Wacław Barcikowski
















































































Wacław Barcikowski


Ilustracja
podczas procesu brzeskiego 1931
Data i miejsce urodzenia
10 października 1887
Warszawa
Data i miejsce śmierci
2 maja 1981
Warszawa

Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres
od 20 listopada 1952
do 13 listopada 1956
Przynależność polityczna
Stronnictwo Demokratyczne

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego
Okres
od 26 stycznia 1945
do 12 listopada 1956
Przynależność polityczna
Stronnictwo Demokratyczne
Poprzednik
Leon Supiński
Następca
Jan Wasilkowski

Prezes Stronnictwa Demokratycznego
Okres
 od 1949
do 1956
Przynależność polityczna
 Stronnictwo Demokratyczne
Poprzednik
Wincenty Rzymowski
Następca
Stanisław Kulczyński

Członek Rady Państwa
Okres
od 20 lutego 1947
do 20 listopada 1952
Przynależność polityczna
Stronnictwo Demokratyczne

Wicemarszałek Sejmu Ustawodawczego
Okres
od 4 lutego 1947
do 4 sierpnia 1952
Przynależność polityczna
Stronnictwo Demokratyczne
Odznaczenia

Order Budowniczych Polski Ludowej (1960–1990)Order Krzyża Grunwaldu III klasyOrder Sztandaru Pracy I klasyOrder Sztandaru Pracy I klasyKrzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia PolskiMedal za Warszawę 1939–1945



Grób Wacława Barcikowskiego i jego żony Janiny na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie


Wacław Barcikowski (ur. 10 października 1887 w Warszawie, zm. 2 maja 1981 tamże) – polski prawnik, adwokat i działacz polityczny. Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego (1949–1956). Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego (1945–1956), wicemarszałek Sejmu Ustawodawczego, członek (1947–1952) i zastępca przewodniczącego (1952–1956) Rady Państwa, poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji.



Życiorys |


Pochodził z warszawskiej rodziny robotniczej. W dzieciństwie pracował fizycznie w zakładach „Szukierta i Siemensa” w stolicy. Przed I wojną światową przez szereg lat przebywał w Moskwie, gdzie brał udział m.in. w rewolucji 1905. W 1912 zdał w Moskwie egzamin maturalny, zaś w 1918 ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim.


W latach 1919–1924 pracował jako prokurator. Z przyczyn politycznych zrzekł się funkcji i przeszedł do adwokatury[1]. Bronił m.in. w procesach: brzeskim (1931) (obrońca Mieczysława Mastka), toruńskim (1931) i łuckim (1934). W 1936 był m. in. obrońcą Władysława Gomułki[1]. Działał w Lidze Obrony Praw Człowieka i Obywatela, działającej przeciw prześladowaniom politycznym. Organizacja ta została rozwiązana przez polskie władze w 1937. W latach 1937–1939 członek Klubu Demokratycznego w Warszawie. W okresie II wojny światowej działał w ruchu oporu, m.in. jako jeden z głównych działaczy Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej i przewodniczący Naczelnego Komitetu Ludowego Zjednoczonych Stronnictw Demokratycznych i Socjalistycznych (1943–1944). Zwolennik jego współpracy z Polską Partią Robotniczą.


Po wojnie aktywny w Stronnictwie Demokratycznym, zaangażowany w prace Komitetu Słowiańskiego w Polsce. Zasiadał w jego Centralnym Komitecie i Prezydium CK (1945–1958). W latach 1945–1949 I wiceprzewodniczący CK, a w latach 1949–1956 przewodniczący CK SD. Był posłem do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji. W latach 1947–1952 przewodniczący Komisji Prawniczej i Regulaminowej w Sejmie Ustawodawczym, w latach 1948–1952 przewodniczący Klubu Poselskiego SD. Zasiadał w Prezydium KRN (1945–1947), następnie był wicemarszałkiem Sejmu Ustawodawczego (1947–1952) i członkiem Rady Państwa. W latach 1952–1956 zastępca przewodniczącego Rady Państwa.


W okresie 1945–1956 sprawował funkcję pierwszego prezesa Sądu Najwyższego. Współodpowiedzialny za degradację sądownictwie w okresie stalinowskim, w grudniu 1956 wycofał się z życia politycznego.


Działał w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Sprawował funkcję przewodniczącego: Polskiego Związku Zachodniego, Polskiego Komitetu Słowiańskiego, Towarzystwa Przyjaciół Młodzieży Szkół Wyższych, a także Zrzeszenia Prawników Demokratów (następnie Zrzeszenia Prawników Polskich).


Żonaty z Janiną (1896–1985), miał syna Władysława, generała brygady lekarza Wojska Polskiego. Był dziadkiem Andrzeja Barcikowskiego.


Odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej[2], Orderem Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1945)[3], Medalem za Warszawę 1939–1945 (1946)[4] oraz Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)[5]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[6].



Przypisy |




  1. ↑ ab Władysław Gomułka „Pamiętniki” t.I, str. 440 BGW 1994 ​ISBN 83-7066-552-7​


  2. ↑ Wręczenie Orderu Budowniczego Polski Ludowej Wacławowi Barcikowskiemu, „Kurier Polski”, nr 223 z 19 października 1977, s. 1


  3. ↑ 29 grudnia 1945 „w uznaniu zasług położonych dla odrodzenia Rzeczypospolitej Polskiej przez pracę konspiracyjną w szeregach Stronnictwa Demokratycznego” M.P. z 1946 r. nr 28, poz. 47


  4. ↑ 17 stycznia 1946 M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43


  5. ↑ 19 lipca 1946 „z tytułu zasług w walce z okupantem w okresie konspiracji, oraz w pracy nad odbudową kraju” M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 207


  6. ↑ Pogrzeb Wacława Barcikowskiego, „Kurier Polski”, nr 90 z 8–10 maja 1981, s. 1



Bibliografia |




  • Kolega Wacław Barcikowski, „Kurier Polski”, nr 86 z 4 maja 1981, s. 2.


  • Wacław Barcikowski, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944-1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 26–27 (nota biograficzna ze zdjęciem)

  • Wacław Barcikowski, W kręgu prawa i polityki: wspomnienia z lat 1919–1956 (zebrał, opracował i wstępem opatrzył Władysław Barcikowski), Katowice 1988

  • Władysław Barcikowski, Szpital grecki na wyspie Wolin, Szczecin 1989














































p • d • e

Prezydium Sejmu Ustawodawczego

  • od 4 lutego 1947 do 4 sierpnia 1952

Marszałek Sejmu

  • Władysław Kowalski (SL, ZSL)
Wicemarszałkowie


  • Stanisław Szwalbe (PPS, PZPR)


  • Roman Zambrowski (PPR, PZPR)


  • Wacław Barcikowski (SD)





p • d • e

Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego



  • Mieczysław Michałowicz (1939–1940)


  • Antoni Więckowski (1940–1942)


  • Mieczysław Bilek (1942–1943)


  • Jerzy Makowiecki (1943–1944)


  • Erazm Kulesza (1944–1945)


  • Wincenty Rzymowski (1945–1949)


  • Wacław Barcikowski (1949–1956)


  • Stanisław Kulczyński (1956–1969)


  • Zygmunt Moskwa (1969–1973)


  • Andrzej Benesz (1973–1976)


  • Tadeusz Witold Młyńczak (1976–1981)


  • Edward Kowalczyk (1981–1985)


  • Tadeusz Witold Młyńczak (1985–1989)


  • Jerzy Jóźwiak (1989–1990)


  • Aleksander Mackiewicz (1990–1991)


  • Zbigniew Adamczyk (1991–1992)


  • Rafał Szymański (1992–1993)


  • Wiesław Kowalczuk (p.o., 1993)


  • Jan Janowski (1993–1998)


  • Marek Wieczorek (p.o., 1998)


  • Jan Klimek (1998–2002)


  • Andrzej Arendarski (2002–2006)


  • Krzysztof Góralczyk (p.o., 2006–2009)


  • Paweł Piskorski (od 2009)










p • d • e

Pierwsi Prezesi Sądu Najwyższego



  • Stanisław Pomian-Srzednicki (1917–1922)


  • Franciszek Nowodworski (1922–1924)


  • Władysław Seyda (1924–1929)


  • Leon Supiński (1929–1939)


  • Wacław Barcikowski (1945–1956)


  • Jan Wasilkowski (1956–1967)


  • Zbigniew Resich (1967–1972)


  • Jerzy Bafia (1972–1976)


  • Włodzimierz Berutowicz (1976–1987)


  • Adam Łopatka (1987–1990)


  • Adam Strzembosz (1990–1998)


  • Lech Gardocki (1998–2010)


  • Stanisław Dąbrowski (2010–2014)


  • Małgorzata Gersdorf (od 2014)


 Godło Polski








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容