Liwonia
Liwonia (łot. Vidzeme - „Śródziemie”; niem. Livland, łac. Terra Mariana) czasami także Liwlandia – ziemia Liwów) – jedna z czterech krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leży w jej środkowej i północnej części na prawym brzegu Dźwiny, na północ od Rygi.
Liwonię zamieszkiwało fińskie plemię Liwów.
Spis treści
1 Historia
2 Region gospodarczy
3 Zobacz też
4 Bibliografia
Historia |
W XIII wieku Liwonia została podbita przez niemiecki zakon kawalerów mieczowych i biskupstwo Rygi.
Po sekularyzacji zakonu w XVI wieku po 1561 roku była w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów jako wspólna domena Korony i Wielkiego Księstwa. W 1578 Liwonia została zdobyta przez cara Iwana IV Groźnego, jednak odbita przez wojska Batorego. Pozostała przy Rzeczypospolitej po rozejmie z 1582 w Jamie Zapolskim, w ramach województwa wendeńskiego.
W wyniku wojen polsko-szwedzkich w 1621-1629 została zajęta przez Szwedów, którzy wcześniej posiadali jedynie północną część dzisiejszej Estonii. W wyniku pokoju w Oliwie (1660) przeszła na stałe w ręce szwedzkie. Ustanowiona wówczas granica stanowi do dziś tradycyjne rubieże Vidzeme.
Po wojnie rosyjsko-szwedzkiej w 1721 według zapisów pokoju w Nystad, Liwonia przeszła pod panowanie Piotra I, cara Rosji. W czasie rewolucji rosyjskiej z jej terenów operowała atakująca Piotrogród biała armia gen. Judenicza.
Od 1921 roku Liwonia należy do niepodległej Łotwy.
Region gospodarczy |
Współcześnie (od 2007) Liwonia jest także regionem gospodarczym na który składa się sześć okręgów: Alūksne, Cēsis, Gulbene, Okręg Madona, Valka i Valmiera. Przewodniczącym regionu jest burmistrz Gulbene Nikolajs Stepanovs.
Zobacz też |
- Inflanty
- Łotwa
Bibliografia |
Inflanty szwedzkie w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa 1882.
Liwowie w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa 1884.
|
Kontrola autorytatywna (region geograficzny):
VIAF: 247627687
LCCN: n81033313
GND: 4036075-1
NKC: ge129853
- WorldCat