Anna Bikont



















Anna Bikont

Data i miejsce urodzenia
17 lipca 1954
Warszawa
Zawód, zajęcie
 dziennikarka, pisarka
Odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia PolskiKrzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski





Wikicytaty
Cytaty w Wikicytatach


Anna Krystyna Bikont z domu Kruczkowska (ur. 17 lipca 1954 w Warszawie[1]) – polska dziennikarka, reporterka i pisarka.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Życie prywatne


  • 3 Odznaczenia


  • 4 Wybrane publikacje


  • 5 Przypisy





Życiorys |


Jest absolwentką biologii i psychologii. Pracowała jako asystentka na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Po wprowadzeniu stanu wojennego weszła w skład zespołu redakcyjnego drugoobiegowego „Tygodnika Mazowsze”, największego pisma podziemnej „Solidarności”. Współtworzyła „TM” do 1989, to jest do czasu zakończenia jego działalności[3]. Od czasu powstania „Gazety Wyborczej” w 1989 pozostaje związana z tym dziennikiem[4].


Jest autorką i współautorką książek oraz zbiorów reportaży. Jej publikacja My z Jedwabnego została nagrodzona Europejską Nagrodą Książkową[5] i była finalistką Nagrody Literackiej „Nike” 2005[6]. Wspólnie z Joanną Szczęsną napisała m.in. Pamiątkowe Rupiecie, Biografia Wisławy Szymborskiej oraz Lawina i kamienie. Pisarze wobec komunizmu, za którą autorki uhonorowano Nagrodą Wielką Fundacji Kultury[7]. W 2018 była nominowana do Nagrody Literackiej „Nike”, została laureatką Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (w kategorii edycja warszawska) za książkę Sendlerowa. W ukryciu[8][9], a także laureatką poznańskiej Nagrody im. Adama Mickiewicza. Za książkę o Irenie Sendlerowej w 2018 otrzymała również Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki[10].



Życie prywatne |


Jest córką Wilhelminy Skulskiej[11]. Jej mężem był Piotr Bikont, z którym ma córkę Maniuchę Bikont.



Odznaczenia |




  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2011[12]


  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2014[13][14]

  • Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Göteborgu – 2017[15]



Wybrane publikacje |




  • Małe vademecum PeeReLu. Z wycinków gazet podziemnych w formie kalendarza robotniczego na rok 1990 (współautor), Wyd. Agora, Warszawa 1990.


  • I ciągle widzę ich twarze. Fotografia Żydów Polskich, Wyd. Fundacja Shalom, Warszawa 1996.


  • Pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wisławy Szymborskiej (współautor), Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 1997.


  • Epitafia, czyli uroki roztaczane przez niektóre zwłoki (współautor), Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 1998.


  • Limeryki, czyli o plugawości i promienistych szczytach nonsensu (współautor), Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 1998.


  • Nietykalni. Reportaże roku 1999 (współautor), Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2000.


  • Gen ciekawości. Z wybitnymi naukowcami rozmawiają dziennikarze „Gazety Wyborczej” (współautor), Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2004.


  • Lawina i kamienie. Pisarze wobec komunizmu (współautor), Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2006.


  • Kobiety, które igrały z PRLem (współautor), Agora, Warszawa 2012.


  • My z Jedwabnego, Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, Wyd. Czarne, Warszawa 2012.


  • Pamiątkowe Rupiecie. Biografia Wisławy Szymborskiej (współautor), Wyd. Znak, Kraków 2012.


  • Sendlerowa. W ukryciu, Wyd. Czarne, Wołowiec 2017.


  • Jacek (współautor z Heleną Łuczywo), Wyd. Agora i Wyd. Czarne, Warszawa 2018.



Przypisy |




  1. ↑ Who is who w Polsce. Leksykon biograficzny. Wyd. II uzupełnione. Zug: Hübners blaues Who is Who, 2003, s. 259.


  2. ↑ Autorzy Antologii. mojabibliotekamazurska.pl. [dostęp 2018-04-24].


  3. ↑ Bikont, Anna. wyborcza.pl, 7 grudnia 2006. [dostęp 2011-05-15].


  4. ↑ Anna Bikont. gazeta.pl, 1 czerwca 2004. [dostęp 2011-05-15].


  5. ↑ 2011 – 5EME PRIX DU LIVRE EUROPÉEN (fr.). livre-europeen.eu. [dostęp 2018-02-17].


  6. ↑ Nagroda Nike 2005. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-05].


  7. ↑ Wręczenie Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za rok 2006. onet.pl, 28 lutego 2007. [dostęp 2018-04-24].


  8. ↑ 20 książek nominowanych do Nagrody Nike 2018. wirtualnemedia.pl, 17 maja 2018. [dostęp 2018-05-22].


  9. ↑ Nagroda Literacka m.st. Warszawy: Laureaci 11. edycji Nagrody Literackiej m.st. Warszawy – Nagroda Literacka m.st. Warszawy – Kulturalna Warszawa. kulturalna.warszawa.pl. [dostęp 2018-06-08].


  10. ↑ Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego: Sendlerowa. W ukryciu. kulturalna.warszawa.pl. [dostęp 2018-06-10].


  11. ↑ Anna Bikont: My z Jedwabnego (fragment książki). onet.pl, 8 grudnia 2000. [dostęp 2011-05-15].


  12. ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624 – pkt 8.


  13. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 741 – pkt 2.


  14. ↑ Prezydent: „Gazeta” była zaangażowana w walkę o wolność. prezydent.pl, 9 maja 2014. [dostęp 2014-05-11].


  15. ↑ Polska författaren Anna Bikont utsedd till hedersdoktor. gu.se, 9 maja 2017. [dostęp 2018-02-17].









-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容