Lech (sterowiec)






„Lech” nad Warszawą (1926)


Lech – pierwszy polski sterowiec w służbie Wojsk Aeronautycznych II RP.


W 1921 został zakupiony we Francji z demobilu sterowiec ciśnieniowy „Zodiac VZ-11” klasy Vedette. We francuskiej marynarce wojennej był używany do wykonywania lotów patrolowych, eskortowania konwojów i wykrywania okrętów podwodnych. Przewieziono go do Gdańska, skąd w marcu 1922 przetransportowano go do portu sterowcowego w Toruniu, tam zmontowano i włączono do służby w Szkolnym Batalionie Sterowcowym Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej. W 1924, po rozformowaniu szkoły, sterowiec przejęty został przez 1 Batalion Balonowy w Toruniu. Pierwszym komendantem sterowca „Lech” był porucznik Sławomir Bilek. Największą po Bieliku liczbę godzin na „Lechu” wylatał kpt. pil. ster. Kazimierz Kraczkiewicz[1]. Na wiosnę 1928, po wykonaniu ostatniego lotu, sterowiec poszedł do kasacji.


Dane:



  • typ: ciśnieniowy (bezszkieletowy, miękki) Zodiac VZ-11

  • pojemność: 3150 m³

  • długość: 50 m

  • średnica: 12 m

  • prędkość: 80 km/h

  • zasięg: 800 km

  • pułap: 3000 m

  • załoga: do 6 osób

  • eksploatowany w Polsce: 1922–1928

  • miejsce stacjonowania: hala sterowcowa w Toruniu



Zobacz też |



  • SP-BSC – drugi polski sterowiec


  • WBS LOPP – niezrealizowany projekt pierwszego sterowca w pełni polskiej konstrukcji

  • Motobalon WBS (nie zaliczany do sterowców)



Przypisy |




  1. samolotypolskie.pl - Zodiac VZ-11 "Lech", www.samolotypolskie.pl [dostęp 2018-05-06]  (pol.).





這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna