Humberto Maschio




.mw-parser-output .infobox td>.kariera td{padding:2px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(1){min-width:61px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(2){width:100%}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(3){text-align:right}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(4){text-align:right}


























Humberto Dionisio Maschio


Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1933
Avellaneda
Wzrost
176 cm
Pozycja

napastnik, pomocnik
Kariera seniorska
























































Lata
Klub
Wyst.
Gole


Arsenal Sarandí, Buenos Aires


?-1954

Quilmes, Buenos Aires


1954–1957

Racing, Buenos Aires


1957–1959

Bologna FC, Bolonia
43
(13)
1959–1962

Atalanta BC, Bergamo
80
(22)
1962–1963

Inter Mediolan, Mediolan
15
(4)
1963–1966

ACF Fiorentina, Florencja
51
(11)
1966–1968

Racing, Buenos Aires
139
(44[1])

Kariera reprezentacyjna


























Lata
Reprezentacja
Wyst.
Gole
1956–1957

Argentyna
12
(12)
1962

Włochy
2
(0)

W sumie:
14
(12)

Kariera trenerska










Lata
Klub
1969

Argentyna


Humberto Dionisio Maschio (ur. 20 lutego 1933 w Avellaneda) - piłkarz reprezentacji Argentyny i Włoch.


Maschio rozpoczął grę w klubie Arsenal Sarandí. Stąd przeniósł się do Quilmes. W roku 1954 przeszedł do Racingu, gdzie zadebiutował w roku 1955 obok Corbatty i Angelillo. Z Racingu w 1957 roku po znakomitej postawie podczas Copa América wyemigrował do Włoch, czym u kibiców argentyńskich zarobił sobie na miano tzw. „brudnej twarzy”. We Włoszech grał kolejno w takich klubach jak Bologna FC Bolonia, Atalanta BC Bergamo, Inter Mediolan Mediolan i ACF Fiorentina Florencja. Dzięki znakomitej grze, jaką prezentował, powołany został do reprezentacji Włoch na mistrzostwa świata w 1962 roku. W roku 1966 zamierzał już kończyć karierę, jednak wrócił do Racingu za namową trenera klubu Juana José Pizzuttiego, by rok później zdobyć Copa Libertadores i Puchar Interkontynentalny. Zakończył karierę piłkarską z dorobkiem 139 meczów i 44 bramek.


Maschio rozegrał w latach 1956-1957 w reprezentacji Argentyny 12 meczów w których zdobył 12 bramek. Wraz z reprezentacją Argentyny zwyciężył w Copa América 1957. W reprezentacji Włoch rozegrał jedynie 2 mecze, 1 podczas chilijskich mistrzostw świata w 1962 roku. Na mistrzostwach był kapitanem i głównym „bohaterem” tzw. „Bitwy w Santiago”, czyli serii incydentów podczas meczu Włoch z Chile (2 czerwca 1962 roku), w których chilijski piłkarz Leonel Sánchez złamał mu nos.


Maschio mierzył 176 cm wzrostu i ważył 76 kg. Był bardzo dobrym strzelcem jak i dryblerem, jednak jego największym atutem było myślenie na boisku – stąd przydomek Bocha (co znaczy głowa).
W roku 1969 Maschio prowadził narodową reprezentację Argentyny.



Literatura |



  • Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ​ISBN 83-902751-2-0​, str. 114


Przypisy |




  1. łącznie z okresem 1954-57












這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna