Borysów
| |||||
| |||||
Państwo | Białoruś | ||||
Obwód | miński | ||||
Powierzchnia | 45,97 km² | ||||
Populacja (2010) • liczba ludności | 147 100[1] | ||||
Nr kierunkowy | +375 1777 | ||||
Kod pocztowy | 222120 | ||||
Położenie na mapie obwodu mińskiego Borysów | |||||
Położenie na mapie Białorusi Borysów | |||||
54°14′N 28°30′E/54,233333 28,500000 | |||||
Strona internetowa | |||||
Portal Białoruś |
Borysów (biał. Барысаў, Barysau; ros. Борисов, Borisow) – miasto na Białorusi, w obwodzie mińskim, nad rzeką Berezyną, siedziba administracyjna rejonu borysowskiego. W 2010 liczba mieszkańców wynosiła 147,1 tys.
Spis treści
1 Dane ogólne
2 Historia
2.1 Pierwsze wzmianki, panowanie Litwy i Rzeczypospolitej
2.2 Pod zaborami i XX wiek
3 Zabytki
4 Sport
5 Miasta partnerskie
6 Przypisy
7 Bibliografia
8 Linki zewnętrzne
Dane ogólne |
Miasto jest ważnym ośrodkiem przemysłowym i kulturalnym. W mieście istnieje przemysł drzewny, elektrotechniczny (BATE – właściciel klubu piłki nożnej BATE Borysów), mechaniczny (Borisowskij Zawod Agregatow – producent turbosprężarek, sprężarek, pomp), chemiczny (tworzywa sztuczne, wyroby gumowe, farmaceutyki), szklarski (fabryka szkła kryształowego), wytwórnia pianin „Białoruś” oraz port rzeczny.
Historia |
Pierwsze wzmianki, panowanie Litwy i Rzeczypospolitej |
Borysów wzmiankowany był w 1102. Od 1228 położony w księstwie kijowskim, a do końca XIII wieku należał do Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1500 roku podczas wojny z Moskwą na zamku w Borysowie rezydował książę Aleksander Jagiellończyk. W czasie kolejnej wojny z Moskwą, w 1514 roku król Polski Zygmunt I Stary przeprowadził w Borysowie przegląd wojsk przygotowywanych na wyprawę na Moskwę.
W 1563 król Zygmunt II August nadał miejscowości prawo miejskie magdeburskie. Od 1563 starostwo. Na wyspie rzeki Berezyny znajdował się zamek obronny. W 1642 roku starosta borysowski Adam Kazanowski ufundował przy ul. Mińskiej drewniany kościół katolicki. W czasie IV wojny z Moskwą w 1655 roku zajęty przez wojska moskiewskie i w 1660 roku nieskutecznie przez dwa miesiące był oblegany przez hetmana Stefana Czarnieckiego. Po podpisaniu rozejmu Borysów wrócił do Rzeczypospolitej. W końcu XVII wieku znajdował się w nim otoczony wałami ziemnymi z dworem wojewody połockiego i podgrodziem, drewniany kościół pw. NMP. Powstała też cerkiew Zmartwychwstania Chrystusa z klasztorem[2]. U schyłku I Rzeczypospolitej w Borysowie stacjonowały 2 Pułk Przedniej Straży Buławy Wielkiej Litewskiej i 4 Pułk Litewski Przedniej Straży.
Pod zaborami i XX wiek |
Wskutek II rozbioru Polski w 1793 włączony do Imperium Rosyjskiego. W 1806 roku ksiądz proboszcz Onufry Gzowski rozpoczął budowę kościoła, który ukończony został w 1823 roku. W 1812 Borysów był miejscem przeprawy wojsk Napoleona przez Berezynę, podobnie jak podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1919.
Pod koniec XIX wieku w mieście były tylko 3 murowane budynki i 3 brukowane ulice. W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 10 Rosjan, 1 Żyd, 5 przedstawicieli innych narodowości i ani jednego Polaka[3].
Po I wojnie światowej w latach 1919-1920 pod kontrolą Polski, przynależał administracyjnie do okręgu mińskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich, po czym znalazł się we władaniu bolszewików.
W 1991 miasto znalazło się w granicach niepodległej Białorusi.
Zabytki |
Kościół katolicki pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z lat 1806–1823. W 1836 roku zburzono fasadę z kolumnadą i w jej miejscu zbudowano wieżę.- Cmentarz Kalwaria
- kaplica katolicka na Kalwarii z XVIII w. (zburzona)
- kapliczka na cmentarzu katolickim z XIX w.
- Hale targowe z 1908 r.
Synagoga Wielka z 1912 r.
sobór Zmartwychwstania Pańskiego w stylu bizantyńsko-rosyjskim z 1874 r., z dzwonnicą z 1907 r.- Fortyfikacje ziemne z 1812 roku
- Schrony bojowe z lat 1941-1944
- Cerkiew św. Andrzeja
Sport |
Miasta partnerskie |
Biała Cerkiew
Gagarin
Krzemieńczuk
Małojarosławiec
Mytiszczi
Narwa
Nogińsk
Pawłowo
Pazardżik
Podolsk
Valmiera
Przypisy |
↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года (ros.)
↑ Rosyjski dyplomata Paweł Tołstoj w katolickim kościele data dostępu: 23.11.2013
↑ W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny. W: Między nadzieją…. s. 168–169.
Bibliografia |
- Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.
Linki zewnętrzne |
Borysów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.- Budować żywy kościół
|
|
Kontrola autorytatywna (miasto):
VIAF: 133777335
GND: 4210977-2
- WorldCat