Cerkiew św. Mikołaja w Mycowie
| |||||||||||||||
A/32 z dnia 19.03.1966[1] | |||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||||
Województwo | lubelskie | ||||||||||||||
Miejscowość | Myców | ||||||||||||||
Wyznanie | katolickie | ||||||||||||||
Kościół | rzymskokatolicki | ||||||||||||||
Parafia | Parafia św. Michała Archanioła w Żniatynie | ||||||||||||||
Wezwanie | św. Mikołaja | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Dołhobyczów Cerkiew w Mycowie | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski Cerkiew w Mycowie | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego Cerkiew w Mycowie | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego Cerkiew w Mycowie | |||||||||||||||
50°26′42,4″N 23°59′55,8″E/50,445111 23,998833 |
Cerkiew św. Mikołaja w Mycowie – dawna cerkiew greckokatolicka i prawosławna.
Od 2006 użytkowana jako kaplica rzymskokatolickiej parafii w Żniatynie.
Spis treści
1 Historia obiektu
2 Architektura i wyposażenie
3 Wokół cerkwi
4 Turystyka
5 Przypisy
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne
Historia obiektu |
Dawna cerkiew greckokatolicka pw. św. Mikołaja wzniesiona została w 1859. Około 1875 zamieniona na prawosławną. Po wysiedleniu ludności ukraińskiej w latach 1945-47 użytkowana była jako warsztat, a później, kiedy powstał PGR, jako magazyn. Od 1963 opuszczona ulegała postępującej dewastacji. Dopiero w latach dziewięćdziesiątych z inicjatywy Społecznej Komisji Opieki nad Zabytkami Sztuki Cerkiewnej przeprowadzono remont, między innymi kładąc nowy blaszany dach oraz zrekonstruowano zniszczone zakrystie[2]. Od 2006 służy jako kaplica pw. św. Jana Chrzciciela rzymskokatolickiej parafii w Żniatynie.
Widok od strony południowej
Widok od strony zachodniej
Widok od strony wschodniej
Architektura i wyposażenie |
Jest to cerkiew jednokopułowa – nad nawą ośmiopołaciowa kopuła z latarnią, wsparta na wysokim ośmiobocznym tamburze, trójdzielna: prezbiterium, szersza nawa i babiniec równej szerokości z prezbiterium kwadratowe. Prezbiterium zwrócone na zachód, a w jego przedłużeniu zakrystia. Drewniana konstrukcji zrębowej, zwęglowana na rybi ogon, oszalowana. Kopuła, dwuspadowe dachy nad prezbiterium, babińcem i zakrystią oraz okap kryte blachą.
Wewnątrz w nawie ośmiopolowe pozorne sklepienie kopulaste, w pozostałych pomieszczeniach stropy. Zachowała się polichromia z 1862 o tradycjach późnobarokowych oraz niepełny ikonostas barokowo-rokokowy zapewne z końca XVIII wieku gruntownie przemalowany[3]. W cerkwi unikatowo umieszczone są dwa chóry jeden nad drugim.
Wokół cerkwi |
Obok świątyni stała murowana dzwonnica z pięcioma dzwonami. Została rozebrana w 1969 przez PGR. Cerkiew otacza zdewastowany cmentarz, gdzie pozostało kilka kamiennych nagrobków.
Brama boczna
Na cmentarzu przycerkiewnym
Na cmentarzu przycerkiewnym
Turystyka |
Cerkiew jest obiektem transgranicznego szlaku turystycznego Bełżec - Bełz[4].
Przypisy |
↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie. 2018-09-30. [dostęp 22.12.2015].
↑ Maria Kaniewska Cerkiewki lubelszczyzny - katalog
↑ Parafia w Żniatynie informacje na stronie diecezji
↑ Bełżec - Bełz. Transgraniczny szlak turystyczny – strona szlaku. [dostęp 2015-12-30].
Bibliografia |
- Grzegorz Rąkowski, Polska egzotyczna, część II, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 978-83-62460-26-7
Linki zewnętrzne |
- Informacje o cerkwi na stronie kościoły drewniane
|