Trójkąt Bermudzki
Lokalizacja wyspy Bermudy
Zarys granic Trójkąta Bermudzkiego w zależności od autora
Trójkąt Bermudzki – nazwa obszaru Atlantyku, w rejonie Bermudów, przez fascynatów zjawisk paranormalnych uznawanego za miejsce wielu niewyjaśnionych zaginięć statków, jachtów i samolotów (uważają oni, iż na tym obszarze mają miejsce zjawiska łamiące prawa fizyki, wykrywana jest obecność tak zwanych „obcych” – co ma ich zdaniem wyjaśniać rzekomo niewytłumaczalne zdarzenia). Nie istnieje jeden ustalony kształt trójkąta, jego kształt opisywany jest różnie w poszczególnych legendach miejskich[1]. Według statystyk w tym obszarze nie ginie więcej niż średnia liczba obiektów znikających w innych rejonach Atlantyku[2][3].
Spis treści
1 Legenda Trójkąta Bermudzkiego
2 Hipotezy wyjaśniające katastrofy
3 Wydarzenia łączone z istnieniem Trójkąta Bermudzkiego
4 Przypisy
5 Linki zewnętrzne
Legenda Trójkąta Bermudzkiego |
Według Lawrence’a Davida Kuschego, pracownika biblioteki Uniwersytetu Stanowego Arizony[1], który szczegółowo zbadał źródła, ojcem pojęcia Trójkąt Bermudzki jest Vincent Gaddis, który użył go w artykule The deadly Bermuda Triangle w czasopiśmie „Argosy” w 1964 roku.
W 1965 roku Gaddis opublikował książkę Invisible horizons, w której zajął się tą legendą. Po nim wielu innych autorów próbowało uzyskać sławę zajmując się tym tematem.
W zależności od autora, wielkość Trójkąta Bermudzkiego jest różna. Niektórzy rozszerzają ją aż do wybrzeży Irlandii. Zazwyczaj jednak mowa jest o trójkącie między Miami, Puerto Rico i Bermudami, który to teren jest bardzo często uczęszczany przez statki i samoloty.
Legenda narodziła się wraz z historią zniknięcia eskadry pięciu amerykańskich samolotów torpedowo-bombowych Grumman TBF Avenger 5 grudnia 1945 u wybrzeży Florydy (słynny lot 19). Opisane to zostało w magazynie „American Legion” przez Allena Eckerta w artykule Tajemnica zaginionego patrolu. Eckert nigdy nie potrafił podać źródeł swojego twierdzenia.
Lawrence David Kusche i Jules Metz dogłębnie zbadali tę historię, analizując 500 stron oficjalnego raportu. Wywnioskowali, że był to tragiczny wypadek, jeden z najtragiczniejszych wypadków lotnictwa wojskowego w czasach pokoju, ale spowodowany z jak najbardziej naturalnych przyczyn.
Krzysztof Kolumb, według swojej relacji, zaobserwował w okolicach Trójkąta „dziwne, tańczące na horyzoncie światła”[4].
Hipotezy wyjaśniające katastrofy |
Prawdopodobnym wyjaśnieniem tajemniczych zaginięć są sporadyczne erupcje metanu z podwodnych złóż w tych rejonach. Bąble metanu wydobywające się ze szczelin w dnie oceanu powiększają się w miarę wypływania na powierzchnię do ogromnych rozmiarów. Powstały z wody i pęcherzyków metanu płyn ma gęstość znacznie niższą niż woda, przez co znajdujące się w nim statki tracą wyporność i toną[5].
Hipoteza o wydobywających się na powierzchnię dużych ilościach metanu może wyjaśniać również katastrofy samolotów, jednak ich fizyczny mechanizm nie jest oczywisty. Po wypłynięciu na powierzchnię, metan nie tylko unosi się konwekcyjnie ku górze, ale również miesza się z powietrzem i jest unoszony przez wiatr. Na wysokości przelotowej samolotów, stężenie metanu może być zatem zbyt małe, by bezpośrednio oddziaływać na przelatujące samoloty.
Przy dużym stężeniu metanu jego mieszanka z powietrzem uległaby pod wpływem pracy silników zapłonowi i eksplozji, jednak minimalne stężenie metanu, przy którym byłoby to możliwe (tzw. dolna granica wybuchowości) wynosi 5%. Uzyskanie tak wysokiego stężenia na wysokości przelotowej samolotów jest jednak mało prawdopodobne. Niemniej, nawet obecność metanu w stężeniach nie przekraczających dolnej granicy wybuchowości, może powodować zakłócenia pracy silników lotniczych – zawarty w powietrzu metan powoduje bowiem nadmierne wzbogacenie mieszanki paliwowo-powietrznej i w konsekwencji niestabilną pracę lub awarię silników[6][7].
Ponadto nawet jeśli metan nie dotarłby do samego samolotu w ilościach zagrażających pracy silników, samo jego wydzielanie się i mieszanie z warstwami powietrza poniżej samolotu powoduje zmiany gęstości i w konsekwencji pionowe ruchy mas powietrza (lub powietrza wymieszanego z metanem) oraz turbulencje. Niespodziewający się ich pilot może wykonać manewr, który w konsekwencji doprowadzi do utraty sterowności i nagłego spadku wysokości samolotu opuszczającego strefę wznoszących się prądów powietrza[6][7].
Wydarzenia łączone z istnieniem Trójkąta Bermudzkiego |
| Data | Wydarzenie |
|---|---|
| sierpień 1840 | odnalezienie opuszczonego dużego francuskiego żaglowca „Rosalie” |
| kwiecień 1854 | zaginięcie statku „Bella” |
| 1866 | zaginięcie szwedzkiego barku „Lotta” |
| 1868 | zaginięcie hiszpańskiego frachtowca „Viego” |
| grudzień 1872 | odnalezienie opuszczonego żaglowca „Mary Celeste” |
| zima 1880 | zaginięcie brytyjskiego żaglowca szkolno-treningowego „Atlanta” |
| 1881 | napotkanie przez angielski statek „Ellen Austin” opuszczonego szkunera |
| 1884 | zaginięcie włoskiego szkunera „Miramon” |
| październik 1902 | odnalezienie opuszczonego niemieckiego barku „Freya” |
| listopad 1909 | zaginięcie jachtu „Spray” z Joshua Slocumem – pierwszym człowiekiem, który samotnie opłynął świat |
| marzec 1918 | zaginięcie wielkiego amerykańskiego węglowca „Cyclops” (wyporność 19600 ton) z trzystoma osobami na pokładzie |
| styczeń 1921 | odnalezienie pięciomasztowego, amerykańskiego szkunera „Carroll A. Deering” bez załogi |
| kwiecień 1925 | zaginięcie japońskiego parowca „Raifuku Maru” |
| grudzień 1925 | zaginięcie parowca „Cotopaxi” podczas rejsu z Charlestonu do Hawany |
| marzec 1926 | zaginięcie parowego frachtowca „Suduffco” |
| październik 1931 | zaginięcie norweskiego statku „Stavenger” |
| kwiecień 1932 | odnalezienie 50 mil na południe od Bermudów opuszczonego, dwumasztowego, szkunera rybackiego „John & Mary” |
| sierpień 1935 | odnalezienie opuszczonego przez załogę amerykańskiego jachtu „La Dahama” |
| luty 1940 | odnalezienie zniszczonego szkunera „Gloria Colita” bez załogi |
| listopad 1941 | zaginięcie amerykańskiego frachtowca „Proteus” |
| grudzień 1941 | zaginięcie amerykańskiego frachtowca „Nereus” |
| październik 1944 | odnalezienie opuszczonego przez załogę kubańskiego statku „Rubicon” |
| grudzień 1945 | zaginięcie pięciu amerykańskich samolotów torpedowo-bombowych Grumman TBF Avenger oraz wysłanego na ratunek hydroplanu Martin Mariner PBM-5. |
| grudzień 1946 | odnalezienie opuszczonego szkunera „City Belle” |
| 5 grudnia 1947 | zaginięcie amerykańskiego bombowca typu „Superforteca” |
| 30 stycznia 1948 | zaginięcie lecącego z Londynu do Hawany samolotu „Star Tiger” typu Avro Tudor IV |
| marzec 1948 | zaginięcie Alberta Snidera – znanego amerykańskiego dżokeja podczas wędkowania z niewielkiej łodzi w pobliżu Florydy |
| 28 grudnia 1948 | zaginięcie samolotu DC-3 lecącego z San Juan (Puerto Rico) do Miami na Florydzie w odległości ok. 50 mil od celu podróży |
| 17 stycznia 1949 | zaginięcie samolotu „Star Ariel” (typ: Avro Tudor IV) podczas lotu z Bermudów na Jamajkę |
| styczeń 1950 | zaginięcie amerykańskiego samolotu transportowego C-124 „Globemaster” z 53 ludźmi na pokładzie |
| czerwiec 1950 | zaginięcie kostarykańskiego motorowca „Sandra” wraz z jedenastoosobową załogą |
| luty 1953 | zaginięcie brytyjskiego samolotu transportowego typu „York” z 39 osobami na północ od Trójkąta Bermudzkiego |
| październik 1954 | zaginięcie amerykańskiego wojskowego samolotu transportowego „Super Constellation” z 42 osobami |
| grudzień 1954 | zaginięcie przewożącego siarkę statku „Southern Districts” z 24-osobową załogą |
| wrzesień 1955 | odnalezienie w okolicach Bermudów opuszczonego przez załogę, dwudziestodwumetrowego jachtu „Connemara IV” |
| 9 listopada 1956 | zaginięcie patrolowego bombowca amerykańskiej marynarki wojennej typu „Martin Marlin P-5M” z dziesięcioosobową załogą |
| styczeń 1958 | zaginięcie jachtu „Revonoc” dowodzonego przez doświadczonego żeglarza i milionera Harveya Conovera |
| styczeń 1962 | zaginięcie amerykańskiej „latającej cysterny” typu KB-50 wraz z dziewięcioosobową załogą podczas lotu z bazy lotniczej Langey na Azory |
| luty 1963 | zaginięcie w okolicach Florydy amerykańskiego statku do przewozu płynnej siarki „Marine Sulphur Queen” wraz z liczącą 39 osób załogą |
| lipiec 1963 | zaginięcie na Morzu Karaibskim statku „Sno’Boy” z 55 pasażerami |
| 28 sierpnia 1963 | katastrofa dwóch amerykańskich „latających cystern” KC-135 na południowy zachód od Bermudów |
| czerwiec 1965 | zaginięcie wojskowego samolotu Fairchild C-119 Flying Boxcar z dziesięcioma osobami na pokładzie w okolicy południowych Bahamów |
| styczeń 1967 | zaginięcie w przeciągu tygodnia trzech małych samolotów pasażerskich wraz z pilotami i łącznie ośmioma pasażerami. |
| grudzień 1967 | zaginięcie łodzi spacerowej „Witchcraft” z dwoma pasażerami, w odległości ok. 1 mili od Miami Beach |
| maj 1968 | zatonięcie amerykańskiego okrętu podwodnego z napędem atomowym USS Scorpion w odległości ok. 400 mil na południowy zachód od Azorów |
| lipiec 1969 | odnalezienie pięciu opuszczonych jachtów, w tym trimaranu „Teignmouth Electron”, na którym Donald Crowhurst brał udział w regatach samotnych żeglarzy dookoła świata |
| listopad 1970 | zaginięcie awionetki typu Piper Comanche lecącej z lotniska West Palm Beach na Jamajkę. |
| październik 1971 | zaginięcie na Morzu Karaibskim dominikańskiego statku „El Caribe” z 30 osobami na pokładzie |
Przypisy |
↑ ab Lawrence David Kusche: The Bermuda Triangle Mystery Solved. 1975. ISBN 0-87975-971-2.
↑ Bermuda Triangle.
↑ USCG: Frequently Asked Questions.
↑ Christopher Columbus: Log Excerpts, www.franciscan-archive.org [dostęp 2017-11-27] .
↑ How Brilliant Computer Scientists Solved the Bermuda Triangle Mystery – Salem-News.Com, www.salem-news.com [dostęp 2017-11-27] .
↑ ab Newsletter of the Experimental Aircraft Association, 174 (Feb. 1996) (ang.). [dostęp październik 2010].
↑ ab Cesare Marchetti, Jesse Ausubel: Methane: The linchpin in the AF447 tragedy? (ang.). 23 czerwca 2009. [dostęp 26 października 2010].
↑ Lawrence David Kusche,Trójkąt Bermudzki zagadka rozwiązana, Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1983 ISBN 83-207-0609-2.
↑ Charles Berlitz, Trójkąt Bermudzki i inne tajemnice. Wydawnictwo Pandora 1993, ISBN 83-900427-7-0.
Linki zewnętrzne |
- Trójkąt Bermudzki na Google Maps
Kontrola autorytatywna (miejska legenda):
VIAF: 248502627
GND: 4005760-4
BnF: 11931039r
NKC: ph118812
- WorldCat
