Roman Aftanazy
| ||
Data i miejsce urodzenia | 2 kwietnia 1914 Morszyn | |
Data i miejsce śmierci | 7 czerwca 2004 Wrocław | |
Miejsce spoczynku | cmentarz Powązkowski w Warszawie | |
Zawód | historyk | |
Odznaczenia | ||
Włodzimierz Roman Aftanazy (ur. 2 kwietnia 1914 w Morszynie, zm. 7 czerwca 2004 we Wrocławiu) – polski historyk, bibliotekarz, autor monumentalnej monografii Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej (1991–1997).
Spis treści
1 Życiorys
2 Praca naukowa
3 Publikacje
4 Nagrody i wyróżnienia
5 Odznaczenia
6 Przypisy
7 Bibliografia
Życiorys |
Roman Aftanazy urodził się 2 kwietnia 1914 w Morszynie w rodzinie Jana, urzędnika kolejowego, i Olimpii z domu Kraśnik. Pierwotnie używał nazwiska Aftanaziw[1][2]. Szkołę powszechną ukończył w Morszynie, a następnie uczęszczał do Państwowego Gimnazjum I. im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Stryju, które ukończył w 1935[3]. W 1935 podjął studia humanistyczne w zakresie historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, których formalnie nie ukończył ze względu na wybuch II wojny światowej. Kontynuował jednak studia na tajnych kompletach w ramach podziemnego UJK i zakończył je w 1942[4]. Tytuł magistra historii uzyskał formalnie już po II wojnie światowej, w 1946 na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, na podstawie pracy Szkolnictwo polskie w czasach Księstwa Warszawskiego 1807–1815, którą przygotowywał jeszcze przed wojną pod kierunkiem Stanisława Łempickiego[5].
Od stycznia 1940 pracował w Zarządzie Zdrojowym w Morszynie, początkowo fizycznie, następnie jako urzędnik. Od kwietnia 1944 pracował w Bibliotece Ossolineum we Lwowie, początkowo jako wolontariusz, od sierpnia 1944 na etacie bibliotekarza. Wiosną 1944 uczestniczył w zabezpieczaniu zbiorów przed bombardowaniami, w tym przenoszeniu ich do podziemi kościoła Dominikanów[6].
W styczniu 1945 został aresztowany w ramach akcji masowych aresztowań polskiej inteligencji Lwowa pod zarzutem działalności antyradzieckiej i osadzony w więzieniu przy ul. Łąckiego. Po ciężkim śledztwie został w maju 1945 wypuszczony, powrócił następnie do pracy w Bibliotece Ossolineum[7]. Po powrocie do pracy uczestniczył w selekcji zbiorów, które miały być przesłane do Polski, pomagał także Mieczysławowi Gębarowiczowi w przygotowanej wraz z dominikanami lwowskimi akcji potajemnego przewożenia do Polski części niezinwentaryzowanych zbiorów Ossolineum[8].
W kwietniu 1946 wyjechał w ramach akcji wysiedlania ludności polskiej ze Lwowa i zamieszkał we Wrocławiu, tam od 1 czerwca 1946 był zatrudniony w Bibliotece Uniwersyteckiej. W lipcu 1946 był członkiem delegacji, która odebrała w Przemyślu przekazane Polsce zbiory Ossolineum, Panoramę Racławicką oraz zbiory kilku muzeów lwowskich i kijowskich, w podobnej misji uczestniczył w marcu 1947[9]. W maju 1948 zdał egzamin na stanowisko I kategorii w państwowej służbie bibliotecznej, od czerwca 1948 był pracownikiem Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, chociaż pracownikiem Biblioteki Uniwersyteckiej był formalnie do października 1948[10].
W styczniu 1949 został mianowany kustoszem Biblioteki ZNiO, od kwietnia 1949 kierował Działem Gromadzenia i Uzupełniania Zbiorów, na tym stanowisku pozostał do przejścia emeryturę w listopadzie 1981. Do połowy lat 70. osiągnął cel w postaci uzupełnienia zbiorów o najważniejsze publikacje humanistyczne wydane do 1939, a zbiory Biblioteki były uznawane za porównywalne z ze zbiorami Biblioteki Narodowej i Biblioteki Jagiellońskiej[11]. W 1982 został uhonorowany okolicznościową publikacją Włodzimierz Roman Aftanazy w Bibliotece Ossolineum, do końca 1987 pracował jeszcze w Dziale Gromadzenia Zbiorów w niepełnym wymiarze godzin[12].
Zmarł 7 czerwca 2004 we Wrocławiu[13]. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[14].
Zgromadzona przez niego dokumentacja znajduje się w Dziale Rękopisów i Gabinecie Grafiki Biblioteki ZNiO we Wrocławiu[15].
Praca naukowa |
Przez całe dorosłe życie zbierał materiały do monograficznego opracowania dziejów polskich dworów i pałaców szlacheckich na Kresach Wschodnich. W okresie międzywojennym zajął się opisywaniem polskich dworów i pałaców w granicach z 1772, jeżdżąc od miejscowości do miejscowości, fotografując i zbierając informacje. Łącznie do 1939 wykonał zdjęcia ok. 70 rezydencji. Pod pseudonimem Ksawery Niedobitowski opubikował w kilku popularnych pismach, m.in. Ilustrowany Kurier Codzienny, „Światowid”, As co najmniej kilkanaście artykułów[16]. Po II wojnie światowej rozszerzył swoje zainteresowania na cały obszar dawnych ziemi wschodnich Rzeczypospolitej szlacheckiej. Początkowo swoją pracę traktował jako hobby, jednak następnie przystąpił do gromadzenia materiałów do planowanej monografii[17]. Dla celów dokumentacyjnych opracował ankietę, którą następnie rozsyłał w środowiskach ziemiańskich na całym świecie[18]. Pod koniec lat 50. miał już przygotowane opracowania poświęcone zamkom, dworom i pałacom Wołynia i Podola, ostatecznie w 1957 opublikował jedynie w Roczniku Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich artykuł Architekt Merk i jego dzieła. Przyczynek do dziejów architektury klasycznej w Polsce, obejmujący dwa rozdziały pracy poświęconym dworom wołyńskim. Na przeszkodzie w wydaniu większej całości stanęły względy cenzuralne. Sam autor swoje prace kontynuował w czasie wolnym, finansując je z własnych środków[19].
Stopniowo praca R. Aftanazego stawała się znana w środowisku polskich historyków sztuki. Jako pierwszy propozycję wydania jej drukiem wysunął Tadeusz Chrzanowski. W 1984 jego zbiory zobaczył Stanisław Mossakowski, ówczesny dyrektor Instytutu Sztuki PAN, który zdecydował o wydaniu drukiem zebranych materiałów. Od 1986 nakładem IS PAN, dzięki finansowej pomocy Andrzeja Ciechanowickiego wydawano w technice tzw. małej poligrafii i nakładzie 500 egzemplarzy serię zatytułowaną Materiały do dziejów rezydencji (w tytule celowo pominięto zakres terytorialny serii). Jej redaktorem został Andrzej Baranowski. Po upadku komunizmu nakład podwyższono do 1000 egzemplarzy, a cała seria w 11 tomach (22 woluminach) ukazała się do 1993[20]. W latach 1991–1997 drugie, poprawione i uzupełnione wydanie ukazało się nakładem Wydawnictwa ZNiO pod tytułem Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej[21].
Publikacje |
Materiały do dziejów rezydencji. Wyd. Instytut Sztuki PAN, 1986-1994 (11 tomów w 22 woluminach)
Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław 1991-1997 (recenzja -link zewnętrzny [1]).- biogramy Emanuela Małyńskiego i Wacława Mańkowskiego w Polskim Słowniku Biograficznym (1974)
Nagrody i wyróżnienia |
- honorowe członkostwo Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków (1987)[22]
- Dolnośląska Nagroda „Solidarności” (1987)[23]
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki i Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków (1990)[24]
- Nagroda Naukowa PAN (1990)[25].
- Nagroda Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie w Londynie (1990)[26]
Nagrody Fundacji im. Jerzego Łojka przy Instytucie Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku (1993)[27].- Nagroda Rady Miejskiej Wrocławia (1993)[28]
- Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej nadany przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa (1993)[29].
Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (1994)[30]
- Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (1994)[31]
- Nagroda Fundacji im. Władysława i Nelli Turzańskich (1995)[32]
Nagroda „Przeglądu Wschodniego” (1995)[33]
- członkostwo honorowe Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego (1998)[34]
- doktorat honoris causa Niezależnego Kolegium Białoruskiego w Mińsku (2000)[35]
- Nagroda Kustosz Pamięci Narodowej – pośmiertnie (2014)[36]
Odznaczenia |
- Złoty Krzyż Zasługi (1956)[37]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[38]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (12 grudnia 1994, postanowieniem prezydenta RP Lecha Wałęsy w uznaniu wybitnych zasług dla kultury narodowej)[39]
Przypisy |
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolinemu, 2017, s. 13, 14.
↑ Tadeusz Epsztein, Nieznane fakty z biografii Romana Aftanazego, Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 14.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 15.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 15.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 16.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 18.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 19.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 20–22.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 22.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 22–23, 28.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 40.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 66.
↑ Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne. Cmentarz Stare Powązki. Roman Aftanazy. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-01-08].
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 66.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 42.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 42–43.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 43–45.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 46–48.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 48–50.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 50–51.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 54.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 53.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 53.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 53.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 53.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 54.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 53.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 554.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 54.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 53.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 54.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 54.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 54.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 54.
↑ Kustosz Pamięci Narodowej 2014. ipn.gov.pl. [dostęp 2018-03-01].
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 40.
↑ Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 40.
↑ Wskazany jako Włodzimierz Aftanazy s. Jana. M.P. z 1995 r. nr 10, poz. 132.
Bibliografia |
- Maciej Matwijów: Włodzimierz Roman Aftanazy (1914-2004). Szkic biograficzny. W: Kustosz i samotnik. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2017, s. 13–66.
- Życiorys na stronie FNP
- Tadeusz Kukiz – Roman Aftanazy
- Życiorys na stronie Ossolineum
- Andrzej Kwilecki: Silva rerum. Ludzie – instytucje – wydarzenia. Zapiski i wspomnienia. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007. ISBN 978-83-7177-466-9.
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0003 9829 378X
VIAF: 237134266
LCCN: n87917492
GND: 131712128
BnF: 12108410z
SUDOC: 189773014
NLP: A11520905, A11919929
- WorldCat