Wiktor IV (antypapież 1159–1164)
.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz td.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup td.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha td.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal td.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez td.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil td.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz tr.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup tr.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha tr.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal tr.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez tr.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil tr.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}
| ||
| ||
antypapież | ||
Data i miejsce urodzenia | ? Sabina | |
Data i miejsce śmierci | 20 kwietnia 1164 Lukka | |
antypapież | ||
Okres sprawowania | 7 września1159 - 20 kwietnia 1164 | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | rzymskokatolicki | |
Diakonat | 26 lutego 1138 | |
Prezbiterat | 3 marca 1151 | |
Nominacja biskupia | 7 września 1159 | |
Sakra biskupia | 4 października 1159 | |
Kreacja kardynalska | 26 lutego 1138 Innocenty II | |
Kościół tytularny | św. Mikołaja w Więzieniu (1138-1151) św. Cecylii na Zatybrzu (1151-1159) | |
Pontyfikat | 7 września 1159 (jako antypapież) |
| ||
Data konsekracji | 4 października 1159 | |
Miejscowość | Farfa | |
Konsekrator | Imar z Tusculum | |
Współkonsekratorzy | Ubaldo z Ferentino Riccardo z Molfetty |
Wiktor IV (właśc. Ottaviano Crescenzi, Ottaviani di Monticelli; ur. w Sabinie[1], zm. 20 kwietnia 1164 w Lukce) – antypapież w okresie od 7 września 1159 do 20 kwietnia 1164[2].
Spis treści
1 Życiorys
2 Zobacz też
3 Przypisy
4 Bibliografia
Życiorys |
Ottaviani di Monticelli pochodził z rzymskiej arystokratycznej rodziny[1]. Był synem Jana Maledetti i siostrzeńcem rzymskiego prefekta Pietro. Dalekie pokrewieństwo łączyło go także z królem angielskim Stefanem z Blois.
W maju 1137 roku papież Innocenty II mianował Ottaviano, wówczas subdiakona Świętego Kościoła Rzymskiego, gubernatorem Benewentu. Niespełna rok później, 26 lutego 1138 Innocenty II mianował go kardynałem diakonem kościoła św. Mikołaja w Więzieniu. 3 marca 1151 Eugeniusz III podniósł go do godności kardynała-prezbitera kościoła św. Cecylii. W okresie między 9 kwietnia 1138 a 14 marca 1159 roku jego imię występowało wśród sygnatariuszy papieskich przywilejów. Kilkakrotnie w tym czasie służył jako legat papieski w Niemczech i w Królestwie Sycylii[1]. Z czasem zaczął uchodzić za lidera frakcji proniemieckiej wśród kardynałów.
Po śmierci Hadriana IV doszło w Rzymie do sporu kardynałów[1]. Pomimo że zgodnie z ówczesnym zwyczajem do wyboru papieża wymagano jednomyślności, 7 września 1159 roku dwie wrogie sobie frakcje w Kolegium kardynalskim obwołały papieżem swoich kandydatów. Silniejsza frakcja prosycylijska wybrała kanclerza Rolanda ze Sieny, który przybrał imię Aleksandra III, jednak kilku procesarsko nastawionych kardynałów sprzeciwiło się temu, wypędziło go z Bazyliki św. Piotra na Watykanie i obwołało antypapieżem kardynała-prezbitera Ottaviano di Monticelli, który przyjął imię Wiktora IV[1]. Było to możliwe dzięki wsparciu oddziałów zbrojnych podległych krewnym kardynała Ottaviano. Następnie 4 października 1159 roku został on konsekrowany na biskupa w benedyktyńskim opactwie Farfa przez kardynała Imara z Tusculum oraz biskupów Ubaldo z Ferentino i Riccardo z Molfetty.
Antypapież szybko uzyskał uznanie ze strony cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego i władców oraz biskupów: Niemiec, Burgundii, północnej Italii, Polski, a także króla Danii, Waldemara I. W 1160 roku na polecenie Fryderyka I Barbarossy zwołał synod do Pawii, na którym ekskomunikował Rolanda ze Sieny i jego stronników[1]. Wcześniej, prawowity papież ekskomunikował Wiktora IV[1]. Biskupi i władcy państw zachodnich zaczęli jednak, wkrótce przechodzić na stronę Aleksandra, więc antypapież tracił swoje wpływy[1]. Wiosną 1164, podczas podróży, poważnie zachorował i niedługo potem zmarł[1]. Początkowo został pochowany poza miastem, jednak na polecenie papieża, jego szczątki przeniesiono do Lukki[1].
Schizma zapoczątkowana przez wybór Wiktora IV trwała do 1178 roku, a lokalnie nawet jeszcze dwa lata dłużej. Jego następcami byli antypapieże: Paschalis III, Kalikst III i Innocenty III[2].
Zobacz też |
- poczet papieży
- papieska elekcja 1159
- kardynałowie z nominacji antypapieża Wiktora IV
Przypisy |
↑ abcdefghij John N.D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 247-249. ISBN 83-06-02633-0.
↑ ab Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 89. ISBN 83-7006-437-X.
Bibliografia |
- K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996
- J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
- B. Zenker, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159, Würzburg 1964
- I.S. Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovations, Cambridge University Press 1990
- Victor IV (ang.). Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-03-24].
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0003 8243 7881
VIAF: 265054718
GND: 100963838
BnF: 151070012
- WorldCat