Egftnjytyk

; ;	; Zygmunt Moskwa;
	; Zygmunt Moskwa;
	; ;
Data i miejsce urodzenia;	; 26 kwietnia 1908 ; Warszawa;
Data i miejsce śmierci;	; 23 lipca 1975 ; Warszawa;
	; Zastępca przewodniczącego Rady Państwa;
Okres;	; od 27 czerwca 1969; do 23 lipca 1975;
Przynależność polityczna;	; Stronnictwo Demokratyczne;
Poprzednik;	; Jan Rabanowski;
Następca;	; Edward Kowalczyk;
	; Prezes Stronnictwa Demokratycznego;
Okres;	; od 25 lutego 1969; do 10 lutego 1973;
Przynależność polityczna;	; Stronnictwo Demokratyczne;
Poprzednik;	; Stanisław Kulczyński;
Następca;	; Andrzej Benesz;
	; Minister łączności;
Okres;	; od 25 lutego 1958; do 28 czerwca 1969;
Przynależność polityczna;	; Stronnictwo Demokratyczne;
Poprzednik;	; Jan Rabanowski;
Następca;	; Edward Kowalczyk;
	; Minister przemysłu drobnego i rzemiosła;
Okres;	; od 13 lipca 1956; do 25 lutego 1958;
Przynależność polityczna;	; Stronnictwo Demokratyczne;
Poprzednik;	; Adam Żebrowski;
	Odznaczenia;
	; ;

Grób Zygmunta Moskwy

Zygmunt Moskwa (ur. 26 kwietnia 1908 w Warszawie, zm. 23 lipca 1975 tamże) – polski inżynier budownictwa wodnego i polityk. Poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, V i VI kadencji, minister przemysłu drobnego i rzemiosła (1956–1958), minister łączności (1958–1969) i zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1969–1975). Prezes Stronnictwa Demokratycznego w latach 1969–1973.

Życiorys |

Pochodził z rodziny inteligenckiej, był synem Wincentego i Ewy. Ukończył Państwową Szkołę Średnią Techniczną w Radomiu. W 1931 eksternistycznie zdał maturę w Państwowej Średniej Szkole Technicznej Kolejowej w Radomiu, gdzie następnie pracował do 1932 jako asystent^[1]. W latach 30. pracował także w budownictwie, w 1939 kierował budową kanału węglowego Mysłowice–Kraków. W tym samym roku ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Podczas II wojny światowej pracował w Szkole Technicznej w Radomiu. W 1945 wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego i został wykładowcą w Państwowej Szkole Przemysłowej w Warszawie, którym był do 1947^[1]. W latach 1947–1948 był wicewojewodą kieleckim, w latach 1948–1949 dyrektorem Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych w Kielcach, a od maja 1949 współorganizatorem budowy Nowej Huty.

Pełnił funkcje kierownicze w SD, będąc m.in. w latach 1949–1956 zastępcą sekretarza generalnego Centralnego Komitetu, a w latach 1969–1973 przewodniczącym CK. Był potem honorowym prezesem partii.

W latach 1956–1958 minister przemysłu drobnego i rzemiosła, w latach 1958–1969 minister łączności. Od 1969 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. Był posłem na Sejm Ustawodawczy z okręgu radomskiego oraz na Sejm PRL I, II, V i VI kadencji z okręgu kieleckiego (w latach 1947–1961 i od 1969). W 1964 przewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej^[2]. Od 1970 był także członkiem prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (1964)^[3] i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

Żonaty, miał syna i dwie córki.

Przypisy |

↑ ^a^b Informacje w BIP IPN

↑ „Dziennik Bałtycki”, rok XX, nr 290 (6356), 6–7 grudnia 1964, s. 1

↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.

↑ „Kurier Polski”, nr 155 z 24 lipca 1975, s. 2 (nekrolog)

[IPN-1] Informacje w BIP IPN

[2] „Dziennik Bałtycki”, rok XX, nr 290 (6356), 6–7 grudnia 1964, s. 1

[3] Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.

[4] „Kurier Polski”, nr 155 z 24 lipca 1975, s. 2 (nekrolog)

搜尋此網誌

Egftnjytyk

Zygmunt Moskwa

Życiorys |

Przypisy |

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna