Egftnjytyk

Lazio SS Lazio
Pełna nazwa	Società Sportiva Lazio S.p.A.
Przydomek	Biancocelesti (Biało-Błękitni) Biancazzurri Aquile (Orły) Aquilotti
Barwy	biało-błękitne
Data założenia	9 Stycznia 1900 r.
Liga	Serie A
Stadion	Stadio Olimpico
Właściciel	Claudio Lotito
Prezes	Claudio Lotito
Trener	Simone Inzaghi
Asystent trenera	Massimiliano Farris
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Società Sportiva Lazio – włoski klub sportowy ze stolicy Włoch. Lazio jest największym klubem sportowym w Europie, klub ma aż 41 sekcji sportowych, jednak najbardziej znany z działalności piłkarskiej^[1].

Historia |

Tablica upamiętniająca założenie klubu S.S. Lazio

Klub został założony 9 stycznia 1900. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa Latium oznaczającego szeroki, ale jest to również nazwa regionu w środkowych Włoszech z Rzymem. W latach 1902-1929 Lazio zdobyło czterokrotnie tytuł wicemistrzów Włoch. W Serie A klub grał od początku jej istnienia (sezon 1929/30). Największy sukces to drugie miejsce w 1937. Pierwszy poważny sukces miał miejsce w 1958, kiedy klub zdobył Puchar Włoch. W 1961 klub został zdegradowany, ale dwa lata później awansował ponownie. W 1967 Lazio ponownie spadł do Serie B, by awansować ponownie w 1969. W 1974 klub zdobył swoje pierwsze scudetto.

W 1980 klub został zdegradowany do Serie B wraz z Milanem po tym, jak udowodniono obydwu klubom udział w nielegalnym ustawianiu własnych meczów. Pozostał w Serie B trzy sezony. Powrócił w 1984, lecz już w następnym sezonie ponownie spadł do Serie B. W 1986 ukarano Lazio aż dziewięcioma ujemnymi punktami za kolejny skandal korupcyjny. Ostatecznie udało się wywalczyć awans do Serie A w 1988 r. Od tamtej pory Lazio występuje w najwyższej fazie rozgrywek.

Silvio Piola - najlepszy strzelec w historii Lazio

Pojawienie się nowego właściciela, Sergio Cragnottiego w 1992 r. zmieniło historię klubu ze względu na jego długoterminowe inwestycje w nowych graczy. Celem było stworzenie drużyny na miarę zdobycia Scudetto. Pierwszym znaczącym transferem podczas jego kadencji było zakupienie angielskiego pomocnika Paula Gascoigne'a z Tottenhamu Hotspur za 5,5 miliona funtów. Przeniesienie Gascoigne do Lazio jest utożsamiane ze wzrostem zainteresowania Serie A w Wielkiej Brytanii w latach 90. ubiegłego wieku.

Lazio zajmowało w Serie A kolejno drugie miejsce w 1995 r., trzecie w 1996 r. i czwarte w 1997 r. W 1998 roku dotarli do finału Pucharu UEFA, w którym przegrali jednak z innym włoskim klubem, Interem, aż 0:3. Udało się jednak zdobyć Puchar Włoch po udanej rywalizacji finałowej z Milanem (w dwumeczu 3-2).

Ustawienie drużyn Lazio i Manchesteru United w meczu o Superpuchar Europy w 1999 r.

Cragnotti nie miał oporów z wydawaniem ogromnych sum za transfery światowych gwiazd futbolu, kupując m.in.: Juana Sebastiána Veróna z Parmy za 18 milionów funtów, Christiana Vieriego za 19 milionów funtów z Atletico oraz Hernána Crespo także z Parmy za 35 milionów funtów^[2]. Dzięki tym wzmocnieniom Lazio ze Svenem-Göranem Erikssonem (1997-2001) na ławce trenerskiej dołączyło do głównych faworytów Serie A.

Blisko Scudetto byli w 1999 r., jednak do tytułu zabrakło im ostatecznie jednego punktu, dzięki doskonałej dyspozycji w końcówce sezonu prezentowanej przez A.C. Milan. Tym razem udało się jednak zdobyć ważne europejskie trofea - wygrana w finale PZP na Villa Park z Mallorcą 2-1^[3] po golach Vieriego i Nedveda, a trzy miesięcy później Superpuchar Europy po starciu z Manchesterem United, dzięki bramce Salasa. Seria sukcesów trwała nadal - już następnego lata udało się wygrać upragnione, drugie w historii klubu, Scudetto, a także Coppa Italia po wygranym dwumeczu z Interem 2:1, oraz Supercoppa Italiana - również po meczu z Nerrazurri 4:3.

W 2000 roku Lazio stało się także pierwszym włoskim klubem piłkarskim, który został zacytowany na włoskim rynku akcji Piazza Affari. Jednak z powodu problemów finansowych rezultaty Lazio powoli się pogarszały. W 2002 r. finansowy skandal związany z Cragnottim i jego międzynarodowym koncernem spożywczym Cirio zmusił go do opuszczenia klubu, a Lazio było kontrolowane do 2004 r. przez opiekunów finansowych i bank. To zmusiło klub do wyprzedaży swoich najlepszych graczy, w tym także uwielbianego i oddanego kapitana Alessandro Nesty. Rzymianom udało się wywalczyć jeszcze Puchar Włoch w 2004 roku^[4], a tego samego roku przedsiębiorca Claudio Lotito przejął większość klubu.

W 2006 roku Lazio wraz z trzema innymi klubami było zamieszane w tzw. Aferę Calciopoli, związaną z ustawianiem meczów. 14 lipca 2006 wyrokiem trybunału klub został zdegradowany do Serie B oraz ukarany odjęciem 7 punktów na początku rozgrywek. Poza tym Lazio zostało pozbawione możliwości gry w kolejnej edycji Pucharu UEFA. Jednak w związku z odwołaniem, jakie wytoczyły władze klubu, sąd apelacyjny włoskiej federacji piłkarskiej anulował degradację i ukarał klub 11 ujemnymi punktami na starcie kolejnego sezonu Serie A. Podtrzymana została decyzja o pozbawieniu możliwości udziału w kolejnej edycji Pucharu UEFA. 27 października 2006 Sąd Arbitrażowy zdecydował o zmniejszeniu kary do 3 ujemnych punktów.

Simone Inzaghi - trener Lazio od 2016 r.

W 2009 roku Lazio zdobyło piąty w historii klubu Puchar Włoch po zaciętej walce z Sampdorią Genuą - wygrana w rzutach karnych 6-5 (remis 1:1 po 120 minutach gry, gol Mauro Zarate).

W 2013 roku kolejny tryumf w tych rozgrywkach po starciu z odwiecznymi rywalami, Romą 1:0 po bramce Senada Lulica.

Mimo to ostatnie lata nie przyniosły Lazio większych sukcesów i klub przeplatał lepsze sezony z gorszymi, notując w latach 2009-2018 kolejno 10, 12, 5, 4, 7, 9, 5, 8 i dwukrotnie 5 miejsce w Serie A. Drużynę prowadzili w tym czasie m.in. Dellio Rossi, Davide Ballardini, Vladimir Petković i Stefano Pioli.

W 2015 i 2017 roku Lazio dwukrotnie grało w finale Pucharu Włoch, jednak oba mecze zakończyły się porażkami z Juventusem. Jednak hegemonię Juve udało się przerwać w meczu o Superpuchar Włoch, dzięki dramatycznej wygranej 3-2^[5]. Pod wodzą trenerską byłego piłkarza klubu, Simone Inzaghiego, drużyna zaczęła prezentować jednak bardzo ofensywny styl gry, o czym świadczy największa liczba strzelonych goli w lidze w sezonie 2017-18^[6]. Królem strzelców w tamtym sezonie został piłkarz Lazio, Ciro Immobile (29 trafień)^[7].

Sukcesy |

• 
  Mistrzostwo Włoch: 2
  
  • 1974, 2000
  
  


• 
  Puchar Włoch: 6
  
  • 1958, 1998, 2000, 2004, 2009, 2013
  
  


• 
  Superpuchar Włoch: 4
  
  • 1998, 2000, 2009, 2017
  
  


• 
  Puchar Zdobywców Pucharów: 1
  
  • 1999
  
  


• 
  Superpuchar Europy: 1
  
  • 1999
  
  

Poszczególne sezony |

Zawodnicy |

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze S.S. Lazio.

Obecny skład |

stan na 2 września 2018^[8]

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Thomas Strakosha 3 2 obrońcaOB Luiz Felipe 4 2 obrońcaOB Patric 5 2 obrońcaOB Jordan Lukaku 6 3 pomocnikPO Lucas Leiva 7 3 pomocnikPO Valon Berisha 8 2 obrońcaOB Dušan Basta 9 4 napastnikNA Alessandro Rossi 10 3 pomocnikPO Luis Alberto 11 3 pomocnikPO Joaquín Correa 13 2 obrońcaOB Wallace 14 2 obrońcaOB Riza Durmisi 15 2 obrońcaOB Bastos 16 3 pomocnikPO Marco Parolo 17 4 napastnikNA Ciro Immobile 19 3 pomocnikPO Senad Lulić (kapitan) 20 4 napastnikNA Felipe Caicedo

Nr Poz. Piłkarz 21 2 obrońcaOB Sergej Milinković-Savić 22 2 obrońcaOB Martín Cáceres 23 1 bramkarzBR Guido Guerrieri 24 1 bramkarzBR Silvio Proto 25 3 pomocnikPO Milan Badelj 26 2 obrońcaOB Ștefan Radu (wicekapitan) 30 4 napastnikNA Pedro Neto (wypożyczony z Bragi) 31 1 bramkarzBR Marius Adamonis 32 3 pomocnikPO Danilo Cataldi 33 2 obrońcaOB Francesco Acerbi 48 2 obrońcaOB Lorenzo Filippini 58 2 obrońcaOB Joseph Minala 66 3 pomocnikPO Bruno Jordão (wypożyczony z Bragi) 77 2 obrońcaOB Adam Marušić 87 3 pomocnikPO Cristiano Lombardi 96 3 pomocnikPO Alessandro Murgia

Przypisy |

Europejskie puchary |

 Osobny artykuł: S.S. Lazio w europejskich pucharach.

Linki zewnętrzne |

• Oficjalna strona klubu


• Strona polskich sympatyków klubu

p • d • e Serie A w sezonie 2018/2019 Atalanta • Bologna • Cagliari • Chievo • Empoli • Fiorentina • Frosinone • Genoa • Inter • Juventus • Lazio • Milan • Napoli • Parma • Roma • Sampdoria • Sassuolo • SPAL • Torino • Udinese

p • d • e Zwycięzcy Superpucharu UEFA 1972: AFC Ajax • 1973: AFC Ajax • 1975: Dynamo Kijów • 1976: Anderlecht • 1977: Liverpool • 1978: Anderlecht • 1979: Nottingham Forest • 1980: Valencia • 1982: Aston Villa • 1983: Aberdeen • 1984: Juventus • 1986: Steaua Bukareszt • 1987: Porto • 1988: Mechelen • 1989: Milan • 1990: Milan • 1991: Manchester United • 1992: Barcelona • 1993: Parma • 1994: Milan • 1995: AFC Ajax • 1996: Juventus • 1997: Barcelona • 1998: Chelsea • 1999: Lazio • 2000: Galatasaray • 2001: Liverpool • 2002: Real Madryt • 2003: Milan • 2004: Valencia • 2005: Liverpool • 2006: Sevilla • 2007: Milan • 2008: Zenit Petersburg • 2009:  Barcelona • 2010:  Atlético Madryt • 2011:  Barcelona • 2012:  Atlético Madryt • 2013:  Bayern Monachium • 2014:  Real Madryt • 2015:  Barcelona • 2016:  Real Madryt • 2017:  Real Madryt • 2018:  Atlético Madryt