Andrzej Arendarski
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 15 listopada 1949 Warszawa | |
Minister współpracy gospodarczej z zagranicą | ||
| Okres | od 11 lipca 1992 do 26 października 1993 | |
| Przynależność polityczna | Kongres Liberalno-Demokratyczny | |
| Poprzednik | Adam Glapiński | |
| Następca | Lesław Podkański | |
Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego | ||
| Okres | od 8 czerwca 2002 do 2 grudnia 2006 | |
| Przynależność polityczna | Stronnictwo Demokratyczne | |
| Poprzednik | Jan Klimek | |
| Następca | Krzysztof Góralczyk (p.o.) | |
| Odznaczenia | ||
      | ||
Andrzej Jan Arendarski (ur. 15 listopada 1949 w Warszawie) – polski polityk i działacz gospodarczy, doktor nauk humanistycznych. Poseł na Sejm X i I kadencji, minister współpracy gospodarczej z zagranicą w rządzie Hanny Suchockiej, przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego w latach 2002–2006, wieloletni prezes Krajowej Izby Gospodarczej.
Spis treści
1 Życiorys
2 Odznaczenia
3 Przypisy
4 Bibliografia
Życiorys |
W 1972 ukończył studia na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, następnie pracował przez rok jako nauczyciel w XLVIII Liceum Ogólnokształcącym im. Edwarda Dembowskiego w Warszawie. W latach 1973–1977 odbył studia doktoranckie w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1981[1]. Od 1977 pracował kolejno jako starszy asystent i adiunkt w Instytucie Historii Nauki, Oświaty i Techniki PAN. Od końca lat 80. działa w instytucjach gospodarczych, w latach 1990–1992 był prezesem Krajowej Izby Gospodarczej. W lipcu 1992 został powołany na stanowisko ministra współpracy gospodarczej z zagranicą w rządzie Hanny Suchockiej. Od października 1993 ponownie nieprzerwanie pełni funkcję prezesa Krajowej Izby Gospodarczej. Kierował też Polsko-Ukraińską Izbą Gospodarczą.
Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego, od 1980 działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność”, kierował komisją zakładową NSZZ w swoim instytucie. Publikował w pismach drugiego obiegu, tj. „Kierunek Solidarność”, „KOS”, „Tu i Teraz”. Z ramienia Komitetu Obywatelskiego pełnił funkcję posła X kadencji, należał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. Znalazł się wśród założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego, był wiceprzewodniczącym tej partii i z jej ramienia w 1991 został wybrany na posła na Sejm I kadencji. W parlamencie pracował w Komisji Handlu i Usług oraz Komisji Stosunków Gospodarczych z Zagranicą. W 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, KLD nie przekroczył progu wyborczego.
W latach 2002–2006 był przewodniczącym Stronnictwa Demokratycznego. Współtworzył w 2005 Komitet Wyborczy Centrum z udziałem m.in. SD i Centrum, który deklarował poparcie dla kandydatury Zbigniewa Religi w wyborach prezydenckich.
Odznaczenia |
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001)[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1998)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 1997)[4]
- Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2000)[5].
Order Gwiazdy Białej II klasy (Estonia, 2002)[6]
- Order Uśmiechu
Przypisy |
↑ Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1993, s. 21. ISBN 83-223-2644-0.
↑ M.P. z 2002 r. nr 5, poz. 94
↑ M.P. z 1999 r. nr 7, poz. 86
↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė (lit.). prezidente.lt. [dostęp 15 grudnia 2014].
↑ Arendarski Sig. Andrzej: Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 14 marca 2000. [dostęp 22 maja 2015].
↑ Riiklike autasude andmine. Vastu võetud 13.03.2002 nr 121 (est.). riigiteataja.ee. [dostęp 16 września 2011].
Bibliografia |
- Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 29 marca 2011].
- Nota biograficzna na stronie KIG. [dostęp 29 marca 2011].
| ||||||
| |||||||||||
| ||||
