Humberto Maschio
.mw-parser-output .infobox td>.kariera td{padding:2px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(1){min-width:61px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(2){width:100%}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(3){text-align:right}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(4){text-align:right}
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 20 lutego 1933 Avellaneda | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 176 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | napastnik, pomocnik | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Humberto Dionisio Maschio (ur. 20 lutego 1933 w Avellaneda) - piłkarz reprezentacji Argentyny i Włoch.
Maschio rozpoczął grę w klubie Arsenal Sarandí. Stąd przeniósł się do Quilmes. W roku 1954 przeszedł do Racingu, gdzie zadebiutował w roku 1955 obok Corbatty i Angelillo. Z Racingu w 1957 roku po znakomitej postawie podczas Copa América wyemigrował do Włoch, czym u kibiców argentyńskich zarobił sobie na miano tzw. „brudnej twarzy”. We Włoszech grał kolejno w takich klubach jak Bologna FC Bolonia, Atalanta BC Bergamo, Inter Mediolan Mediolan i ACF Fiorentina Florencja. Dzięki znakomitej grze, jaką prezentował, powołany został do reprezentacji Włoch na mistrzostwa świata w 1962 roku. W roku 1966 zamierzał już kończyć karierę, jednak wrócił do Racingu za namową trenera klubu Juana José Pizzuttiego, by rok później zdobyć Copa Libertadores i Puchar Interkontynentalny. Zakończył karierę piłkarską z dorobkiem 139 meczów i 44 bramek.
Maschio rozegrał w latach 1956-1957 w reprezentacji Argentyny 12 meczów w których zdobył 12 bramek. Wraz z reprezentacją Argentyny zwyciężył w Copa América 1957. W reprezentacji Włoch rozegrał jedynie 2 mecze, 1 podczas chilijskich mistrzostw świata w 1962 roku. Na mistrzostwach był kapitanem i głównym „bohaterem” tzw. „Bitwy w Santiago”, czyli serii incydentów podczas meczu Włoch z Chile (2 czerwca 1962 roku), w których chilijski piłkarz Leonel Sánchez złamał mu nos.
Maschio mierzył 176 cm wzrostu i ważył 76 kg. Był bardzo dobrym strzelcem jak i dryblerem, jednak jego największym atutem było myślenie na boisku – stąd przydomek Bocha (co znaczy głowa).
W roku 1969 Maschio prowadził narodową reprezentację Argentyny.
Literatura |
Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 114
Przypisy |
↑ łącznie z okresem 1954-57
|
|
|
|
|
|
|
|