Mart Laar
| ||
Data i miejsce urodzenia | 22 kwietnia 1960 Viljandi | |
Premier Estonii | ||
Okres | od 21 października 1992 do 8 listopada 1994 | |
Przynależność polityczna | Rahvuslik Koonderakond Isamaa | |
Poprzednik | Tiit Vähi (p.o.) | |
Następca | Andres Tarand | |
Premier Estonii | ||
Okres | od 25 marca 1999 do 28 stycznia 2002 | |
Przynależność polityczna | Isamaaliit | |
Poprzednik | Mart Siimann | |
Następca | Siim Kallas | |
Odznaczenia | ||
Mart Laar (ur. 22 kwietnia 1960 w Viljandi) – estoński polityk i publicysta, dwukrotny premier Estonii, a także minister, deputowany i honorowy lider partii Isamaa ja Res Publica Liit.
Spis treści
1 Życiorys
2 Odznaczenia i wyróżnienia
3 Przypisy
4 Bibliografia
Życiorys |
Kształcił się na Uniwersytecie w Tartu, gdzie ukończył w 1983 studia historyczne. W 1995 uzyskał magisterium z filozofii, a w 2005 doktorat.
Pracował jako nauczyciel w jednej z tallińskich szkół średnich. W latach 1986–1990 był dyrektorem departamentu ochrony dziedzictwa narodowego w Ministerstwie Kultury Estońskiej SSR. W 1990 został wybrany do Rady Najwyższej republiki. Dwa lata później w pierwszych wolnych wyborach po ogłoszeniu niepodległości stał na czele zwycięskiej Narodowej Koalicji na rzecz Ojczyzny, głoszącej hasła liberalizacji gospodarki i zerwania z komunistyczną przeszłością[1]. Mart Laar uzyskał jeden z mandatów poselskich, skutecznie ubiegając się od tego czasu o reelekcję w każdych kolejnych wyborach (w tym w 2007) i zasiadając w Riigikogu z przerwami tylko na czas pełnienia funkcji rządowych.
21 października 1992 został powołany na urząd premiera. Jego rząd w ciągu dwóch lat funkcjonowania przeprowadził proces prywatyzacji, a także reformy podatków (wprowadzając podatek liniowy) i bankowości. Podał się do dymisji po kilku aferach politycznych, tracąc poparcie części koalicjantów[2].
Po wyborach w 1995 stanął na czele nowego ugrupowania powstałego z połączenia dwóch współpracujących ze sobą dotąd partii, Związku Ojczyźnianego (Isamaaliit). W 1999 powrócił na urząd premiera, który sprawował przez trzy lata. Od 2003 pełnił funkcję obserwatora w Parlamencie Europejskim, od maja do lipca 2004 sprawował mandat eurodeputowanego V kadencji w ramach delegacji krajowej[3]. W 2006 dołączył do powstałego z połączenia jego dotychczasowej formacji i partii Res Publica stronnictwa Isamaa ja Res Publica Liit. W 2007 został wybrany na jego przewodniczącego. 28 stycznia 2012 objął funkcję honorowego lidera partii[4]. 5 kwietnia 2011 rozpoczął urzędowanie jako minister obrony w trzecim rządzie Andrusa Ansipa[5]. Urząd ten sprawował do 11 maja 2012, rezygnując z przyczyn zdrowotnych. W 2013 odszedł z parlamentu w związku z objęciem funkcji przewodniczącego rady nadzorczej Banku Estonii.
Należy do różnych stowarzyszeń międzynarodowych, m.in. zajmujących się badaniem zbrodni komunistycznych i ochroną praw człowieka. Był doradcą prezydenta Gruzji Micheila Saakaszwiliego.
Opublikował kilka książek o estońskim ruchu oporu z okresu II wojny światowej (w tym Wojna w lesie. Walka Estończyków o przetrwanie 1944–1956), a także m.in. tłumaczoną na język polski pracę Estoński cud.
Odznaczenia i wyróżnienia |
Postanowieniem Prezydenta RP z 30 czerwca 2009, za wybitne zasługi w rozwijaniu współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estonii, za propagowanie wiedzy o wspólnym dziedzictwie historycznym narodów tworzących Rzeczpospolitą Obojga Narodów, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi RP[6]. W 2006 został laureatem nagrody Milton Friedman Prize for Advancing Liberty przyznawanej przez Cato Institute[7].
Przypisy |
↑ System partyjny Estonii. eesti.pl, 24 grudnia 2005.
↑ Paul Hare, Judy Batt, Saul Estrin: Reconstituting the market: the political economy of microeconomic transformation (ang.). books.google.com. s. 205.
↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego
↑ Новым председателем IRL стал Урмас Рейнсалу, Лаар назван почетным председателем (ros.). rus.delfi.ee, 28 stycznia 2012.
↑ Peaministrikandidaat esitab riigipeale uue valitsuse koosseisu (est.). valitsus.ee, 5 kwietnia 2011.
↑ M.P. z 2009 r. nr 78, poz. 973 – pkt 1.
↑ Mart Laar's Biography (ang.). cato.org.
Bibliografia |
Profil na stronie Riigikogu (ang.)
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0001 1061 5007
VIAF: 49299994
LCCN: n90668416
GND: 128347570
BnF: 123537715
SUDOC: 032524072
NKC: jn20030904005
NTA: 112692591
- WorldCat