Krystyna Kersten
| ||
Data i miejsce urodzenia | 25 maja 1931 Poznań | |
Data i miejsce śmierci | 10 lipca 2008 Warszawa | |
Zawód, zajęcie | historyk |
Krystyna Kersten z domu Goławska, pseudonim „Jan Bujnowski” (ur. 25 maja 1931 w Poznaniu, zm. 10 lipca 2008 w Warszawie), polska historyk, profesor Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, autorka prac dotyczących najnowszej historii Polski, publicystka; żona Adama Kerstena. W czasach PRL jedna z najpopularniejszych autorek wydawanych przez opozycyjne wydawnictwa podziemne[1].
Spis treści
1 Życiorys
2 Uczniowie
3 Bibliografia podmiotowa
4 Przypisy
5 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Ukończyła w 1954 studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, następnie pracowała w Instytucie Historii PAN. Zajmowała się historią najnowszą Polski, zwłaszcza okresem 1944–1956. Była także członkinią Collegium Invisibile[2].
Od 1948 do 1957 należała do Związku Młodzieży Polskiej. Po śmierci Bolesława Bieruta i objęciu władzy przez Władysława Gomułkę wstąpiła w 1956 roku do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Była członkiem Komitetu Zakładowego PZPR przy Polskiej Akademii Nauk. Z partii wystąpiła demonstracyjnie 22 sierpnia 1968 roku po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji[3].
W 1975 roku podpisała tzw. List siedmiu do Edwarda Gierka, w którym krytykowała stosunki wewnętrzne w PRL. Od 1977 działaczka organizowanego przez opozycję w prywatnych mieszkaniach Uniwersytetu Latającego, przekształconego w 1978 roku w Towarzystwa Kursów Naukowych. 20 VIII 1980 sygnatariuszka apelu 64 intelektualistów popierającego postulaty strajkujących stoczniowców[4]. Od września 1980 roku w Solidarności. W latach 1980-1981 publikowała w "Tygodniku Solidarność" teksty ujawniające sposób przejęcia władzy w Polsce przez komunistów oraz zbrodnie UB.
Badała w szczególności kwestie spraw polskich w dyplomacji przed i po jałtańskiej konferencji trzech mocarstw, wojenne i powojenne przesiedlenia polskiej ludności, polskie podziemie wojskowe i cywilne w oporze przeciw władzy komunistycznej, ewolucja postaw polskiej inteligencji w latach powojennych.
W 1990 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1994 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. W 1997 autorka raportu o stanie wojennym[4].
Została pochowana na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.
Uczniowie |
Do uczniów Krystyny Kersten należą: Jan Żaryn, Dariusz Libionka, Paweł Kowal.
Bibliografia podmiotowa |
- Repatriacja ludności polskiej po II wojnie światowej. Studium historyczne
Historia polityczna Polski 1944-1956 (liczne wydania, jedynie w II obiegu Muzeum Wolnego Słowa)
Narodziny systemu władzy. Polska 1943-1948 (1985)
Polska - probierz porozumień jałtańskich (1987)
Jałta w polskiej perspektywie (1989)
Między wyzwoleniem a zniewoleniem. Polska 1944-1956 (1993)
Polacy-Żydzi-Komunizm. Anatomia półprawd 1939-1968 (1992)
Rok pierwszy (1993)- Pogrom Żydów w Kielcach 4 lipca 1946 r.
Pisma rozproszone (2005)- wstęp do polskiego wydania Czarnej księgi komunizmu (1999)
Przypisy |
↑ Fundacja Kerstenow | Krystyna Kersten, kerstens.org [dostęp 2018-07-13] (pol.).
↑ Collegium Invisibile, www.ci.edu.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
↑ Sławomir Cenckiewicz, „Nauka pod lupą”. Środowisko historyków w opiniach Służby Bezpieczeństwa przełom lat 60-tych i 70-tych, w: Oczami bezpieki i partii. Szkice z dziejów aparatu bezpieczeństwa PRL, Kraków 2006, s. 281.
↑ ab Krystyna Kersten – Encyklopedia Solidarności, www.encysol.pl [dostęp 2018-07-13] (pol.).
Linki zewnętrzne |
"Królowa najnowszej historii Polski" - o Krystynie Kersten (1931-2008), "Gazeta Wyborcza", 11.07.2008.
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 8096 1717
VIAF: 17243972
LCCN: n85123478
GND: 123196574
BnF: 120580639
SUDOC: 028824245
NKC: js2005269475
NTA: 130307378
Open Library: OL7211944A
- WorldCat