Gubernia grodzieńska
Gubernia grodzieńska Гродненская губерния | ||||
| ||||
| ||||
Państwo | Imperium Rosyjskie | |||
Siedziba | Grodno | |||
Powierzchnia | 33 979 km² | |||
Populacja (1897) • liczba ludności | 1 603 409 | |||
Położenie na mapie | ||||
Portal Rosja |
Gubernia grodzieńska (ros. Гродненская губерния; biał. Гродзенская губерня lub Гарадзенская губэрня; lit. Gardino gubernija[1]) – jedna z guberni Imperium Rosyjskiego w latach 1796–1915, utworzona na ziemiach zabranych I Rzeczypospolitej.
Spis treści
1 Historia
2 Podział administracyjny
3 Oświata
4 Ludność według rosyjskiego spisu z 1897 roku
5 Największe miasta
6 Przypisy
7 Bibliografia
8 Linki zewnętrzne
Historia |
W latach 1796–1801 gubernia była znana jako słonimska. Od 1819 roku gubernia grodzieńska pozostawała pod naczelnym zarządem administracyjnym wielkiego księcia Konstantego[2]. W 1842 roku do guberni grodzieńskiej włączono tereny zlikwidowanego obwodu białostockiego.
W 1891 ludność guberni liczyła 1 509 728 mieszkańców. W wyniku przeobrażeń terytorialnych, jakie nastąpiły po klęsce wojennej Rosji w czasie I wojny światowej, jej terytorium stało się przedmiotem sporów między Polakami, Litwinami, Białorusinami i Ukraińcami. Ostatecznie teren guberni wszedł w latach 1919–1921 w całości w skład II Rzeczypospolitej tworząc w większości województwo białostockie. Na skutek agresji sowieckiej na Polskę w 1939 jej terytorium w całości znalazło się w składzie Białoruskiej SRR (w 1940 okręg Druskienik przekazano Litewskiej SRR). Podczas II wojny światowej jej terytorium podzielono między obwód białostocki a Komisariaty Rzeszy Białoruś i Ukraina. Po 1945 w mniejszej części (głównie d. obwód białostocki) znalazła się po stronie polskiej, w większej po sowieckiej.
Podział administracyjny |
Początkowo w skład guberni wchodziło 8 ujezdów (powiatów), a od 1843 było ich 9:
- białostocki
- bielski
- brzeski
- grodzieński
- kobryński
- prużański
- słonimski
- sokólski
- wołkowyski
Oświata |
Według spisu z 1897 roku, w guberni umiejętność czytania i pisania posiadało 39% ludności powyżej 9 roku życia[3].
Ludność według rosyjskiego spisu z 1897 roku |
Według rosyjskiego spisu ludności z 1897 roku Gubernie zamieszkiwało 1 603 409 osób, podział etniczny populacji przedstawiał się następująco[4]:
- Rosjanie (w spisie jako Rosjan określano także Ukraińców i Białorusinów) – 1 141 714 (71,1%) w tym:
- Białorusini – 705 045 (43,9%)
- Żydzi – 278 542 (17,3%)
- Polacy – 161 662 (10,1%)
- Inni – 21 491 (1,6%)
Największe miasta |
Największa miasta na podstawie danych z carskiego spisu powszechnego z 1897 roku oraz porównanie przynależności administracyjnej przed rozbiorami Polski oraz przynależności państwowej w międzywojniu i współcześnie:
miasto | populacja | województwo (1771) | 1930 | 2016 | |
---|---|---|---|---|---|
1. | Białystok | 66 032 | podlaskie | ||
2. | Grodno | 46 919 | trockie | ||
3. | Brześć | 46 568 | brzeskolitewskie | ||
4. | Słonim | 15 863 | nowogródzkie | ||
5. | Kobryń | 10 408 | brzeskolitewskie | ||
6. | Wołkowysk | 10 323 | nowogródzkie | ||
7. | Prużana | 7633 | brzeskolitewskie | ||
8. | Sokółka | 7598 | trockie | ||
9. | Bielsk | 7464 | podlaskie | ||
10. | Brańsk | 4087 | podlaskie |
Przypisy |
↑ Oficjalny status miała jedynie nazwa rosyjska.
↑ Wacław Tokarz, Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831, Warszawa 1993, s. 55–56.
↑ Rozdział I. Białoruś i jej mieszkańcy w XIX i na początku XX wieku. W: Białoruska Republika Ludowa…. s. 48.
↑ Demoscope Weekly – Annex. Statistical indicators reference.
Bibliografia |
- Dorota Michaluk: Białoruska Republika Ludowa 1918–1920. U podstaw białoruskiej państwowości. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010, s. 597. ISBN 978-83-231-2484-9.
Linki zewnętrzne |
Gubernia Grodno (ang.)
Gubernia grodzieńska w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. II: Derenek – Gżack. Warszawa 1881.
|
|
|