Oskar Vogt






Oskar Vogt




Upamiętniająca Oskara Vogta rzeźba Hansa Scheiba w Berlinie-Buch


Oskar Georg Dieckmann Vogt (ur. 6 kwietnia 1870 w Husum, zm. 30 lipca 1959 we Fryburgu Bryzgowijskim) – niemiecki lekarz neurolog i neuroanatom. Jego żoną była francuska neurolog Cécile Vogt-Mugnier.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Dorobek naukowy


  • 3 Prace


  • 4 Przypisy


  • 5 Linki zewnętrzne





Życiorys |


Studiował medycynę na Uniwersytecie Christiana-Albrechta w Kilonii i Uniwersytecie w Jenie, tytuł doktora medycyny otrzymał w Jenie w 1894[1]. Gdy pracował w Paryżu z Josephem Jules′em Déjerine’em i jego żoną, Augustą Marie Dejerine-Klumke, poznał przyszłą żonę, Cécile Mugnier. Ożenił się z nią w 1899. Małżeństwo Vogtów pracowało od tej pory razem, publikując prace wspólnie, zazwyczaj z Cécile jako pierwszą autorką. Vogtowie mieli dwie córki, Marthe (1903–2003) i Marguerite (1913–2007). Marthe została neurofarmakologiem, otrzymała tytuł członka (Fellow) Royal Society i profesurę w Cambridge; Marguerite zajmowała się genetyką ewolucyjną, w latach 50. wyemigrowała do Stanów, gdzie pracowała z Renato Dulbecco nad opracowaniem szczepionki przeciwko poliowirusom i dostała posadę w laboratorium Salka.


5 czerwca 1936 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie jako pierwszy Niemiec uhonorowany tego typu wyróżnieniem w Polsce[2].



Dorobek naukowy |


Vogtowie utworzyli w Berlinie Instytut Badań Mózgu (Institut für Hirnforschung). Studiowali tam m.in. Korbinian Brodmann. Uczniami Vogta byli też Maksymilian Rose, Igor Klatzo, Jerzy Olszewski, Hubert Meessen, Lieselotte Gerhard i Adolf Hopf[3].


Oskar i Cecile Vogtowie byli jednymi z twórców cytoarchitektoniki ludzkiego mózgu, w 1910 roku przedstawili pierwszą mieloarchitektoniczną mapę ludzkiej kory mózgowej[4]. Pozostawili wiele prac poświęconych klinice chorób wzgórza i neuroanatomii. Opisali zespół objawów, znany jako stan marmurkowaty albo choroba Vogtów (ang. Vogt-Vogt syndrome).


Vogt interesował się hipnotyzmem i psychologią. W okresie międzywojennym wydawał „Journal für Psychologie und Neurologie” (potem „Journal für Hirnforschung”). W 1924 roku został zaproszony na konsultację śmiertelnie chorego Lenina, a rok później przyjął ofertę tamtejszego ministerstwa zdrowia założenia w Moskwie instytutu badań mózgu (Institut Mozga). W Berlinie szkoliło się u niego wielu rosyjskich lekarzy i biologów, w tym Siergiej Zarapkin, Nikołaj Popow, Isaj Sapir, Siemion Sarkisow.



Prace |



  • Vogt C, Vogt O. Zur Erforschung der Hirnfaserung. W: Neurobiologische Arbeiten. Beiträge zur Hirnfaserlehre. 145 Seiten mit 60 Lichtdrucktafeln und 25 Figuren im Text. Berlin, 1902


  • Zur anatomischen Gliederung des Cortex cerebri. Journal für Psychologie und Neurologie 2, 160-180 (1903)


  • Die Markreifung des Kindergehirns während der ersten vier Lebensmonate und ihre methodologische Bedeutung. W: Neurobiologische Arbeiten. Beiträge zur Hirnfaserlehre. 118 Seiten, mit Tafeln 59 bis 171. Berlin, 1904 [1] [2] [3]


  • Wert der myelogenetischen Felder der Großhirnrinde (Cortex pallii). Anatomischer Anzeiger 29, 273-287 (1906)

  • Vogt C, Vogt O: Zur Kenntnis der elektrisch erregbaren Hirnrinde-Gebiete bei den Säugetieren. Journal für Psychologie und Neurologie 18 (1907)


  • Die myeloarchitektonische Felderung des menschlichen Stirnhirns (1910)


  • Die Myeloarchitektonik des Isocortex parietalis (1911)


  • Allgemeine Ergebnisse unserer Hirnforschung. Journal für Psychologie und Neurologie 25, suplement 1, s. 273-462 (1919)


  • Zur Lehre der Erkrankungen des striären Systems. Journal für Psychologie und Neurologie 25 (suplement 3), 627-846 (1920)


  • Erkrankungen der Grosshirnrinde im lichte der Topistik, Pathoklise und Pathoarchitektonik. Journal für Psychologie und Neurologie 28 (1922)


  • Psychiatrisch wichtige Tatsachen der zoologisch-botanischen Systematik (1926)


  • Die vergleichend-architektonische und die vergleichend-reizphysiologische Felderung der Großhirnrinde unter besonderer Berücksichtigung der menschlichen[5] (1926)


  • Die Grundlagen und die Teildisziplinen der mikroskopischen Anatomie des Zentralnervensystems. Handbuch der mikroskopischen Anatomie des Menschen, vol 4; Berlin, 1928.


  • Thalamusstudien I-III. Journal für Psychologie und Neurologie 50, 33-154 (1943)



Przypisy |




  1. Stahnisch F. Vogt, Cécile Augustine Marie (1875-1962) and Vogt, Oskar Georg Dieckmann (1870-1959). W: Dictionary of Medical Biography (DMB). W.F. Bynum and Helen Bynum (eds.). Westport, CO, London: Greenwood 2007, Vol. 5, s. 1277.


  2. Odznaczenie uczonego niemieckiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 129 z 7 czerwca 1936. 


  3. Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Berlin: Springer, 2004, s. 1121. ISBN 3-540-40690-5.


  4. Judaš M, Cepanec C. Oskar Vogt: The First Myeloarchitectonic Map of the Human Frontal Cortex. „Translational Neuroscience”. 1 (1), s. 72-94, 2010. DOI: 10.2478/v10134-010-0005-z. 


  5. C.C. Vogt C.C., O.O. Vogt O.O., Die vergleichend-architektonische und die vergleichend-reizphysiologische Felderung der Großhirnrinde unter besonderer Berücksichtigung der menschlichen, „Naturwissenschaften”, 14 (50-51), 1926, s. 1190–1194, DOI: 10.1007/BF01451766, ISSN 0028-1042  (niem.).



Linki zewnętrzne |



  • Oskar Vogt w bazie Who Named It (ang.)







這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna