Ulica Tadeusza Czackiego w Warszawie




















Flag of Warsaw.svg Warszawa
ulica
 Tadeusza
Czackiego

Śródmieście Północne

PeKaO Czackiego 21-23 Warsaw 05.jpg






















Przebieg

Ikona ulica początek T.svg


ul. Traugutta

Ikona ulica z prawej.svg


ul. Dowcip

Ikona ulica koniec T.svg


ul. Świętokrzyska



Położenie na mapie Warszawy


Mapa lokalizacyjna Warszawy

ulica Tadeusza Czackiego

ulica Tadeusza Czackiego






Położenie na mapie Polski


Mapa lokalizacyjna Polski

ulica Tadeusza Czackiego

ulica Tadeusza Czackiego






Położenie na mapie województwa mazowieckiego


Mapa lokalizacyjna województwa mazowieckiego

ulica Tadeusza Czackiego

ulica Tadeusza Czackiego





Ziemia52°14′14,8″N 21°00′53,9″E/52,237444 21,014972





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Ulica Tadeusza Czackiego – ulica warszawskiego Śródmieścia, biegnąca od ul. Świętokrzyskiej do ul. Traugutta.




Spis treści






  • 1 Historia


  • 2 Przypisy


  • 3 Bibliografia


  • 4 Linki zewnętrzne





Historia |


Ulicę Czackiego, zwaną do roku 1884 Włodzimierską na cześć Włodzimierza I Wielkiego, wytyczono w roku 1866 na gruntach należących wcześniej do księży misjonarzy. Obecna nazwa ulicy została nadana w październiku 1916[1].


Poza epizodycznie istniejącym drewnianym teatrzykiem Rappo pierwszymi zabudowaniami ulicy były: gmach Banku Handlowego, przyporządkowany numeracji ul. Traugutta, trzypiętrowa kamienica projektowana przez Juliana Ankiewicza, oraz pałac Natansonów, mieszczący również bank należący do tej rodziny.


Wśród obiektów wzniesionych w pierwszym dziesięcioleciu istnienia ulicy wyróżniała się kamienica pod numerem 23, z wystrojem rzeźbiarskim autorstwa Faustyna Cenglera.


W latach 1878–80 przy ulicy wybudowano gmach Towarzystwa Kredytowego Miasta Warszawy, zaprojektowany również przez Juliana Ankiewicza.


W tym czasie przy ul. Czackiego powstało też kilka kamienic o starannym, neorenesansowym wystroju fasad; w latach 1882–1884 na posesji Adolfa Szmidta przebito w celach spekulacyjnych ślepy zaułek - obecną ul. Dowcip.


Ostatnim budynkiem wzniesionym przy ulicy Czackiego był gmach Stowarzyszenia Techników, dziś Naczelnej Organizacji Technicznej, wybudowany według projektu Jana Fijałkowskiego w latach 1903–1905.


Ulica zamieszkiwana przed wojną przez wyłącznie zamożnych lokatorów była elementem finansowego „city”, tworzącego się przed wojną wokół placu Wareckiego, obecnego placu Powstańców Warszawy.
Korzystały z tego liczne firmy, lokując swoje siedziby wśród przedstawicielstw banków, w tym m.in. koncern chemiczny Solvay.


W 1939 zniszczeniu uległa cała zabudowa narożnika u zbiegu z ul. Świętokrzyską, pozostałe obiekty uległy spaleniu po upadku powstania warszawskiego.
Krótko po wojnie rozebrano wypalony pałac Natansonów, oraz kilka kamienic. Z całej zabudowy przetrwały jedynie gmachy Towarzystwa Kredytowego Miasta Warszawy i Stowarzyszenia Techników.



Przypisy |




  1. ↑ Adam Szczypiorski: Od Piotra Drzewickiego do Stefana Starzyńskiego. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1968, s. 65.



Bibliografia |


  • Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy, tom 2. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, s. 133. ISBN 83-9066291-4.


Linki zewnętrzne |


  • Ulica Włodzimierska przed rokiem 1914



-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容