Gorzyce (województwo śląskie)
| |||
| |||
Pałac hrabiów d’Arco w Gorzycach | |||
Państwo | Polska | ||
Województwo | śląskie | ||
Powiat | wodzisławski | ||
Gmina | Gorzyce | ||
Liczba ludności (2010) | 2472 | ||
Strefa numeracyjna | (+48) 32 | ||
Kod pocztowy | 44-350 | ||
Tablice rejestracyjne | SWD | ||
SIMC | 0214592 | ||
Położenie na mapie gminy Gorzyce Gorzyce | |||
Położenie na mapie Polski Gorzyce | |||
Położenie na mapie województwa śląskiego Gorzyce | |||
Położenie na mapie powiatu wodzisławskiego Gorzyce | |||
49°57′33″N 18°23′55″E/49,959167 18,398611 |
Gorzyce (niem. Gorschütz, śl. Gorzice) – duża wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, siedziba gminy Gorzyce przy drodze krajowej nr 78.
Historia |
Dzieje Gorzyc ściśle były powiązane z dziejami odległego o około 10 km. miasta Wodzisławia i ziemi wodzisławskiej.
Najwcześniejsza datowana wzmianka o Gorzycach pochodzi z roku 1226[1], kiedy to mieszkańcy tej wsi dawali daniny klasztorowi Benedyktynów w Tyńcu pod Krakowem. Trzy lata później, bo 26 maja 1229 r. w bulli papieża Grzegorza IX dla benedyktynów tynieckich, zatwierdzającej ich posiadłości w okolicy Orłowej, w tym wieś maiori Gorzice[2]. Powstała w 1268 filia tegoż klasztoru w Orłowej posiadała pod koniec XIII wieku prawa do dochodów z tej wsi[3].
W 1869 roku urodził się tu Georg Graf von Arco, niemiecki naukowiec i wynalazca z dziedziny radiotelegrafii i radiofonii.
W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonował komisariat Straży Granicznej i placówka II linii SG „Gorzyce”[4].
W latach 1945 - 1991 stacjonowała tu strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. Z dniem 16.05.1991 roku strażnica została przejęta przez Straż Graniczną i funkcjonowała do października 1999 roku, kiedy to została rozformowana.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Zobacz też |
- Gorzyce
Przypisy |
↑ Gorzyce - Zielona i Przyjazna Gmina - Gorzyce, www.gorzyce.pl [dostęp 2016-02-06] .
↑ Kodeks dyplomatyczny klasztoru tynieckiego (online). (Wyd.) Wojciech Kętrzyński, Stanisław Smolka. Lwów: 1875, s. XIa, XIb.
↑ Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Idzi Panic (redakcja). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 430. ISBN 978-83-926929-3-5.
↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 26. ISBN 83-87424-77-3.
|