Penitencjaria Apostolska



















 

Kościół katolicki

Emblem of the Papacy SE.svg





































Portal • Kategoria
Ten szablon: pokaż • dyskusja • edytuj


Penitencjaria Apostolska, zwana także potocznie Trybunałem Pokuty – najwyższy sąd kościelny Kościoła rzymskokatolickiego rozpatrujący sprawy sumienia.




Spis treści






  • 1 Historia


  • 2 Kompetencje i organizacja


  • 3 Lista wielkich penitencjarzy


  • 4 Zobacz też


  • 5 Przypisy


  • 6 Bibliografia





Historia |


Pierwsze wzmianki o kardynale penitencjarzu pochodzą z czasów papieża Benedykta II, który w imieniu papieża rozgrzeszał z poważniejszych przewinień wiernych kierowanych do Rzymu przez swoje diecezje lub przybywających z własnej inicjatywy. Z 1256 roku pochodzi pierwsza wzmianka o penitencjarii. Papież Benedykt XII w konstytucji In argo dominico z 8 kwietnia 1338 r. określił strukturę i kompetencję tej instytucji. Pierwszą poważną reformę penitencjaria przeszła w XVI wieku. Papież Pius V wprowadził wówczas wymógł, że Wielki Penitencjarz miał być kardynałem prezbiterem posiadającym odpowiednią wiedzę teologiczną i prawniczą. W okresie rewolucji rola penitencjarii wzrosła, a jej wpływy ukrócił dopiero papież Pius X w związku z reformą Kurii Rzymskiej. Konstytucja apostolska Que divinitus Nobis papieża Pius XI z dnia 25 marca 1935 roku otwiera obecny charakter dykasterii, gdyż większość regulacji powiela się w konstytucji Regimini Ecclesiae Universae papieża Pawła VI.



Kompetencje i organizacja |


W jej kompetencji leżą wszystkie kwestie, które dotyczą zakresu wewnętrznego oraz związane z odpustami. Udziela on rozgrzeszeń, dyspens oraz innych łask zastrzeżonych Stolicy Apostolskiej, oraz rozstrzyga sprawy związane ze sprawowaniem sakramentu pokuty. Na czele dykasterii stoi Wielki Penitencjarz (Penitencjariusz), obecnie kardynał Mauro Piacenza. Jego zastępcą jest Regent (Regens) Penitencjarii Apostolskiej. Jest nim obecnie prał. Krzysztof Nykiel.



Lista wielkich penitencjarzy |




  • Niccolo de Romanis (1216-1218)


  • Tommaso da Capua (1219-1239)


  • Hugues de Saint-Cher OP (ok. 1245-1263)


  • Gui Foucault (1263-1265)


  • Enrico Segusio (1266-1271)


  • Pierre de Tarentaise OP (1273-1276)


  • Bertrand de Saint-Martin OSB (1276-1278)


  • Bentivenga da Bentivengi OFM (1279-1289)


  • Matteo d'Acquasparta OFM (1289-1302)


  • Gentile da Montefiore OFM (1302-1305)


  • Berenger Fredol (ok. 1306-1323)


  • Gauscelin de Jean (ok. 1323-1348)


  • Etienne Aubert (1348-1352)


  • Egidio Albornoz (1353-1359)


  • Francesco degli Atti (regens penitencjarii ok. 1353-1359, penitencjariusz 1359–1361)


  • Guillaume Bragose (1361-1367)

    • Galhardus de Boscoviridi (regens penitencjarii 1367-1369)



  • Étienne de Poissy (1369-1373)


  • Jean du Cros (1373-1378[1])

    • Giovanni d’Amelia (regens penitencjarii 1378)



  • Eleazario da Sabrano (1378-1379)

    • Augustin de Lanzano (regens penitencjarii 1379-1382)



  • Luca Rodolfucci de Gentili (1382-1389)
    • Augustin de Lanzano (regens penitencjarii 1388-1389)



  • Niccolò Caracciolo Moschino OP (1389)


  • Francesco Carbone (1389-1405)


  • Antonio Caetani (1405-1412)[2]


  • Pierre Girard (1409-1415)[2]


  • Giovanni Dominici (obediencja rzymska 1408-1415)


  • Giordano Orsini (1415-1438)


  • Niccolo Albergati (1438-1443)


  • Giuliano Cesarini (1443-1444)


  • Giovanni Berardi (1445-1449)


  • Domenico Capranica (1449-1458)


  • Filippo Calandrini (1458-1476)


  • Giuliano della Rovere (1476-1503)


  • Pedro Luis de Borja (1503-1511)


  • Leonardo Grosso della Rovere (1511-1520)


  • Lorenzo Pucci (1520-1529)


  • Antonio Pucci (1529-1544)


  • Roberto Pucci (1545-1547)


  • Ranuccio Farnese OSIoHieros (1547-1565)


  • Carlo Borromeo (1565-1572)


  • Giovanni Aldobrandini (1572-1573)


  • Stanisław Hozjusz (1574-1579)


  • Filippo Boncompagni (1579-1586)


  • Ippolito Aldobrandini (1586-1592)


  • Giulio Antonio Santori (1592-1602)

  • wakat (1602-1605)[3]


  • Cinzio Passeri Aldobrandini (1605-1610)


  • Scipione Caffarelli-Borghese (1610-1633)


  • Antonio Marcello Barberini OFMCap (1633-1646)


  • Orazio Giustiniani CO (1647-1649)


  • Niccolo Albergati-Ludovisi (1650-1687)


  • Leandro Colloredo CO (1688-1709)


  • Fabrizio Paolucci, propenitencjariusz (1709-1710); penitencjariusz (1710-1721)


  • Bernardo Maria Conti OSBCas (1721-1730)


  • Vincenzo Petra, propenitencjariusz (1730); penitencjariusz (1730-1747)


  • Gioacchino Besozzi OCist (1747-1755)


  • Antonio Andrea Galli CanRegLat (1755-1767)


  • Giovanni Carlo Boschi (1767-1788)


  • Francesco Saverio de Zelada (1788-1801)


  • Leonardo Antonelli (1801-1811)


  • Michele di Pietro (1811-1821)


  • Francesco Saverio Castiglioni (1821-1829)


  • Emmanuele de Gregorio (1829-1839)


  • Castruccio Castracane degli Antelminelli (1839-1852)


  • Gabriele Ferretti (1852-1860)


  • Antonio Maria Cagiano de Azevedo (1860-1867)


  • Antonio Maria Panebianco OFMConv (1867-1877)


  • Luigi Bilio CRSP (1877-1884)


  • Raffaele Monaco La Valletta (1884-1896)


  • Isidoro Verga (1896-1899)


  • Serafino Vannutelli (1899-1915)


  • Willem Marinus van Rossum CSsR (1915-1918)


  • Oreste Giorgi (1918-1924)


  • Andreas Frühwirth OP (1925-1927)


  • Lorenzo Lauri (1927-1941)


  • Nicola Canali (1941-1961)


  • Arcadio María Larraona CMF (1961-1962)


  • Fernando Cento (1962-1967)


  • Giuseppe Antonio Ferretto (1967-1973)


  • Giuseppe Paupini (1973-1984)


  • Luigi Dadaglio propenitencjariusz (1984-1985); penitencjariusz (1985-1990)


  • William Baum (1990-2001)


  • Luigi De Magistris, propenitencjariusz (2001-2003)


  • James Stafford (2003-2009)


  • Fortunato Baldelli, propenitencjariusz (2009-2010); penitencjariusz (2010-2012)


  • Manuel Monteiro de Castro (2012-2013)


  • Mauro Piacenza (od 2013)



Zobacz też |


  • Penitencjarz Mniejszy


Przypisy |




  1. ↑ W 1378 przeszedł do obediencji awiniońskiej Antypapieża Klemensa VII, gdzie zachował swój urząd do śmierci w 1383. Jego następcami w obediencji awiniońskiej byli Pierre Amiel de Sarcenas (1383-89) i Pierre Girard (1394-1408)


  2. ↑ ab W obediencji pizańskiej penitencjariusze wywodzący się z obydwu obediencji (Caetani z rzymskiej i Girard z awiniońskiej) zajmowali ten urząd wspólnie, dzieląc między siebie obowiązki(Kubelbeck, p. 16)


  3. ↑ Liczni autorzy (m. in. Gaetano Moroni) podają, że w tych latach kard. Pietro Aldobrandini był penitencjariuszem większym. W rzeczywistości jednak nigdy nie pełnił tej funkcji, a przypisanie mu jej oparte jest na nadinterpretacji źródeł, zob. Claudio Annibaldi, Il mecenate 'politico': ancora sul patronato musicale del Cardinale Pietro Aldobrandini, "Studi musicali", XVII/1, 1988, s. 150-151 przyp. 189.



Bibliografia |



  • William J. Kubelbeck, The Sacred Penitentiaria and Its Relations to Faculties of Ordinaries and Priests, 2004

  • S. Miranda Apostolic Penitentiary

  • ks. E. Szafranowski, Kuria Rzymska, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1981









-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容