Cerkiew Podniesienia Krzyża Świętego w Dłużniowie





















































Cerkiew Podniesienia Krzyża Świętego w Dłużniowie


Distinctive emblem for cultural property.svg A/1317 z dnia 10.11.1980[1]

kościół filialny

Ilustracja
Widok od strony północnej

Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie
Miejscowość

Dłużniów


Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Michała Archanioła w Żniatynie


Wezwanie
Podniesienia Krzyża Świętego

Wspomnienie liturgiczne

14 września




























Położenie na mapie gminy Dołhobyczów


Mapa lokalizacyjna gminy Dołhobyczów

Cerkiew w Dłużniowie

Cerkiew w Dłużniowie






Położenie na mapie Polski


Mapa lokalizacyjna Polski

Cerkiew w Dłużniowie

Cerkiew w Dłużniowie






Położenie na mapie województwa lubelskiego


Mapa lokalizacyjna województwa lubelskiego

Cerkiew w Dłużniowie

Cerkiew w Dłużniowie






Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego


Mapa lokalizacyjna powiatu hrubieszowskiego

Cerkiew w Dłużniowie

Cerkiew w Dłużniowie





Ziemia50°27′59,9″N 24°00′48,8″E/50,466639 24,013556

Cerkiew Podniesienia Krzyża Świętego w Dłużniowie – dawna drewniana parafialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Dłużniowie.


Uważana za jedną z najwyższych i największych cerkwi drewnianych w Polsce. Wysokość do szczytu krzyża wieńczącego kopułę nawy wynosi 27,1 m, długość świątyni – 25,36 m, szerokość nawy – 9,78 m[2].


Obecnie użytkowana jako kościół filialny rzymskokatolickiej parafii w Żniatynie.




Spis treści






  • 1 Historia obiektu


  • 2 Architektura i wyposażenie


  • 3 Wokół cerkwi


  • 4 Turystyka


  • 5 Przypisy


  • 6 Literatura


  • 7 Linki zewnętrzne





Historia obiektu |


Istnienie cerkwi w Dłużniowie wzmiankowano już w latach 1564-1573 oraz w 1761. Obecna cerkiew greckokatolicka pw. Podniesienia Krzyża Świętego zbudowana została w 1882 w miejscu poprzedniej, prawdopodobnie z fundacji Henryka Rylskiego. Jako cerkiew parafialna ze świątyniami filialnymi w Mycowie i Wyżłowie należała do dekanatu waręskiego. W 1895 poświęcona, odnawiana w latach 1930. Po 1947 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. W latach 2005-2006 przeprowadzono remont świątyni w ramach, którego: wymieniono oszalowanie i częściowo podwaliny i podmurówkę, stolarkę okienną i słupy przy gankach, zmieniono blachę na dachach, zaimpregnowano zewnętrzne elementy drewniane[3][2]




Architektura i wyposażenie |


Jest to duża cerkiew trzykopułowa, orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej, zwęgłowana na rybi ogon na ceglanym podmurowaniu. Trójdzielny:prezbiterium zamknięte trójbocznie, nawa szersza oraz węższy, równej szerokości z prezbiterium babiniec, kwadratowe. Przy prezbiterium od strony północnej i południowej dwie czworoboczne zakrystie. Bryła świątyni trójkondygnacyjna, zręby wszystkich trzech pomieszczeń równej wysokości przykryte ośmiopołaciowymi, wydłużonymi kopułami wspartymi na wysokich ośmiobocznych tamburach zwieńczonymi latarniami z hełmami w formie makowic zakończonych żelaznymi krzyżami.


Ściany wszystkich kondygnacji są oszalowane. Na wysokości około 1/3 świątynię obiega wokół okap wsparty na występujących belkach zrębu. Wejścia do babińca oraz do nawy osłonięte gankami, wspartymi na 6 słupach zapewne z pierwszej połowy XX wieku. Kopuły, dachy pulpitowe nad zakrystiami oraz daszek okapowy kryte blachą ocynkowaną[4].


Wewnątrz w kopułach znajdują się ośmiopolowe, pozorne sklepienia, w zakrystiach natomiast stropy.
W kopułach sklepienie pomalowane na niebiesko z gwiazdami. Poszczególne części świątyni połączone są ze sobą dużymi otworami o wykroju łuku. Na ścianach polichromia figuralna z końca XIX wieku. Zachowały się: niekompletny ikonostas i połączone z nim dwa ołtarze boczne Matki Bożej i Podwyższenia Krzyża, ołtarz główny w stylu neogotyku, ambona połączona z konfesjonałem i ławki[2].



Wokół cerkwi |


Cerkiew położoną na odosobnionym wzgórzu otaczają stare drzewa i kamienny mur z bramą, do której prowadzą ozdobne schody zflankowane czterema słupami. W pobliżu świątyni stoi murowana dzwonnica typu parawanowego z początku XX wieku.




Turystyka |


Cerkiew jest obiektem transgranicznego szlaku turystycznego Bełżec - Bełz[5].



Przypisy |




  1. Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie. 2018-09-30. [dostęp 2015.12.29].


  2. abc Katarzyna Warmińska: Dziewiętnastowieczne byłe świątynie greckokatolickie z Chłopiatyna, Lisek, Dłużniowa i Budynina jako przykłady trójkopułowych cerkwi drewnianych z południowo – wschodniej części województwa lubelskiego oraz ich problematyka konserwatorska. [dostęp 2015-12-30].


  3. Maria Kaniewska: Cerkiewki lubelszczyzny - katalog. [dostęp 2015-12-28].


  4. Parafia w Żniatynie informacje na stronie diecezji


  5. Bełżec – Bełz. Transgraniczny szlak turystyczny. [dostęp 2015-12-30].



Literatura |




  • Dmytro Błażejowśkyj, Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939), Lwów 1995, ​ISBN 5-7745-0672-X

  • Grzegorz Rąkowski, Polska egzotyczna, część II, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ​ISBN 978-83-62460-26-7



Linki zewnętrzne |


  • Informacje o cerkwi na stronie kościoły drewniane




這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna