Grigorij Rossolimo






Grigorij Iwanowicz Rossolimo


Grigorij Iwanowicz Rossolimo (ros. Григорий Иванович Россолимо, ur. 5 grudnia?/17 grudnia 1860 w Odessie, zm. 29 września 1928 w Moskwie) – rosyjski lekarz neurolog.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Dorobek naukowy


  • 3 Wybrane prace


  • 4 Przypisy





Życiorys |


Urodził się w 1860 roku w Odessie. Jego dziadek był urodzonym w Kefalonii greckim marynarzem, który osiadł w Odessie i założył tam rodzinę. Ojciec Iwan Grigorjewicz Rossolimo (1821-1888). Grigorij Iwanowicz Rossolimo ukończył wydział lekarski Uniwersytetu Moskiewskiego w 1884 i podjął pracę u Aleksieja Kożewnikowa w klinice chorób nerwowych. Doktoryzował się w 1887 i został docentem w 1889. W następnym roku otrzymał katedrę chorób nerwowych w klinice internistycznej Aleksieja Ostroumowa.


W 1911 Rossolimo był w grupie pracowników naukowych, którzy zrzekli się swoich stanowisk na uczelni w związku z reformami ministra edukacji. Założył wtedy Instytut Psychologii i Neurologii Dziecięcej. W 1917 otrzymał katedrę neuropatologii na I Uniwersytecie Moskiewskim[1][2]. 17 grudnia 1927 był jednym z przewodniczących (razem z Biechtierewem i Minorem) Pierwszego Wszechzwiązkowego Kongresu Neuropatologów i Psychiatrów, który odbył się w Moskwie[3].


Jego żoną była Maria Siergiejewna Arkudinskaja[4]. Mieli córkę Marię (1898–1962).


Zmarł w 1928 roku w Moskwie. Jego mózgowie zbadano w Moskiewskim Instytucie Badań Mózgu; ważyło 1543 g[3].


Przyjacielem Rossolimo był jego kolega ze studiów, Antoni Czechow[5][6]. Uważa się, że na jego postaci była częściowo wzorowana postać profesora Strawińskiego, kierującego kliniką psychiatryczną bohatera powieści Bułhakowa Mistrz i Małgorzata[7][8]. W opowiadaniu „Fatalne jaja” profesor Persikow proponującej mu siedmiopokojowe mieszkanie „pociągającej i namiętnej wdowie” radzi leczyć się u profesora Rossolimo.



Dorobek naukowy |


Rossolimo zajmował się m.in. objawami neurologicznymi. Opisał nowy objaw, znany dziś jako objaw Rossolimo[9]. Był jednym z twórców psychoneurologii dziecięcej[10].



Wybrane prace |



  • Страх и воспитание (1887)

  • Zur Physiologie der Schleife (Ein Fall von Gliomatose eines Hinterhorns des Rückenmarks)[11]. (1890)

  • Der Analreflex, seine Physiologie und Pathologie. Neurologisches Centralblatt 10, 257-259 (1891)

  • Экспериментальный метод при изучении нервных и душевных болезней (1893)

  • Zur Symptomatologie und chirurgischen Behandlung einer eigenthümlichen Grosshirncyste[12]. (1894)

  • Zur Frage über die multiple Sklerose und Gliose. Nebst einer Bemerkung über die Vascularisationsverhältnisse der Medulla oblongata[13]. (1897)

  • Ueber Resultate der Trepanation bei Hirntumoren 1. Cysto-glio-sarcoma. 2. Angioma cavernosum[14]. (1897)

  • Ueber Dysphagia amyotactica. Neurologisches Centralblatt 20, 4, 146-151 (1901)

  • Recidivierende Facialislahmung bei Migraine. Neurologisches Centralblatt (1901)

  • Le réflex profond du gross orteil. Rev Neurol Paris 10, 723–724 (1902)

  • Thermoanästhesie und Analgesie als Symptome von Herderkrankung des Hirnstammes[15]. (1903)

  • К вопросу о душевных катастрофах в юношеском возрасте (1903)

  • План исследования детской души (1906)

  • Экспериментально-психологическое исследование больных и учащихся (1909)

  • План исследования детской души в здоровом и болезненном состоянии (1909)

  • Методика психилогических профилей (1910)

  • Общая характеристика Психологических профилей (1910)

  • Краткий метод исследования умственной отсталости (1914)

  • Психологические профили дефективных детей (1914)

  • Психологические профили. Количественное исследование психических процессов в нормальных и патологических состояниях. Методика (1917)

  • Данные психопатологии в вопросе о совместном воспитании (1919)

  • План исследования детской души (1922)

  • Psychotechnik, "Psychologisches Profil" und Konstitution[16]. (1925)

  • Неврология и психотехника (1926)

  • Mein Zehenreflex[17]. (1927)

  • Die experimentell-didaktische Methode im Unterricht der Nervenkrankheiten[18]. (1927)

  • Über akute traumato-syphilitische Erkrankungen des Zentralnervensystems[19]. (1929)



Przypisy |




  1. ↑ Satran R. G.I. Rossolimo (1860-1928) neurologist and public benefactor. „J Hist Neurosci”. 16. 1-2, s. 65-73, 2007. DOI: 10.1080/09647040600556852. PMID: 17365553. 


  2. ↑ Vein AA. The Moscow clinic for nervous diseases - walking along the portraits. „J Hist Neurosci”. 16. 1-2, s. 42-57, 2007. DOI: 10.1080/09647040600707414. PMID: 17365551. 


  3. ↑ ab Vein AA, Maat-Schieman ML. Famous Russian brains: historical attempts to understand intelligence. „Brain : a journal of neurology”. Pt 2 (131), s. 583–90, luty 2008. DOI: 10.1093/brain/awm326. PMID: 18182419. 


  4. ↑ Россолимо Григорий Иванович PDF


  5. ↑ Satran R. Chekhov and Rossolimo: careers in medicine and neurology in Russia 100 years ago. „Neurology”. 1 (64), s. 121–7, styczeń 2005. DOI: 10.1212/01.WNL.0000148605.03751.D9. PMID: 15642914. 


  6. ↑ Carter R. Anton P. Chekhov, MD (1860-1904): dual medical and literary careers. „The Annals of thoracic surgery”. 5 (61), s. 1557–63, maj 1996. DOI: 10.1016/0003-4975(96)00091-4. PMID: 8633989. 


  7. ↑ Стравинский bulgakov.ru (ros.)


  8. ↑ Sokołow B. Bułhakow. Leksykon życia i twórczości. Wydawnictwo TRIO ​ISBN 83-88542-29-X​ s. 302-303


  9. ↑ Grigorii Ivanovich Rossolimo w bazie Who Named It (ang.)


  10. ↑ Petroukhin A. Child neurology in Russia: development of the traditions. „Brain & development”. 7 (20), s. 543–6, październik 1998. DOI: 10.1016/S0387-7604(98)00043-6. PMID: 9840677. 


  11. ↑ G.G. Rossolimo G.G., Zur Physiologie der Schleife (Ein Fall von Gliomatose eines Hinterhorns des Rückenmarks), „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 21 (3), 1890, s. 897–909, DOI: 10.1007/BF02229741, ISSN 0003-9373  (niem.).


  12. ↑ G.G. Rossolimo G.G., Zur Symptomatologie und chirurgischen Behandlung einer eigenthümlichen Grosshirncyste, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 6 (1-2), 1894, s. 76–94, DOI: 10.1007/BF01673455, ISSN 0367-004x  (niem.).


  13. ↑ G.G. Rossolimo G.G., Zur Frage über die multiple Sklerose und Gliose, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 11 (1-2), 1897, s. 88–121, DOI: 10.1007/BF01666549, ISSN 0367-004x  (niem.).


  14. ↑ G.G. Rossolimo G.G., Ueber Resultate der Trepanation bei Hirntumoren, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 29 (2), 1897, s. 528–545, DOI: 10.1007/BF01784609, ISSN 0003-9373  (niem.).


  15. ↑ G.J.G.J. Rossolimo G.J.G.J., Thermoanästhesie und Analgesie als Symptome von Herderkrankung des Hirnstammes, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 23 (3-4), 1903, s. 243–266, DOI: 10.1007/BF01665142, ISSN 0367-004x  (niem.).


  16. ↑ G.J.G.J. Rossolimo G.J.G.J., Psychotechnik, „psychologisches profil“ und konstitution, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 94 (1), 1925, s. 407–413, DOI: 10.1007/BF02878058, ISSN 0303-4194  (niem.).


  17. ↑ G.J.G.J. Rossolimo G.J.G.J., Mein Zehenreflex, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 97 (4-6), 1927, s. 172–178, DOI: 10.1007/BF01667981, ISSN 0367-004x  (niem.).


  18. ↑ G.G. Rossolimo G.G., Die experimentell-didaktische Methode im Unterricht der Nervenkrankheiten, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 107 (1), 1927, s. 16–26, DOI: 10.1007/BF02869718, ISSN 0303-4194  (niem.).


  19. ↑ G.I.G.I. Rossolimo G.I.G.I., Über akute traumato-syphilitische Erkrankungen des Zentralnervensystems, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 118 (1), 1929, s. 399–404, DOI: 10.1007/BF02892915, ISSN 0303-4194  (niem.).








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容