Eparchia nowosybirska






















































Eparchia nowosybirska

Новосибирская епархия

Ilustracja
Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowosybirsku

Państwo
 Rosja

Siedziba
Nowosybirsk
Data powołania
 1834


Wyznanie
prawosławne

Kościół
Rosyjski Kościół Prawosławny

Metropolia
nowosybirska

Sobór
Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowosybirsku


Biskup diecezjalny
 metropolita nowosybirski i berdski Nikodem (Czibisow)
Dane statystyczne
Liczba dekanatów
 3
Liczba klasztorów
 3
brak współrzędnych





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Strona internetowa

Eparchia nowosybirska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, z siedzibą w Nowosybirsku. Jej obecnym zwierzchnikiem jest metropolita Nikodem (Czibisow).




Spis treści






  • 1 Historia


  • 2 Zwierzchnicy


  • 3 Monastery


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Historia |


Obszar dzisiejszej eparchii nowosybirskiej został wyodrębniony w 1834 z terytorium eparchii tobolskiej pod nazwą eparchii tomskiej. Przed rewolucją październikową na terenie tej eparchii działało ponad 300 świątyń prawosławnych, w których pracowało ok. 700 duchownych. Parafie w eparchii prowadziły również działalność edukacyjną (prowadząc szkoły) i kulturalną (poprzez biblioteki). W lutym 1922 został powołany wikariat nowonikołajewski eparchii tomskiej, którego zwierzchnikiem został biskup Sofroniusz (Ariefjew), aresztowany już w końcu tego samego roku. W tym czasie większość parafii w eparchii przejęli duchowni związani z ruchem Żywej Cerkwi. W 1928 na terenie dzisiejszej eparchii nowosybirskiej działało 205 parafii w 17 dekanatach, obsługiwanych przez 197 kapłanów. Wcześniej, w 1924, dotychczasowy wikariat nowonikołajewski został przemianowany na samodzielną eparchię.


Lata 30. były okresem masowego zamykania i niszczenia cerkwi na terenie eparchii, większość pracujących w niej duchownych zostało aresztowanych. 29 lipca 1937 został rozstrzelany arcybiskup Sergiusz (Wasilkow). Formalnie zarządzającym eparchią był locum tenens tronu patriarszego Sergiusz (Stragorodski). W 1943, już po częściowej zmianie stosunku rządu stalinowskiego do Cerkwi, w eparchii zaczęła działać jedyna parafia, której świątynią była cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Nowosybirsku. Na rzecz odbudowy sieci parafialnej działał nowy zwierzchnik eparchii, arcybiskup Bartłomiej (Gorodcow). 1 stycznia 1960 na jej terenie działało już 55 parafii w 5 dekanatach, obsługiwanych przez 95 kapłanów. Nowe zaostrzenie polityki państwa wobec Cerkwi sprawiło, że ilość ta spadła o prawie połowę w ciągu kolejnych lat i zaczęła wzrastać dopiero od lat 80. XX wieku. 1 stycznia 1990 na terenie eparchii działało 60 parafii. W 2010 było ich 132.


W grudniu 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wydzielił z terytorium eparchii nowosybirskiej i berdskiej trzy nowe administratury: eparchię iskitimską, karasucką i kaińską. Eparchia nowosybirska weszła w skład metropolii nowosybirskiej[1].



Zwierzchnicy |



  • metropolita Nikifor (Astaszewski), 1924–1935

  • arcybiskup Sergiusz (Wasilkow), 1935–1937

  • metropolita Bartłomiej (Gorodcow), 1943–1956

  • metropolita Nestor (Anisimow), 1956–1958

  • biskup Donat (Szczogolew), 1958–1961

  • biskup Leoncjusz (Bondar), 1961–1963

  • arcybiskup Kasjan (Jarosławski), 1963–1964

  • arcybiskup Paweł (Gołyszew), 1964–1972

  • metropolita Gedeon (Dokukin), 1972–1990

  • biskup Tichon (Jemielianow), 1990–1995

  • biskup Sergiusz (Sokołow), 1995–2000

  • arcybiskup Tichon (Jemieljanow), 2000–2018[2]

  • metropolita Nikodem (Czibisow), od 2018[2]



Monastery |


Na terenie eparchii nowosybirskiej działają następujące monastery:




  • Monaster Świętych Nowomęczenników Rosyjskich w Nowosybirsku, męski


  • Monaster św. Jana Chrzciciela w Nowosybirsku, męski


  • Monaster Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego w Koływaniu, żeński



Przypisy |




  1. ↑ Новосибирская епархия


  2. ↑ ab ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 28 декабря 2018 года, Патриархия.ru [dostęp 2018-12-29]  (ros.).



Bibliografia |


  • Eparchia w bazie danych Patriarchatu Moskiewskiego



-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容