(208996) 2003 AZ84
















































































(208996) 2003 AZ84


ilustracja
Odkrywca
Chad Trujillo,
Michael E. Brown
(Obserwatorium Palomar)[1]
Data odkrycia
 13 stycznia 2003[1]
Numer kolejny
 208996
Oznaczenie tymczasowe
 2003 AZ84
Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu
obiekt transneptunowy[1],
plutonek[2]

Półoś wielka
 39,60[1]au

Mimośród
 0,1779[1]

Peryhelium
 32,55[1]au

Aphelium
 46,65[1]au
Okres obiegu
wokół Słońca
 ok. 249,2[1] lat

Inklinacja
 13,58[1]°
Charakterystyka fizyczna
Średnica
 ok. 723[2] km
Średnia gęstość
 >0,85[3] g/cm3

Okres obrotu
 ok. 13,42[1]h
(6,75 ± 0,04)[4]h

Albedo
 ok. 0,11[3]

Jasność absolutna
 3,8[1]m

Satelity naturalne
 1 (S/2007 (208996) 1)[3]





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


(208996) 2003 AZ84 – planetoida, duży obiekt transneptunowy[1] z pasa Kuipera, w rezonansie orbitalnym 2:3 z Neptunem (typu plutonek)[2].




Spis treści






  • 1 Odkrycie


  • 2 Orbita


  • 3 Właściwości fizyczne


  • 4 Satelita


  • 5 Zobacz też


  • 6 Przypisy


  • 7 Linki zewnętrzne





Odkrycie |


Planetoida ta została odkryta 13 stycznia 2003 roku w Obserwatorium Palomar przez Chada Trujillo i Michaela Browna. Otrzymała ona najpierw oznaczenie tymczasowe 2003 AZ84[1], a później stały numer.




Położenie orbity plutonka (208996) 2003 AZ84 w stosunku do orbit Plutona i Neptuna.




Plik:2003 AZ84.ogvOdtwórz plik multimedialny

Prezentacja orbity obiektu transneptunowego (208996) 2003 AZ84.



Orbita |


Orbita (208996) 2003 AZ84 nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 13,58°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje ok. 249 lat, krążąc w średniej odległości 39,60 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy[1].


Planetoida w 2015 roku znajdowała się w odległości niespełna 45 j.a.[5] od Słońca, przybliżając się do Słońca po przejściu przez aphelium (punkt najdalszy od Słońca) ok. 1982 roku[5], a przejdzie przez peryhelium w 2106 roku[1].


Już po odkryciu udało się ją zlokalizować na wcześniejszych zdjęciach wykonanych począwszy od 19 marca 1996 roku[1]. Umożliwiło to wykonanie do 2016 roku ponad 200 pomiarów jej pozycji, w okresie obejmującym prawie 20 lat[1].



Właściwości fizyczne |


(208996) 2003 AZ84 ma średnicę szacowaną na ok. 723 km[2]. Kwalifikuje to ją do grupy kandydatów na planetę karłowatą. Jej jasność absolutna jest równa 3,8m[1]. Obiekt ten rotuje w czasie ok. 13,42 godzin[1] lub (6,75 ± 0,04) godzin[4].



Satelita |


Na podstawie obserwacji Kosmicznego Teleskopu Hubble’a z 2 grudnia 2005 roku ogłoszono odkrycie naturalnego satelity 2003 AZ84 oznaczonego jako S/2007 (208996) 1 – w cyrkularzu IAU nr 8812 z dnia 22 lutego 2007 roku[3][6][7]. Obiekt znajdował się w odległości 0,22 sekundy łuku od planetoidy i miał obserwowaną wielkość gwiazdową mniejszą od niej o ok. 5,0m[6]. W 2012 roku podjęto próby ponownej obserwacji satelity, jednak bez powodzenia[8]. Średnicę satelity szacuje się na około 77 km[2].



Zobacz też |



  • lista ponumerowanych planetoid

  • lista obiektów transneptunowych

  • lista planetoid z księżycami



Przypisy |




  1. ↑ abcdefghijklmnopqrs JPL Small-Body Database Browser: 208996 (2003 AZ84) (ang.). 2016-03-03 last obs. used. [dostęp 2016-09-04].


  2. ↑ abcde Wm. Robert Johnston: List of Known Trans-Neptunian Objects (ang.). Johnston’s Archive, 2016-05-01. [dostęp 2016-09-04].


  3. ↑ abcd Wm. Robert Johnston: 2003 AZ84 (ang.). Johnston's Archive, 20 września 2014. [dostęp 2015-01-01].


  4. ↑ ab Thirouin, A.; Ortiz, J.L.; Duffard, R.; Santos-Sanz, P.; Aceituno, F.J.; Morales, N.. Short-term variability of a sample of 29 trans-Neptunian objects and Centaurs. „Astronomy & Astrophysics”, 2010. DOI: 10.1051/0004-6361/200912340. Bibcode: 2010A&A...522A..93T (ang.). 


  5. ↑ ab AstDys 2003AZ84 Ephemerides (ang.). Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. [dostęp 2015-01-01].


  6. ↑ ab Daniel W. E. Green: IAUC 8812: Sats of 2003 AZ_84, (50000), (55637), (90482). International Astronomical Union Circular, 2007-02-22. [dostęp 2015-01-01].


  7. ↑ Joel Parker: Distant EKO's. The Kuiper Belt Electronic Newsletter, 2007-03-15. [dostęp 2015-01-01].


  8. ↑ Plutokiller (Mike Brown): After a bit more than 3 hrs on 2003AZ84 still no obvious moon (ang.). Twitter, 2012-02-03. [dostęp 2015-01-01].



Linki zewnętrzne |



  • Diagram orbity (208996) 2003 AZ84


  • (208996) 2003 AZ84 w bazie Minor Planet Center (ang.)










 
(208995) 2003 AV81

(208996) 2003 AZ84
 
(208997) 2003 AN88













p • d • e

Masywne obiekty transneptunowe
Pas Kuipera


  • Pluton[A] (Charon)


  • Makemake[A]


  • Haumea[A]

  • Quaoar

  • Orkus

  • 2002 MS4

  • Salacia

  • 2002 AW197

  • 2003 AZ84

  • Waruna

  • Varda

  • 2002 UX25

  • 2004 GV9

  • 2005 RN43

  • 2005 UQ513

  • Iksjon

  • Chaos
Dysk rozproszony


  • Eris[A]

  • 2007 OR10


  • Sedna[B]

  • 2013 FY27

  • 2014 UZ224


  • 2014 EZ51[B]

  • 2015 RR245

  • 2010 RF43


  • 2015 KH162[B]

  • 2007 UK126



  1. ↑ abcd plutoidy, czyli transneptunowe planety karłowate


  2. ↑ abc klasyfikowane też oddzielnie jako obiekty odłączone





-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容