Jerzy Jurandot
| ||
Imię przy narodzeniu | Jerzy Glejgewicht | |
Data i miejsce urodzenia | 19 marca 1911 Warszawa | |
Data i miejsce śmierci | 16 sierpnia 1979 Warszawa | |
Miejsce spoczynku | Cmentarz Wojskowy na Powązkach | |
Zawód, zajęcie | poeta, dramaturg | |
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
Odznaczenia | ||
Jerzy Jurandot, właściwie Jerzy Glejgewicht (ur. 19 marca 1911 w Warszawie, zm. 16 sierpnia 1979 w Warszawie) – polski poeta, dramaturg, satyryk i autor tekstów piosenek. Mąż Stefanii Grodzieńskiej.
Spis treści
1 Życiorys
2 Twórczość
3 Teksty piosenek
4 Odznaczenia
5 Ekranizacje
6 Przypisy
7 Bibliografia
Życiorys |
Studiował na Uniwersytecie Warszawskim matematykę i chemię.
Jako literat zadebiutował w 1929 roku, a w latach trzydziestych zyskał popularność. Pisał dla teatrzyków literackich, takich jak Cyrulik warszawski (1935), Morskie Oko, Banda, Małe Qui Pro Quo (1937–1939) i innych. Jego piosenki śpiewali m.in.: Jadwiga Andrzejewska, Chór Dana, Tadeusz Faliszewski, Stefcia Górska, Tola Mankiewiczówna, Tadeusz Olsza, Ludwik Sempoliński, Zofia Terné, Aleksander Żabczyński[1].
Napisał też dialogi filmowe, np. do filmów: Ada! To nie wypada!, Manewry miłosne czy Pani minister tańczy.
W getcie warszawskim, od 1940, był dyrektorem artystycznym i literackim w Teatrze Melody Palace przy ul. Rymarskiej 12, a od czerwca 1942 w Teatrze Femina przy ul. Leszno 35[2]. Po rozpoczęciu w lipcu 1942 wielkiej akcji wywózki do Treblinki ukrywał się.
Po II wojnie światowej był dyrektorem Rozgłośni Polskiego Radia w Lublinie, współpracował z kilkoma teatrzykami żołnierskimi i prasą satyryczną, był także naczelnikiem Wydziału Estrady Ministerstwa Kultury i Sztuki. W Łodzi utworzył i był wieloletnim kierownikiem Teatru Satyrycznego "Syrena" (1945–1950 i 1955–1957), przeniesionego w 1948 do Warszawy. W latach 1952-1955 pełnił funkcję dyrektora Teatru Satyryków w Warszawie. Ponadto współpracował z tygodnikiem "Szpilki".
Twórczość |
- Sztuki:
Plecy – 1945
Takie czasy – 1954
Trzeci dzwonek – 1958
Mąż Fołtasiówny – 1960
Operacja Sodoma, czyli dziewiąty sprawiedliwy – 1962
Pamiątkowa fotografia – 1966
Rachunek nieprawdopodobieństwa – 1971
- Wspomnienia:
Miasto skazanych. 2 lata w warszawskim getcie – 2014
Dzieje śmiechu – 1959- Sak
- Książki:
- "Frontem i afrontem" – 1952
Moja tfurczość [sic] – 1966
Operacja "Sodoma" czyli dziewiąty sprawiedliwy – 1968
Teksty piosenek |
- "A jednak czegoś mi brak" (muzyka Henryk Wars)
- "A mnie w to graj" (muzyka Henryk Wars)
- "Ada to nie wypada" (muzyka Zygmunt Wiehler; posiada w repertuarze Ada Biedrzyńska, Irena Santor, Sława Przybylska, Sami Swoi)
- "Dziękuję ci moje serce" (muzyka Takis Morakis)
- "I wciąż się na coś czeka" (muzyka Franciszka Leszczyńska)
- "Idą leśni" (muzyka Jerzy Wasowski)
- "Jak odnaleźć twój ślad" (muzyka Ryszard Sielicki)
- "Jak za dawnych lat" (muzyka Henryk Wars)
- "Jest taki jeden skarb" (muzyka Jerzy Harald)
- "Już nie mogę dłużej kryć" (muzyka Henryk Wars)
- "Na moje wady już nie ma rady" (muzyka Henryk Wars)
- "Nie kochać w taką noc to grzech" (muzyka Zygmunt Wiehler)
- "Niedobrze, panie bobrze" (muzyka Jerzy Boczkowski)
- "Nikt mnie nie rozumie tak jak ty" (muzyka Zygmunt Wiehler)
- "Nie, psze pana" (muzyka Jerzy Boczkowski)
- "O jednej Wiśniewskiej" (muzyka trad. – stylizowana ballada dziadowska)
- "O królu Edwardzie i pani Simpson" (muzyka trad. – stylizowana ballada dziadowska)
- "Oj, dana" (muzyka Władysław Daniłowski)
- "Puste samoloty" (muzyka Hańba!)
- "Rosną w miastach domy" (muzyka Wawrzyniec Żuławski)
- "Sentymentalny, starszy pan" (muzyka Z. Dzięgielweski)
- "Szkoda, że niepogoda" (muzyka Marek Sart)
- "Tak jak mama nie gotuje nikt" (muzyka Andrzej Januszko)
- "Tak mało cię znam" (muzyka Władysław Szpilman)
- "Taka noc i walc, i my" (muzyka Henryk Wars)
- "Trzy listy" (muzyka Leon Boruński)
- "U cioci Pelagii" (muzyka Leon Boruński)
- "W ogródku Eldorado" (muzyka Leon Boruński)
- "Walczyk Warszawy" (muzyka Leon Rzewuski)
- "Wio, koniku" (słowa i muzyka oryginału Imre Garai)
- "Wiosną mi bądź" (muzyka Marek Sart)
Odznaczenia |
Złoty Krzyż Zasługi (1946)[3]
Ekranizacje |
Przypisy |
↑ Film fabularny 1902–1944 Jerzy Jurandot. filmpolski.pl.
↑ Barbara Engelking, Jacek Leociak: Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013, s. 601, 594. ISBN 978-83-63444-27-3.
↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 198
Bibliografia |
- Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Jurandot Jerzy, s. 82, 83.
Jerzy Jurandot w bazie filmpolski.pl
Miasto skazanych. 2 lata w warszawskim getcie – rękopis.
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0001 1020 8110
VIAF: 9703469
LCCN: nr91035866
GND: 107676362
BnF: 13800201v
SUDOC: 131145886
NLA: 35459759
NKC: ola2003196269
NTA: 080452523
- WorldCat