Egftnjytyk

Borsuk, widok od góry

Borsuk – jeden z ostańców w Grupie Borsuka w rezerwacie przyrody Skamieniałe Miasto na Pogórzu Ciężkowickim w miejscowości Ciężkowice. Jest to ostatni, najwyżej położony z ostańców tej grupy. Rozcięty jest szczeliną skalną, którą prowadzi szlak turystyczny. Mająca pionowe ściany szczelina skalna przypomina wąską uliczkę miasta. Nazwa skały pochodzi od jej kształtu przypominającego borsuka. Istnieje też legenda związana z tą skałą. Według niej pewien bogaty i bardzo chciwy rycerz zakopał tutaj swoje zdobyte na wojnie skarby i pilnował je dniem i nocą, by ktoś mu ich nie ukradł. Pilnował tak zawzięcie, że zmarł z głodu, gdy skończyła mu się żywność. Za karę został zamieniony w borsuka – podobną do ciała borsuka przybrał postać pilnowania skarbu^[1]. Istnieje też inna wersja tej legendy. Według niej rycerz nie zmarł z głodu, lecz został za karę zamieniony w kamień, gdy w nocy zdrzemnął się i przestał czuwać^[2]. Borsuk widziany od góry przypomina swoim kształtem fotel burmistrza magistratu, stąd też czasami nazywany bywa „Fotelem”^[1].

Borsuk, widok z dołu. Widoczna jego „uliczka”

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem: Rezerwat przyrody Skamieniałe Miasto

W rzeczywistości zaś skała powstała w wyniku selektywnego wietrzenia. Zbudowana jest z piaskowca ciężkowickiego, który powstał w wynik sedymentacji osadów na dnie dawnego Oceanu Tetydy. W okresie polodowcowym piaskowiec ten podlegał wietrzeniu. Najbardziej na wietrzenie narażone były płaszczyzny spękań ciosowych, przetrwały zaś fragmenty najbardziej odporne na wietrzenie. Doprowadziło to do powstania różnorodnych, izolowanych od siebie form skałkowych. W procesie ich powstawania odegrały rolę również powierzchniowe ruchy grawitacyjne i obrywy, które powodowały przemieszczenia się niektórych ostańców i ich wychylenia od pionu^[3].

Pomiędzy skałami Grupy Borsuka prowadzi znakowany szlak turystyczny. Wędrówkę nim można rozpocząć od parkingu znajdującego się w odległości około 1 km od centrum Ciężkowic, po lewej stronie drogi wojewódzkiej nr 977 z Tarnowa do Gorlic^[4].

Przypisy |