia kielecka
gubernia łomżyńska
gubernia lubelska
gubernia piotrkowska
gubernia płocka
gubernia radomska
gubernia siedlecka
gubernia suwalska
gubernia warszawska
Ziemie zabrane
obwód białostocki
gubernia chełmska
gubernia czernihowska
gubernia grodzieńska
gubernia kijowska
gubernia kowieńska
gubernia kurlandzka
gubernia mińska
gubernia mohylewska
gubernia podolska
gubernia pskowska
gubernia wileńska
gubernia witebska
gubernia wołyńska
Okupacja niemiecka i austro-węgierska (1915–1918)
Administracja Cywilna Polski po lewej stronie Wisły
Generalne Gubernatorstwo Warszawskie
Generalne Gubernatorstwo Lubelskie
Ober-Ost
Prusy
Prusy Południowe
Prusy Wschodnie
Prusy Zachodnie
Wielkie Księstwo Poznańskie
Prowincja Poznańska
Austria
Królestwo Galicji i Lodomerii
księstwo oświęcimskie
księstwo zatorskie
Wielkie Księstwo Krakowskie
Protektorat Austrii, Prus i Rosji (1815–1846)
Wolne Miasto Kraków
p•d•e
Podział administracyjny Imperium Rosyjskiego w 1914 roku
Lanžov — gmina — Państwo Czechy Kraj hradecki Powiat Trutnov Kraina Czechy Powierzchnia 7,92 km² Populacja (2014) • liczba ludności 186 [1] Kod pocztowy 544 52 Szczegółowy podział administracyjny Liczba obrębów ewidencyjnych 4 Liczba części gminy 5 Liczba gmin katastralnych 2 Położenie na mapie kraju hradeckiego Lanžov Położenie na mapie Czech Lanžov 50°23′N 15°46′E / 50,386944 15,760833 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Portal Czechy Lanžov – gmina w Czechach, w powiecie Trutnov, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 186 mieszkańców [1] . Przypisy | ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2013 ( cz. ) . www.mvcr.cz. [dostęp 2014-08-23]. p • d • e Powiat Trutnov Batňovice Bernartice Bílá Třemešná Bílé Poličany Borovnice Borovnička Čermná Černý Důl Dolní Branná Dolní...
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Country France Overseas collectivity French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
Electric locomotive Škoda ChS4-109. The Moscow — Odessa train in Vinnytsia railway station. The Siemens ES64U4, is the current confirmed holder as the fastest electric locomotive at 357 km/h (222 mph) in 2006. An electric locomotive is a locomotive powered by electricity from overhead lines, a third rail or on-board energy storage such as a battery or a supercapacitor. Electric locomotives with on-board fueled prime movers, such as diesel engines or gas turbines, are classed as diesel-electric or gas turbine-electric and not as electric locomotives, because the electric generator/motor combination serves only as a power transmission system. Electric locomotives benefit from the high efficiency of electric motors, often above 90% (not including the inefficiency of generating the electricity). Additional efficiency can be gained from regenerative braking, which allows kinetic energy to be recovered during braking to put power back on the line. Newer electric locomotives ...