Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu






























Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu
World Association of Kickboxing Organizations



ASOCIACION.jpg
Logo WAKO

Język roboczy

angielski

Siedziba

Włochy Monza
Członkowie
125
Prezydent WAKO

Włochy Ennio Falsoni
Utworzenie

1976

Strona internetowa

Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu (ang. World Association of Kickboxing Organizations, skrót WAKO) – międzynarodowa organizacja pozarządowa, zrzeszająca 125 narodowych federacji kick-boxingu.


Organizacja promuje kick-boxing na poziomie amatorskim oraz zawodowym.




Spis treści






  • 1 Podstawowe informacje[1]


    • 1.1 Członkowie


    • 1.2 Formuły walki[3]




  • 2 Kategorie wagowe


    • 2.1 Mężczyźni


    • 2.2 Kobiety




  • 3 Mistrzostwo WAKO PRO


    • 3.1 Rankingi mężczyzn


    • 3.2 Rankingi kobiet




  • 4 Przypisy


  • 5 Linki zewnętrzne





Podstawowe informacje[1] |


Organizacja założona w 1976 roku przez niemieckiego kickboksera Georga Brucknera oraz amerykańskiego promotora Mike'a Andersona . Jej siedziba mieści się w Monzie. WAKO jest członkiem m.in. Światowej Agencji Antydopingowej, Olimpijskiej Rady Azji oraz SportAccord. Organizacja posiada pięć oddziałów - WAKO Europe, WAKO Panamerican, WAKO Asia, WAKO Oceania oraz WAKO Africa, które organizują i sankcjonują wiele cyklicznych zawodów takich jak mistrzostwa danego kontynentu czy kraju. Największymi zawodami są coroczne Mistrzostwa Świata. W 1991, zostało utworzone WAKO PRO jako ciało wykonawcze sankcjonujące pojedynki w zawodowej formie[2]. Aktualnie WAKO zrzesza ponad 120 krajów w tym Polskę (Polski Związek Kickboxingu).



Członkowie |



  • Afganistan

  • Afryka Południowa

  • Albania

  • Algieria

  • Angola

  • Arabia Saudyjska

  • Argentyna

  • Armenia

  • Australia

  • Austria

  • Azerbejdżan

  • Bahrajn

  • Bangladesz

  • Barbados

  • Belgia

  • Bermudy

  • Białoruś

  • Boliwia

  • Bośnia i Hercegowina

  • Brazylia

  • Bułgaria

  • Chile

  • Chiny

  • Chińskie Tajpej

  • Chorwacja

  • Cypr

  • Czarnogóra

  • Czechy

  • Dania

  • Egipt

  • Ekwador

  • Estonia

  • Filipiny

  • Finlandia

  • Francja

  • Gabon

  • Ghana

  • Grecja

  • Gruzja

  • Gwatemala

  • Hiszpania

  • Holandia

  • Hongkong

  • Indie

  • Irak

  • Iran

  • Irlandia

  • Izrael

  • Jemen

  • Jordania

  • Kamerun

  • Kanada

  • Kazachstan

  • Kenia

  • Kirgistan

  • Kolumbia

  • Kongo

  • Korea Południowa

  • Kosowo

  • Kuba

  • Kuwejt

  • Laos

  • Liban

  • Libia

  • Liechtenstein

  • Litwa

  • Luksemburg

  • Łotwa

  • Macedonia

  • Madagaskar

  • Makao

  • Malezja

  • Malta

  • Maroko

  • Mauretania

  • Mauritius

  • Meksyk

  • Mołdawia

  • Monaco

  • Mongolia

  • Namibia

  • Nepal

  • Niemcy

  • Nigeria

  • Norwegia

  • Nowa Zelandia

  • Oman

  • Pakistan

  • Palestyna

  • panama

  • Paragwaj

  • Peru

  • Polska

  • Portoryko

  • Portugalia

  • Rosja

  • Rumunia

  • Salwador

  • Samoa

  • Serbia

  • Sierra Leone

  • Singapur

  • Słowacja

  • Słowenia

  • Somali

  • Syria

  • Szwajcaria

  • Szwecja

  • Tadżykistan

  • Tajlandia

  • Trynidad i Tobago

  • Tunezja

  • Turcja

  • Turkmenia

  • Ukraina

  • Urugwaj

  • USA

  • Uzbekistan

  • Wenezuela

  • Węgry

  • Wielka Brytania

  • Wietnam

  • Włochy

  • Zimbabwe

  • Zjednoczone Emiraty Arabskie



Formuły walki[3] |



  • Forma muzyczna - jest rodzajem wyreżyserowanej walki z jednym lub kilkoma przeciwnikami. Wykonywane techniki pochodzą z orientalnych sztuk walki i muszą być zgodne z rytmem muzycznym. Walki toczone są na tatami[4].

  • Point Fighting (Semi contact) - jest formą walki, gdzie dwaj zawodnicy walczą ze sobą w celu zdobycia większej ilości punktów używając prawidłowych, lekkich i dobrze kontrolowanych technik ręcznych i nożnych. Jest to walka przerywana, po każdej bezpośrednio udanej akcji następuje przyznanie punktów. Walki toczone są na tatami[5].


  • Light contact - jest to forma pośrednia pomiędzy point fightingiem a full contactem. Light contact jest formą walki ciągłej. Techniki ręczne i nożne są wykonane z lekką, kontrolowaną siłą. Walki toczone są na tatami[6].

  • Kick light - jest formą walki ciągłej. Jest to pośrednia nazwa między pół a pełnym kontaktem. Używa się technik nożnych na uda z pełnego kontaktu lecz są to techniki kontrolowane, które powinny trafiać w obszary dozwolone. Walki toczone są na tatami[7].


  • Full contact - jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień. Walki toczone są tylko na ringu[8].


  • Low kick - jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień, dozwolone są kopnięcia w wewnętrzne i zewnętrzne uda. Walki toczone są tylko na ringu[9].


  • K-1 - jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień, dozwolone są kopnięcia w wewnętrzne i zewnętrzne uda, dozwolone jest trzymanie oburącz za szyję przeciwnika zadając jednocześnie jedno uderzenie kolanem, klinczowanie nie może trwać dłużej niż 5 sekund. Walki toczone są tylko na ringu[10].



Kategorie wagowe |


Kategorie obowiązujące na zawodowym poziomie WAKO PRO w formułach low kick, full contact oraz K-1:




Aleksiej Rybkin kontra Ralf Krause podczas Mistrzostw Świata WAKO PRO w Rödental (2011)



Mężczyźni |



  • atomowa (-52.7 kg)

  • musza (-54.5 kg)

  • kogucia (-56.4 kg)

  • piórkowa (-58.2 kg)

  • lekka (-60 kg)

  • superlekka (-62.2 kg)

  • lekkopółśrednia (-64.5 kg)

  • półśrednia (-66.8 kg)

  • superpółśrednia (-69.1 kg)

  • lekkośrednia (-71.8 kg)

  • średnia (-75 kg)

  • superśrednia (-78.1 kg)

  • półciężka (-81.4 kg)

  • junior lekkociężka (-85.1 kg)

  • ciężka (-88.6 kg)

  • junior ciężka (-94.1 kg)

  • superciężka (+94.1 kg)



Kobiety |



  • musza (-48 kg)

  • supermusza (-50 kg)

  • kogucia (-52 kg)

  • superkogucia (-54 kg)

  • piórkowa (-56 kg)

  • superpiórkowa (-58 kg)

  • lekka (-60 kg)

  • superlekka (-62 kg)

  • półśrednia (-64 kg)

  • superpółśrednia (-66 kg)

  • średnia (-68 kg)

  • superśrednia (-70 kg)

  • ciężka (+70 kg)



Mistrzostwo WAKO PRO |


Organizacja prowadzi rankingi zawodników w poszczególnych wagach i formułach walki oraz przyznaje pasy mistrza świata, interkontynentalnego, Europy, Ameryki Północnej i Południowej, Azji oraz Afryki. Trofea są przyznawane w drodze pojedynczej walki i mają charakter przechodni.




Pas mistrzowski WAKO PRO



Rankingi mężczyzn |



  • Low kick

  • Full contact

  • K-1



Rankingi kobiet |



  • Low kick

  • Full contact

  • K-1



Przypisy |




  1. Introduction (ang.). wakoweb.com.


  2. WAKO-PRO: a brief history (ang.). wakopro.org.


  3. WAKO rules and regulations (ang.). wakoweb.com.


  4. Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Form przy Muzyce (pol.). pzkickboxing.pl.


  5. Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Semi Contact (pol.). pzkickboxing.pl.


  6. Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Light Contact (pol.). pzkickboxing.pl.


  7. Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Kick Light (pol.). pzkickboxing.pl.


  8. Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Full contact (pol.). pzkickboxing.pl.


  9. Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Low kick (pol.). pzkickboxing.pl.


  10. Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej K-1 rules (pol.). pzkickboxing.pl.



Linki zewnętrzne |



  • Oficjalna strona WAKO

  • Oficjalna strona WAKO PRO




這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna