Wacław Radziszewski




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}





































Wacław Radziszewski


Ilustracja

Kapitan piechotyKapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia
15 maja 1898
Ruda Guzowska
Data i miejsce śmierci
 kwiecień 1940
Katyń
Przebieg służby
Lata służby
 od 1918
Siły zbrojne
Wojsko Polskie
Jednostki
31 Pułk Strzelców Kaniowskich 82 Syberyjski Pułk Piechoty
Stanowiska
 komendantem szkoły podoficerów piechoty, dowódca plutony, kompanii
Główne wojny i bitwy
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (Kampania wrześniowa)
Odznaczenia

Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti MilitariMedal NiepodległościSrebrny Krzyż ZasługiMedal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Państwowa Odznaka Sportowa

Wacław Radziszewski (ur. 15 maja 1898 w Rudzie Guzowskiej, zm. 1940 w Katyniu[1]) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Życie prywatne


  • 3 Ordery i odznaczenia


  • 4 Bibliografia


  • 5 Przypisy





Życiorys |


Urodził się w rodzinie Walentego i Anny z Owczarków. Absolwent gimnazjum w Żyrardowie i Szkoły Przemysłowo-Technicznej w Warszawie. Od 1916 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej[2]. W 1918 roku brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Warszawie, po czym zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego[2]. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie został promowany na stopień podporucznika (1919)[2]. Służył w 31 pułku Strzelców Kaniowskich[1].


Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2] jako dowódca plutonu ckm. W 1922 roku odszedł do rezerwy i wyjechał do Kobrynia. Pełnił funkcję komendanta Ochotniczej Straży Ogniowej w Horodlu[2]. Od 1924 roku znów w wojsku w randze porucznika, służył w 82 pułku piechoty[2]. W 1934 roku uzyskał awans na stopień kapitana[2]. Od 1936 roku był komendantem szkoły podoficerów piechoty, a następnie dowódcą kompanii[2].


W kampanii wrześniowej, będąc dowódcą batalionu marszowego, brał udział w obronie Twierdzy Brzeskiej, najpierw przed Niemcami, a potem - Sowietami[3][2]. Walkę kontynuował także po odejściu głównych sił polskich[2]. Po zakończeniu obrony nie kapitulował, lecz potajemnie opuścił twierdzę[2]. Jesienią 1939 roku został aresztowany przez NKWD[2]. Więziony był w obozie kozielskim[2]. Padł ofiarą zbrodni katyńskiej[1]. Figuruje na liście wywózkowej LW 029/1 z 13.4.1940 r., poz. 41.



Życie prywatne |


Żonaty z Haliną z Tańskich, miał córkę Annę.



Ordery i odznaczenia |


  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[1] (za wojnę polsko-bolszewicką, nr 1139[2])

  • Medal Niepodległości


  • Srebrnym Krzyżem Zasługi[1]



  • Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921,


  • Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,


  • Odznaką za Rany i Kontuzje.


  • Państwowa Odznaka Sportowa[4]


W 2007 awansowany pośmiertnie na stopień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów"[5].



Bibliografia |


  • Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.


  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

  • http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/3058



Przypisy |




  1. ↑ abcde Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000, s. 518. ISBN 83-905590-7-2.


  2. ↑ abcdefghijklmn Andrzej Przewoźnik: Ostatni obrońca Twierdzy Brześć. rp.pl, 9 kwietnia 2010. [dostęp 13 maja 2011].


  3. ↑ Jerzy Sroka, Obrońcy brzeskiej twierdzy we wrześniu 1939 roku, Biała Podlaska, 1992


  4. ↑ Na podstawie [1]


  5. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 13 maja 2011].







-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA...
閱讀完整內容

Rikitea

圖片
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W  /  23.12028°S 134.96917°W  / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W  /  23.12028°S 134.96917°W  / -23.12028; -134.96917 Country   France Overseas collectivity   French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
閱讀完整內容

University of Vienna

圖片
"Vienna University" redirects here. For Vienna University of Economics and Business, see Vienna University of Economics and Business. University of Vienna Universität Wien Type Public Established 1365 Budget € 544 million [1] Rector Heinz Engl Academic staff 6,765 Administrative staff 3,106 Students 94,000 [2] Postgraduates 16,490 Doctoral students 8,945 Location Main building, Vienna , Austria 48°12′47″N 16°21′35″E  /  48.21306°N 16.35972°E  / 48.21306; 16.35972 Coordinates: 48°12′47″N 16°21′35″E  /  48.21306°N 16.35972°E  / 48.21306; 16.35972 Campus Urban Colors Blue and White           Affiliations Campus Europae, EUA, UNICA Website www.univie.ac.at/en Data as of 2016 [update] The University of Vienna (German: Universität Wien ) is a public university located in Vienna, Austria. It was founded by Duke Rudolph IV in 1365 and is one of the oldest universities in the Ge...
閱讀完整內容