Język indonezyjski
| ||
Obszar | Indonezja, Timor Wschodni, Malezja i inne | |
Liczba mówiących | 43[1] mln (język ojczysty) + 156 mln[1] (język wyuczony) | |
Klasyfikacja genetyczna | języki austronezyjskie
| |
Pismo/alfabet | łacińskie | |
Status oficjalny | ||
---|---|---|
język urzędowy | Indonezja | |
Regulowany przez | Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa | |
Ethnologue | 1 narodowy↗ | |
Kody języka | ||
Kod ISO 639-1↗, ISO 639-1 | id | |
Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | ind | |
Kod ISO 639-3↗ | ind | |
IETF | id | |
Glottolog | indo1316 | |
Ethnologue | ind | |
GOST 7.75–97 | инд 210 | |
WALS | ind, inj | |
SIL | INZ | |
W Wikipedii | ||
Zobacz też: język, języki świata | ||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język indonezyjski (ind. bahasa Indonesia) – język należący do rodziny języków austronezyjskich. Od 1949 objęty jest statusem języka urzędowego w Indonezji. Języka indonezyjskiego w Indonezji używa 197,7 mln[2] osób, z czego dla 42,8 mln jest to język ojczysty[2].
Indonezyjski jest zaadaptowaną postacią języka malajskiego; w związku z tym jest silnie zbliżony do standardowego języka malezyjskiego, odróżnia się zaś m.in. dużą liczbą zapożyczeń z języka niderlandzkiego oraz jawajskiego. Zapisywany jest przy pomocy podstawowego alfabetu łacińskiego składającego się z 26 liter.
Spis treści
1 Użycie
2 Słownictwo
3 Fonetyka
4 Przypisy
5 Linki zewnętrzne
Użycie |
W 2010 języka indonezyjskiego jako języka ojczystego używało 42,8 milionów ludzi[2], a jako języka wyuczonego – 154,9 milionów[2]. W sumie liczba osób znających język indonezyjski w Indonezji wynosi 197,7[2] miliona. Indonezyjski jest używany najczęściej jako język ojczysty w miastach Indonezji, natomiast jako język wyuczony – na terenach wiejskich, gdzie ludność posługuje się jednym z 700 języków regionalnych[3]. Kształcenie, niemal wszystkie państwowe media i inne formy komunikacji, są prowadzone w języku indonezyjskim.
Słownictwo |
W języku indonezyjskim można znaleźć liczne zapożyczenia z innych języków, w tym z sanskrytu, arabskiego, perskiego, portugalskiego, niderlandzkiego i chińskiego. Najwięcej obcego słownictwa zaczerpnięto z języka niderlandzkiego (3 280)[4].
Fonetyka |
Przednie | Centralne | Tylne | |
---|---|---|---|
Przymknięte | iː | uː | |
Półprzymknięte | e | ə | o |
Otwarte | a |
W języku indonezyjskim występują także dwugłoski /ai/, /au/ i /oi/. W sylabach zamkniętych, tak jak w wyrazie air „woda”, dwie samogłoski są wymawiane oddzielnie.
Wargowe | Zębowe | Zadziąsłowe | Podniebienne | Miękko- podniebienne | Krtaniowe | |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwarte nosowe | m | n | ɲ | ŋ | | |
Zwarte ustne | p b | t d | | | k g | ʔ |
Zwarto- szczelinowe | | | ʧ ʤ | | | |
Szczelinowe | (f) | s (z) | (ʃ) | | (x) | h |
Półotwarte | w | l r | | j | | |
Spółgłoski w nawiasach występują tylko w zapożyczeniach.
Przypisy |
↑ ab http://bps.go.id/index.php/publikasi/14
↑ abcde Penduduk Indonesia Hasil Sensus Penduduk 2010 (Result of Indonesia Population Census 2010). „Badan Pusat Statistik”, s. pp. 421, 427., 20130328. ISSN 2302-8513.
↑ Hammam Riza: "Resources Report on Languages of Indonesia" (ang.). [dostęp 2014-01-09].
↑ Senarai kata serapan dalam bahasa Indonesia, wyd. Ed. 2, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1996, ISBN 979-459-597-7, OCLC 68573597 .
Linki zewnętrzne |
|
Kontrola autorytatywna (język):
GND: 4086266-5
NDL: 00564096
BNCF: 10768