Krystyna Kersten





















Krystyna Kersten
Jan Bujnowski

Data i miejsce urodzenia

25 maja 1931
Poznań
Data i miejsce śmierci

10 lipca 2008
Warszawa
Zawód, zajęcie

historyk

Krystyna Kersten z domu Goławska, pseudonim „Jan Bujnowski” (ur. 25 maja 1931 w Poznaniu, zm. 10 lipca 2008 w Warszawie), polska historyk, profesor Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, autorka prac dotyczących najnowszej historii Polski, publicystka; żona Adama Kerstena. W czasach PRL jedna z najpopularniejszych autorek wydawanych przez opozycyjne wydawnictwa podziemne[1].




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Uczniowie


  • 3 Bibliografia podmiotowa


  • 4 Przypisy


  • 5 Linki zewnętrzne





Życiorys |


Ukończyła w 1954 studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, następnie pracowała w Instytucie Historii PAN. Zajmowała się historią najnowszą Polski, zwłaszcza okresem 1944–1956. Była także członkinią Collegium Invisibile[2].


Od 1948 do 1957 należała do Związku Młodzieży Polskiej. Po śmierci Bolesława Bieruta i objęciu władzy przez Władysława Gomułkę wstąpiła w 1956 roku do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Była członkiem Komitetu Zakładowego PZPR przy Polskiej Akademii Nauk. Z partii wystąpiła demonstracyjnie 22 sierpnia 1968 roku po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji[3].
W 1975 roku podpisała tzw. List siedmiu do Edwarda Gierka, w którym krytykowała stosunki wewnętrzne w PRL. Od 1977 działaczka organizowanego przez opozycję w prywatnych mieszkaniach Uniwersytetu Latającego, przekształconego w 1978 roku w Towarzystwa Kursów Naukowych. 20 VIII 1980 sygnatariuszka apelu 64 intelektualistów popierającego postulaty strajkujących stoczniowców[4]. Od września 1980 roku w Solidarności. W latach 1980-1981 publikowała w "Tygodniku Solidarność" teksty ujawniające sposób przejęcia władzy w Polsce przez komunistów oraz zbrodnie UB.
Badała w szczególności kwestie spraw polskich w dyplomacji przed i po jałtańskiej konferencji trzech mocarstw, wojenne i powojenne przesiedlenia polskiej ludności, polskie podziemie wojskowe i cywilne w oporze przeciw władzy komunistycznej, ewolucja postaw polskiej inteligencji w latach powojennych.
W 1990 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1994 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. W 1997 autorka raportu o stanie wojennym[4].


Została pochowana na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.



Uczniowie |


Do uczniów Krystyny Kersten należą: Jan Żaryn, Dariusz Libionka, Paweł Kowal.



Bibliografia podmiotowa |



  • Repatriacja ludności polskiej po II wojnie światowej. Studium historyczne


  • Historia polityczna Polski 1944-1956 (liczne wydania, jedynie w II obiegu Muzeum Wolnego Słowa)


  • Narodziny systemu władzy. Polska 1943-1948 (1985)


  • Polska - probierz porozumień jałtańskich (1987)


  • Jałta w polskiej perspektywie (1989)


  • Między wyzwoleniem a zniewoleniem. Polska 1944-1956 (1993)


  • Polacy-Żydzi-Komunizm. Anatomia półprawd 1939-1968 (1992)


  • Rok pierwszy (1993)

  • Pogrom Żydów w Kielcach 4 lipca 1946 r.


  • Pisma rozproszone (2005)

  • wstęp do polskiego wydania Czarnej księgi komunizmu (1999)



Przypisy |




  1. Fundacja Kerstenow | Krystyna Kersten, kerstens.org [dostęp 2018-07-13]  (pol.).


  2. Collegium Invisibile, www.ci.edu.pl [dostęp 2017-11-24]  (pol.).


  3. Sławomir Cenckiewicz, „Nauka pod lupą”. Środowisko historyków w opiniach Służby Bezpieczeństwa przełom lat 60-tych i 70-tych, w: Oczami bezpieki i partii. Szkice z dziejów aparatu bezpieczeństwa PRL, Kraków 2006, s. 281.


  4. ab Krystyna Kersten – Encyklopedia Solidarności, www.encysol.pl [dostęp 2018-07-13]  (pol.).



Linki zewnętrzne |



  • "Królowa najnowszej historii Polski" - o Krystynie Kersten (1931-2008), "Gazeta Wyborcza", 11.07.2008.








這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna