Pedro Dellacha




.mw-parser-output .infobox td>.kariera td{padding:2px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(1){min-width:61px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(2){width:100%}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(3){text-align:right}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(4){text-align:right}


































Pedro Dellacha


Ilustracja
Pełne imię i nazwisko
 Pedro Rodolfo Dellacha
Data i miejsce urodzenia
9 lipca 1926
Lanús
Data i miejsce śmierci
31 lipca 2010
Vicente López
Wzrost
 174 cm
Pozycja
obrońca, stoper
Kariera seniorska


























Lata
 Klub
 Wyst.
 Gole
1945–1951
Quilmes Buenos Aires
 141
 (?)
1952–1958
Racing Buenos Aires
 184
 (?)
1958–1965
Necaxa Aguascalientes


Kariera reprezentacyjna














Lata
 Reprezentacja
 Wyst.
 Gole
1953–1958
Argentyna
 35
 (0)

Kariera trenerska


























































Lata
 Klub
1965
Ferro Carril Oeste Buenos Aires
196?
Lanús Buenos Aires
1968–1969
Platense Buenos Aires
1969–1970
San Lorenzo de Almagro Buenos Aires
1970–1972
Independiente Buenos Aires
1975
Independiente Buenos Aires
1976
Racing Buenos Aires
1977
Nacional Montevideo
1978
Millonarios Bogota
1980–1981
CF Monterrey
1986–?
Huracán Buenos Aires
1992
Alianza Lima
1992–1993
Santos Laguna Torreón


Pedro Rodolfo Dellacha (ur. 9 lipca 1926, zm. 31 lipca 2010[1]) – argentyński piłkarz, obrońca, stoper. Wzrost 174 cm, waga 78 kg. Później trener.


Urodzony w Lanús Dellacha jako piłkarz zdobył mistrzostwo Argentyny oraz dwukrotnie był członkiem zwycięskiej ekipy podczas turnieju Copa América. Jako trener także odniósł wielkie sukcesy – wraz z Independiente Buenos Aires dwukrotnie zwyciężył w Copa Libertadores oraz zdobył miano najlepszej klubowej jedenastki świata. Zdobył także mistrzostwo 4 różnych krajów.




Spis treści






  • 1 Piłkarz


    • 1.1 Sukcesy




  • 2 Trener


    • 2.1 Sukcesy




  • 3 Przypisy


  • 4 Bibliografia


  • 5 Linki zewnętrzne





Piłkarz |


Dellacha w 1945 roku został piłkarzem klubu Quilmes. W pierwszym zespole zadebiutował jednak dopiero w 1947 roku. Wchodził w skład drużyny, która wygrała drugą ligę (Primera B) i awansowała w 1949 roku do pierwszej ligi. W Quilmes występował do 1951 roku, biorąc udział w 141 meczach klubu.


W 1952 roku przeszedł do klubu Racing Buenos Aires, w którym rozegrał 184 mecze i miał udział w zdobyciu mistrzostwa Argentyny w 1958 roku. W 1953 zagrał w filmie zatytułowanym El hijo del crack[2].


Jako piłkarz Racingu wziął udział w turnieju Copa América 1955, gdzie Argentyna zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. Dellacha zagrał w 4 meczach - z Paragwajem, Ekwadorem, Urugwajem i Chile.


Wciąż jako piłkarz Racingu wziął udział w turnieju Copa América 1956, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Dellacha zagrał tylko w dwóch meczach – z Peru i Urugwajem.


Rok później w turnieju Copa América 1957 po raz drugi w swej karierze świętował zdobycie mistrzostwa Ameryki Południowej. Zagrał we wszystkich sześciu meczach – z Kolumbią, Ekwadorem, Urugwajem, Chile, Brazylią i Peru. Dellacha był kapitanem zwycięskiego zespołu i za rolę w doprowadzeniu reprezentacji Argentyny do mistrzowskiego tytułu otrzymał nagrodę o nazwie Olimpia de Oro. Gra, jaką zaprezentował podczas zwycięskich mistrzostw, dała mu przydomek Don Pedro del Area.


Jako gracz Racingu był w kadrze reprezentacji Argentyny podczas finałów mistrzostw świata w 1958 roku, gdzie Argentyna odpadła już w fazie grupowej. Dellacha był kapitanem drużyny podczas wszystkich trzech spotkań – z Niemcami, Irlandią Północną i Czechosłowacją.


Po mistrzostwach przeniósł się do Meksyku, by grać w klubie Necaxa, gdzie w 1965 zakończył karierę piłkarską. Jeszcze w tym samym roku objął posadę trenerską w argentyńskim klubie Ferro Carril Oeste Buenos Aires.


Dellacha w latach 1953–1958 35 razy grał w reprezentacji Argentyny[3]. Uchodził za najlepszego obrońcę argentyńskiego lat 50.[4].



Sukcesy |





























Sezon
 Drużyna
 Tytuł
1958
Argentyna Racing
Mistrz Argentyny
1955
Argentyna Argentyna
Copa América
1957
Argentyna Argentyna
Copa América
1959/60
Meksyk Necaxa
 Copa Mexico



Trener |


Po zakończeniu kariery piłkarskiej w 1965 roku Dellacha został trenerem. Pierwszym klubem, w którym podjął się pracy trenerskiej, był argentyński zespół Ferro Carril Oeste. Nasŧępnie pracował w Lanús Buenos Aires, w latach 1968–1969 Platense Buenos Aires i na koniec lat 60. w San Lorenzo de Almagro Buenos Aires. W 1970 został trenerem klubu Independiente Buenos Aires, z którym odniósł największe sukcesy w swej trenerskiej karierze. W 1971 zdobył mistrzostwo Argentyny, a rok później zwyciężył w Copa Libertadores 1972, po czym w 1972 zdobył Puchar Interkontynentalny. Wraz z Independiente zwyciężył także w turnieju Copa Libertadores 1975.


W 1976 objął pieczę nad klubem Racing Buenos Aires, a w następnym roku pracował już w Urugwaju, w klubie Nacional Montevideo, z którym zdobył tytuł mistrza kraju. Rok później świętował mistrzostwo Kolumbii z klubem Millonarios Bogota.


Z Kolumbii Dellacha przeniósł się do Meksyku, gdzie w latach 1980–1981 trenował klub CF Monterrey. Później od 1986 szkolił piłkarzy argentyńskiego klubu Huracán Buenos Aires.


W 1992 trenując klub Alianza Lima zdobył mistrzostwo Peru. Następnie przeniósł się do Meksyku, gdzie do 1993 pracował w klubie Santos Laguna.


Łącznie w swojej trenerskiej karierze Dellacha zdobył mistrzostwo czterech krajów – Argentyny, Urugwaju, Kolumbii i Peru.



Sukcesy |












































Sezon
 Drużyna
 Tytuł
1971 Metropolitano
Argentyna Independiente
Mistrz Argentyny
1972
Argentyna Independiente
Copa Libertadores
1972
Argentyna Independiente
Puchar Interkontynentalny
1975
Argentyna Independiente
Copa Libertadores
1977
Urugwaj Nacional
Mistrz Urugwaju
1978
Kolumbia Millonarios Bogota
Mistrz Kolumbii
1992
Peru Alianza Lima
Mistrz Peru



Przypisy |




  1. ↑ Zmarł Pedro Dellacha (pol.). [dostęp 2010-08-04].


  2. ↑ Pedro Dellacha - Filmografía, Biografía, Fotos | cinenacional.com, www.cinenacional.com [dostęp 2017-11-25]  (hiszp.).


  3. ↑ Argentina - Record International Players


  4. ↑ encyklopedia FUJI



Bibliografia |



  • Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ​ISBN 83-900227-6-3​, str. 54


Linki zewnętrzne |



  • Statystyka

  • BDFA

  • RSSSF – reprezentacja Argentyny w finałach mistrzostw świata

  • RSSSF – reprezentacja Argentyny w turniejach Copa América









p • d • e

Skład reprezentacji Argentyny na turniej Copa América 1955


  • Bagnatto

  • Balay

  • Bonelli

  • Borrello

  • Cecconato

  • Colmán

  • Conde

  • Cruz

  • Cucchiaroni

  • Dellacha

  • Grillo

  • Gutiérrez

  • Labruna

  • Leguía

  • Lombardo

  • Marrapodi

  • Micheli

  • Mouriño

  • Musimessi

  • Sola

  • Vairo

  • Vernazza


  • Trener: Stábile


 Argentyna








p • d • e

Skład reprezentacji Argentyny na turniej Copa América 1956


  • Bonelli

  • Cecconato

  • Colmán

  • Cucchiaroni

  • Dellacha

  • García

  • Grillo

  • Gutiérrez

  • Labruna

  • Lojacono

  • Lombardo

  • Micheli

  • Mouriño

  • Musimessi

  • Pentrelli

  • Sívori

  • Vairo

  • Varacka

  • Zárate


  • Trener: Stábile


 Argentyna








p • d • e

Skład reprezentacji Argentyny na turniej Copa América 1957


  • Angelillo

  • Benegas

  • Brookes

  • Castro

  • Corbatta

  • Cruz

  • de Bourgoing

  • Dellacha

  • Domínguez

  • Giménez

  • Guidi

  • Iñigo

  • Juárez

  • Mantegari

  • Maschio

  • Pizarro

  • Roma

  • Rossi

  • Sanfilippo

  • Schandlein

  • Sívori

  • Vairo


  • Trener: Stábile


 Argentyna








p • d • e

Skład reprezentacji Argentyny na Mundialu 1958



  • 1 Carrizo


  • 2 Dellacha (c)


  • 3 Vairo


  • 4 Lombardo


  • 5 Rossi


  • 6 Varacka


  • 7 Corbatta


  • 8 Prado


  • 9 Menéndez


  • 10 Rojas


  • 11 Labruna


  • 12 Musimessi


  • 13 Pérez


  • 14 Edwards


  • 15 Acevedo


  • 16 Mouriño


  • 17 Ramos Delgado


  • 18 Boggio


  • 19 Avio


  • 20 Infante


  • 21 Sanfilippo


  • 22 Cruz


  • trener: Stábile


 Argentyna










p • d • e

Trenerzy zdobywców Copa Libertadores



  • 1960: Scarone


  • 1961: Scarone


  • 1962: Lula


  • 1963: Lula


  • 1964: Giúdice


  • 1965: Giúdice


  • 1966: Máspoli


  • 1967: Pizzuti


  • 1968: Zubeldía


  • 1969: Zubeldía


  • 1970: Zubeldía


  • 1971: Etchamendi


  • 1972: Dellacha


  • 1973: Maschio


  • 1974: Ferreiro


  • 1975: Dellacha


  • 1976: Zezé Moreira


  • 1977: Lorenzo


  • 1978: Lorenzo


  • 1979: Cubilla


  • 1980: Mujica


  • 1981: Carpegiani


  • 1982: Bagnulo


  • 1983: Espinosa


  • 1984: Pastoriza


  • 1985: Yudica


  • 1986: Veira


  • 1987: Tabárez


  • 1988: Fleitas


  • 1989: Maturana


  • 1990: Cubilla


  • 1991: Jozić


  • 1992: Telê Santana


  • 1993: Telê Santana


  • 1994: Bianchi


  • 1995: Scolari


  • 1996: Díaz


  • 1997: Autuori


  • 1998: Lopes


  • 1999: Scolari


  • 2000: Bianchi


  • 2001: Bianchi


  • 2002: Pumpido


  • 2003: Bianchi


  • 2004: Montoya


  • 2005: Autuori


  • 2006: Braga


  • 2007: Russo


  • 2008: Bauza


  • 2009: Sabella


  • 2010: Roth


  • 2011: Muricy


  • 2012: Tite


  • 2013: Cuca


  • 2014: Bauza


  • 2015: Gallardo


  • 2016: Rueda


  • 2017: Renato Gaúcho


  • 2018: Gallardo





-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容