Egftnjytyk

Daniel Grinberg (ur. 18 marca 1950 w Łodzi) – polski historyk żydowskiego pochodzenia, w latach 1994–1995 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, znawca ruchu anarchistycznego.

Życiorys |

Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1973 uzyskał tytuł magistra. W 1977 doktoryzował się na podstawie pracy Towarzystwo Fabiańskie: Ludzie – idee – organizacja, napisanej pod kierunkiem Rafała Gerbera, a w 1987 uzyskał habilitację. Od 1991 jest profesorem w Instytucie Historii Uniwersytetu w Białymstoku.

Zajmuje się historią powszechną XIX wieku i ruchem anarchistycznym, a także socjologią historyczną, historią idei, historiozofią, emigracjami politycznymi, ruchami społecznymi oraz emancypacją Żydów europejskich.

Przełożył na język polski Korzenie totalitaryzmu Hanny Arendt (1989) – z Mariolą Szawiel, oraz Teorię demokracji Giovanniego Sartoriego (1994).

Jest również członkiem Komisji Statystycznej Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (której przewodniczył w latach 1983–1989) i ATFS (międzynarodowego Stowarzyszenia Statystyków LA), współautorem wielu prac poświęconych historii lekkiej atletyki w Polsce i zestawień najlepszych wyników w tej dyscyplinie sportu.

Publikacje^[1] |

• 
  Geneza apartheidu, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1980


• 
  Ruch anarchistyczny w Europie Zachodniej: 1870-1914, wyd. PWN 1994


• 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919–2009. wyd. Komisja Statystyczna PZLA, Warszawa 2009. ​ISBN 978-83-902509-9-1​ (współautor)


• 
  Holocaust 50 years after (red.,1994);


• 
  Przemoc związana z epoka przemysłowa w badaniach historycznych i socjologicznych ostatnich dekad (2003);

Przypisy |

Bibliografia |

• 
  Daniel Grinberg w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).

Linki zewnętrzne |

• 
  Daniel Grinberg na stronie Instytutu Historii UwB
  


• historia Komisji Statystycznej Polskiego Związku Lekkiej Atletyki