Jerzy Nowosielski
| ||
Jerzy Nowosielski (portret wykonany przez Zbigniewa Kresowatego) | ||
Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1923 Kraków | |
Data i miejsce śmierci | 21 lutego 2011 Kraków | |
Narodowość | polska | |
Dziedzina sztuki | malarstwo | |
Odznaczenia | ||
Jerzy Nowosielski (ur. 7 stycznia 1923 w Krakowie, zm. 21 lutego 2011 tamże[2]) – polski malarz, rysownik, scenograf, filozof i teolog prawosławny. Uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy ikon.
Spis treści
1 Życiorys
2 Twórczość
3 Odznaczenia, tytuły, wyróżnienia, upamiętnienie
4 Włamanie i kradzież zbiorów
5 Zniszczenie polichromii w Olszynach
6 Przypisy
7 Bibliografia
8 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Urodził się w Krakowie. Jego ojciec był Łemkiem wyznania unickiego i pochodził z Odrzechowej w powiecie sanockim, matka była Polką mającą niemieckie korzenie [3][4]. Jej przodkowie przybyli do Polski w okresie tzw. kolonizacji józefińskiej.
W 1940 rozpoczął naukę w Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau u profesora Stanisława Kamockiego. W latach 1942–1943 podczas nowicjatu studiował ikonopisarstwo w unickiej Ławrze Uniowskiej św. Jana Chrzciciela w Uniowie pod Lwowem. Po powrocie do Krakowa związany był z kręgiem przyszłej Grupy Krakowskiej. W latach 1945–1947 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesora Eugeniusza Eibischa. Na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948) wystawił obrazy w stylu abstrakcji geometrycznej[5].
Na początku swej drogi artystycznej był asystentem Tadeusza Kantora i pozostawał pod wpływem Tadeusza Brzozowskiego. W okresie socrealizmu zajmował się sztuką sakralną oraz scenografią. W 1950 zamieszkał, wraz z żoną Zofią, w Łodzi przy ul. Narutowicza 113. Jego żona pracowała jako scenograf w Teatrze Lalek Arlekin, on natomiast jako kierownik artystyczny Państwowej Dyrekcji Teatrów Lalek. Był m.in. twórcą lalek i scenografii do spektaklu Miś Łazęga dla Teatru Pinokio w 1952. Tutaj również nawiązał bliski kontakt z Teresą Tyszkiewicz oraz Stanisławem Fijałkowskim. W 1957 został wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi), gdzie początkowo uczył studentów w pracowni projektowania tkanin dekoracyjnych, a następnie w pracowni malarstwa. W tym samym czasie związał się z łódzką grupą artystyczną "Piąte Koło". Okres łódzki widoczny jest na obrazach artysty, m.in. na serii obrazów zatytułowanych Pejzaż łódzki. Sam o starych łódzkich fabrykach mówił "łódzki gotyk"[6].
Swoją pierwszą wystawę miał w 1955, zaraz potem reprezentował Polskę na biennale w Wenecji (1956) i w São Paulo (1959). Łódź opuścił z żoną we wrześniu 1962, aby wrócić do Krakowa[6].
Od 1976 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Grupy Młodych Plastyków oraz Grupy Krakowskiej.
W 1996 wspólnie z żoną Zofią założył Fundację Nowosielskich, której celem jest wspieranie wybitnych osiągnięć kultury polskiej poprzez przyznawanie stypendiów i dorocznych nagród.
Jerzy Nowosielski został pochowany 26 lutego 2011 na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Twórczość |
Od najmłodszych lat był zafascynowany liturgią wschodnią, w której został wychowany (najpierw jako grekokatolik, później prawosławny).
Pisał ikony głównie przedstawione w metafizycznych kompozycjach figuralnych i pejzażach; płasko malowane formy obwodził konturem. Tworzył monumentalne dekoracje ścienne, m.in. w kościele w Lourdes, kościele Ducha Świętego w Tychach, kościele Reformatów na Azorach w Krakowie, dolnej cerkwi pw. św. Jana Klimaka w Warszawie, cerkwiach Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gródku i Kętrzynie, kościele Opatrzności Bożej w Wesołej, kościele Parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Warszawie na Jelonkach oraz w cerkwi w Hajnówce. W Białym Borze stworzył niewielką cerkiew greckokatolicką, w której zaprojektował architekturę, wyposażenie wnętrza i wystrój malarski. Ikonostasy oraz malowidła profesora zdobią m.in.: Greckokatolicką Katedrę we Wrocławiu, Cerkiew Podwyższenia Krzyża Świętego w Górowie Iławeckim, kaplicę w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Lublinie,w której modlą się alumni greckokatoliccy, oraz kaplicę klasztorną oo. Bazylianów w Węgorzewie. W Krakowie Nowosielski zaprojektował i zrealizował kaplicę greckokatolicką świętych Borysa i Gleba w budynku Kapituły Metropolitalnej przy ul. Kanoniczej[7]. Ostatnią, nieukończoną pracą Jerzego Nowosielskiego jest krucyfiks w kościele św. Dominika na warszawskim Służewie[8].
Autor prac teoretycznych o ikonie i malarstwie, m.in.
Wokół ikony. Rozmowy z Jerzym Nowosielskim (1985)
Inność prawosławia (1991)
Odznaczenia, tytuły, wyróżnienia, upamiętnienie |
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (7 stycznia 1998)[9]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1993)[10]
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008)[11]
- Tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (2000)
Nagroda TOTUS w kategorii „Osiągnięcia w dziedzinie kultury chrześcijańskiej” (2000)
Nagroda im. Jana Cybisa (1988)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (22 lipca 1973)[12].
11 maja 2012 w Pałacu Prezydenckim w Warszawie otwarto Salę Jerzego Nowosielskiego, w której można było obejrzeć 10 dzieł artysty[13].
Włamanie i kradzież zbiorów |
Dwa dni po śmierci artysty policja ustaliła, że najprawdopodobniej między godzinami popołudniowymi 22 lutego 2011 a rannymi 23 lutego 2011 włamano się do mieszkania Nowosielskiego i skradziono dzieła malarskie[14][15]. Skradzionych zostało 10 obrazów i ikon malarza, dwie ikony nieznanego autora, dwie reprodukcje nieznanego autora, dwa zegary, szereg pamiątek i 230 zł[16].
Rzecznik małopolskiej policji 5 marca 2011 r. ogłosił, iż odzyskano skradzione obrazy. W dniu 8 marca 2011 dzieła i przedmioty odzyskane po włamaniu zostały przekazane Fundacji Nowosielskich, której prezesem jest będący niegdyś wieloletnim przyjacielem i opiekunem malarza Andrzej Starmach[17].
Zniszczenie polichromii w Olszynach |
W Olszynach pod Wojniczem doszło w sierpniu–wrześniu 2015 do zniszczenia polichromii Nowosielskiego z lat 1956–1957 na ścianie ołtarzowej i sklepieniu kaplicy kościoła parafialnego. Na zlecenie proboszcza ks. Jakuba Rozuma polichromię całkowicie przemalował malarz-amator z Żegociny. Dodano złocenia, a twarze postaci upodobniono do malarstwa jarmarcznego. Polichromia nie była wpisana do rejestru zabytków[18].
Stan pierwotny polichromii został przywrócony w 2017 po nakazie konserwatorskim[19].
Przypisy |
↑ Olga Szpunar, Grzegorz Nurek. Wymiana obrazów u prezydenta. „Gazeta Wyborcza”, s. 6, 7 grudnia 2015.
↑ wp.pl: Jerzy Nowosielski nie żyje. 2011-02-21.
↑ Babcia Jerzego Nowosielskiego pochodziła z Tarnawca
↑ Między Krakowem a Poczajowem
↑ Galeria Agraart. Jerzy Nowosielski
↑ ab Jerzy Nowosielski - lata na Narutowicza i Zachodniej, „archive.is”, 31 stycznia 2018 [dostęp 2018-01-31] .
↑ Onet
↑ Maciej Staniecki. Odsiecz wenecka. „Rzeczpospolita”, s. P13, 29-30 grudnia 2012.
↑ M.P. z 1998 r. nr 7, poz. 154
↑ M.P. z 1993 r. nr 66, poz. 585
↑ Medal Gloria Artis dla Jerzego Nowosielskiego. rp.pl, 16 stycznia 2008. [dostęp 2013-01-05].
↑ Dziennik Polski, rok XXIX, nr 172 (9145), s. 2.
↑ Uroczyste otwarcie Sali Jerzego Nowosielskiego. prezydent.pl, 12 maja 2012. [dostęp 2012-12-01].
↑ tvpinfo.pl: Skradziono obrazy z domu Nowosielskiego. 2011-02-23.
↑ naszemiasto.pl: Kraków: włamanie do domu Jerzego Nowosielskiego. 2011-02-23.
↑ Marian Satała w: Gazeta Krakowska: Policja zaprezentowała odzyskane obrazy Nowosielskiego [VIDEO]. 2011-03-08.
↑ Polska Agencja Prasowa w: Gazeta Wyborcza: Policja przekazała Fundacji Nowosielskich odzyskane obrazy. 2011-03-08.
↑ Gazeta Wyborcza 5 września 2015
↑ Polichromia Jerzego Nowosielskiego w kościele w Olszynach uratowana. W: Radio Kraków [on-line]. radiokrakow.pl, 10 czerwca 2017. [dostęp 2018-03-04].
Bibliografia |
- JerzyJ. Nowosielski JerzyJ., Sztuka po końcu świata. Rozmowy, KrystynaK. Czerni, Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2012, ISBN 978-83-240-1878-9, OCLC 833863206 .
- KrystynaK. Czerni KrystynaK., Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego, Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2011, ISBN 978-83-240-1598-6, OCLC 833705079 .
- Krystyna Czerni, Nowosielski, Kraków 2006, ISBN 83-240-0758-X.
- JerzyJ. Nowosielski JerzyJ., ZbigniewZ. Podgórzec ZbigniewZ., Rozmowy z Jerzym Nowosielskim: wokół ikony – Mój Chrystus – Mój Judasz, KrystynaK. Czerni (oprac.), Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2009, ISBN 978-83-240-1181-0, OCLC 833481762 .
- MieczysławM. Porębski MieczysławM., Nowosielski, KrystynaK. Czerni, Kraków: Wydaw. Literackie, 2003, ISBN 83-08-03361-X, OCLC 830443157 .
Linki zewnętrzne |
Jerzy Nowosielski, Culture.pl- Artyzm.com Jerzy Nowosielski
- Ślub Nowosielskiego. Wspomnienia prof. K. M. P. Rudnickiego o Jerzym Nowosielskim.
- Biografia artysty na stronie krakowskiej Galerii Sztuki ATTIS
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0001 0887 3963
VIAF: 35259041
ULAN: 500013424
LCCN: n94049901
GND: 119102870
BnF: 12143071p
SUDOC: 145053024
NTA: 252400240
NLP: A11582649
- WorldCat