Mokasyn miedziogłowiec
| ||
Agkistrodon contortrix[1] | ||
Linnaeus, 1766 | ||
Systematyka | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | zwierzęta | |
Typ | strunowce | |
Podtyp | kręgowce | |
Gromada | zauropsydy | |
Podgromada | diapsydy | |
Rząd | łuskonośne | |
Podrząd | węże | |
Rodzina | żmijowate | |
Podrodzina | grzechotnikowate | |
Rodzaj | Agkistrodon | |
Gatunek | mokasyn miedziogłowiec | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
najmniejszej troski | ||
Zasięg występowania | ||
Mokasyn miedziogłowiec (Agkistrodon contortrix) – gatunek jadowitego węża z podrodziny grzechotnikowatych w rodzinie żmijowatych.
W gatunku tym wyróżniamy 5 podgatunków[1]:
Agkistrodon contortrix contortrix (Linnaeus, 1766)
Agkistrodon contortrix laticinctus (Gloyd and Conant, 1934)
Agkistrodon contortrix mokasen (Palisot de Beauvois, 1799)
Agkistrodon contortrix phaeogaster (Gloyd, 1969)
Agkistrodon contortrix pictigaster (Gloyd and Conant, 1943)
Jest dość dużym wężem osiągającym długość do 1 metra[3]. Grzbiet ma w kolorze żółtawobrązowym lub czerwonawym z poprzecznymi czerwonobrunatnymi pręgami zwężającymi się na środku grzbietu. Grzbiet głowy barwy czerwono-miedzianej. Jak wszystkie mokasyny nie posiada grzechotki.
Wąż ten zamieszkuje różne tereny. Można go spotkać na terenach podmokłych, wzdłuż rzek. Zasiedlają także lasy liściaste, łąki, pola uprawne. Występują również na terenach kamienistych i górskich wraz z innymi gatunkami grzechotników.
Pożywieniem dla tych węży są drobne gryzonie, owady i ich gąsienice. Są jajożyworodne. Samica rodzi pod koniec lata 5-6 młodych[3]. Samice mogą rozmnażać się partenogenetycznie; występuje u nich partenogeneza fakultatywna[4].
Występuje na terenie Ameryki Północnej.
Przypisy |
↑ ab Agkistrodon contortrix, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Agkistrodon contortrix. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
↑ ab Włodzimierz Juszczyk: Gady i płazy. s. 123.
↑ Warren Booth, Charles F. Smith, Pamela H. Eskridge, Shannon K. Hoss, Joseph R. Mendelson III i Gordon W. Schuett. Facultative parthenogenesis discovered in wild vertebrates. „Biology Letters”. 8 (6), s. 983–985, 2012. DOI: 10.1098/rsbl.2012.0666 (ang.).
Bibliografia |
- Włodzimierz Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0464-2.
- Hanna Dobrowolska: Gady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-00957-8.
- Steven Foster, Roger A. Caras: A field guide to venomous animals and poisonous plants, North America, north of Mexico. Boston: Houghton Mifflin, 1994. ISBN 0-395-93608-X.
|