Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu






























Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu
World Association of Kickboxing Organizations


ASOCIACION.jpg
Logo WAKO

Język roboczy
angielski

Siedziba
Włochy Monza
Członkowie
 125
Prezydent WAKO
Włochy Ennio Falsoni
Utworzenie
1976

Strona internetowa

Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu (ang. World Association of Kickboxing Organizations, skrót WAKO) – międzynarodowa organizacja pozarządowa, zrzeszająca 125 narodowych federacji kick-boxingu.


Organizacja promuje kick-boxing na poziomie amatorskim oraz zawodowym.




Spis treści






  • 1 Podstawowe informacje[1]


    • 1.1 Członkowie


    • 1.2 Formuły walki[3]




  • 2 Kategorie wagowe


    • 2.1 Mężczyźni


    • 2.2 Kobiety




  • 3 Mistrzostwo WAKO PRO


    • 3.1 Rankingi mężczyzn


    • 3.2 Rankingi kobiet




  • 4 Przypisy


  • 5 Linki zewnętrzne





Podstawowe informacje[1] |


Organizacja założona w 1976 roku przez niemieckiego kickboksera Georga Brucknera oraz amerykańskiego promotora Mike'a Andersona . Jej siedziba mieści się w Monzie. WAKO jest członkiem m.in. Światowej Agencji Antydopingowej, Olimpijskiej Rady Azji oraz SportAccord. Organizacja posiada pięć oddziałów - WAKO Europe, WAKO Panamerican, WAKO Asia, WAKO Oceania oraz WAKO Africa, które organizują i sankcjonują wiele cyklicznych zawodów takich jak mistrzostwa danego kontynentu czy kraju. Największymi zawodami są coroczne Mistrzostwa Świata. W 1991, zostało utworzone WAKO PRO jako ciało wykonawcze sankcjonujące pojedynki w zawodowej formie[2]. Aktualnie WAKO zrzesza ponad 120 krajów w tym Polskę (Polski Związek Kickboxingu).



Członkowie |



  • Afganistan

  • Afryka Południowa

  • Albania

  • Algieria

  • Angola

  • Arabia Saudyjska

  • Argentyna

  • Armenia

  • Australia

  • Austria

  • Azerbejdżan

  • Bahrajn

  • Bangladesz

  • Barbados

  • Belgia

  • Bermudy

  • Białoruś

  • Boliwia

  • Bośnia i Hercegowina

  • Brazylia

  • Bułgaria

  • Chile

  • Chiny

  • Chińskie Tajpej

  • Chorwacja

  • Cypr

  • Czarnogóra

  • Czechy

  • Dania

  • Egipt

  • Ekwador

  • Estonia

  • Filipiny

  • Finlandia

  • Francja

  • Gabon

  • Ghana

  • Grecja

  • Gruzja

  • Gwatemala

  • Hiszpania

  • Holandia

  • Hongkong

  • Indie

  • Irak

  • Iran

  • Irlandia

  • Izrael

  • Jemen

  • Jordania

  • Kamerun

  • Kanada

  • Kazachstan

  • Kenia

  • Kirgistan

  • Kolumbia

  • Kongo

  • Korea Południowa

  • Kosowo

  • Kuba

  • Kuwejt

  • Laos

  • Liban

  • Libia

  • Liechtenstein

  • Litwa

  • Luksemburg

  • Łotwa

  • Macedonia

  • Madagaskar

  • Makao

  • Malezja

  • Malta

  • Maroko

  • Mauretania

  • Mauritius

  • Meksyk

  • Mołdawia

  • Monaco

  • Mongolia

  • Namibia

  • Nepal

  • Niemcy

  • Nigeria

  • Norwegia

  • Nowa Zelandia

  • Oman

  • Pakistan

  • Palestyna

  • panama

  • Paragwaj

  • Peru

  • Polska

  • Portoryko

  • Portugalia

  • Rosja

  • Rumunia

  • Salwador

  • Samoa

  • Serbia

  • Sierra Leone

  • Singapur

  • Słowacja

  • Słowenia

  • Somali

  • Syria

  • Szwajcaria

  • Szwecja

  • Tadżykistan

  • Tajlandia

  • Trynidad i Tobago

  • Tunezja

  • Turcja

  • Turkmenia

  • Ukraina

  • Urugwaj

  • USA

  • Uzbekistan

  • Wenezuela

  • Węgry

  • Wielka Brytania

  • Wietnam

  • Włochy

  • Zimbabwe

  • Zjednoczone Emiraty Arabskie



Formuły walki[3] |



  • Forma muzyczna - jest rodzajem wyreżyserowanej walki z jednym lub kilkoma przeciwnikami. Wykonywane techniki pochodzą z orientalnych sztuk walki i muszą być zgodne z rytmem muzycznym. Walki toczone są na tatami[4].

  • Point Fighting (Semi contact) - jest formą walki, gdzie dwaj zawodnicy walczą ze sobą w celu zdobycia większej ilości punktów używając prawidłowych, lekkich i dobrze kontrolowanych technik ręcznych i nożnych. Jest to walka przerywana, po każdej bezpośrednio udanej akcji następuje przyznanie punktów. Walki toczone są na tatami[5].


  • Light contact - jest to forma pośrednia pomiędzy point fightingiem a full contactem. Light contact jest formą walki ciągłej. Techniki ręczne i nożne są wykonane z lekką, kontrolowaną siłą. Walki toczone są na tatami[6].

  • Kick light - jest formą walki ciągłej. Jest to pośrednia nazwa między pół a pełnym kontaktem. Używa się technik nożnych na uda z pełnego kontaktu lecz są to techniki kontrolowane, które powinny trafiać w obszary dozwolone. Walki toczone są na tatami[7].


  • Full contact - jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień. Walki toczone są tylko na ringu[8].


  • Low kick - jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień, dozwolone są kopnięcia w wewnętrzne i zewnętrzne uda. Walki toczone są tylko na ringu[9].


  • K-1 - jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień, dozwolone są kopnięcia w wewnętrzne i zewnętrzne uda, dozwolone jest trzymanie oburącz za szyję przeciwnika zadając jednocześnie jedno uderzenie kolanem, klinczowanie nie może trwać dłużej niż 5 sekund. Walki toczone są tylko na ringu[10].



Kategorie wagowe |


Kategorie obowiązujące na zawodowym poziomie WAKO PRO w formułach low kick, full contact oraz K-1:




Aleksiej Rybkin kontra Ralf Krause podczas Mistrzostw Świata WAKO PRO w Rödental (2011)



Mężczyźni |



  • atomowa (-52.7 kg)

  • musza (-54.5 kg)

  • kogucia (-56.4 kg)

  • piórkowa (-58.2 kg)

  • lekka (-60 kg)

  • superlekka (-62.2 kg)

  • lekkopółśrednia (-64.5 kg)

  • półśrednia (-66.8 kg)

  • superpółśrednia (-69.1 kg)

  • lekkośrednia (-71.8 kg)

  • średnia (-75 kg)

  • superśrednia (-78.1 kg)

  • półciężka (-81.4 kg)

  • junior lekkociężka (-85.1 kg)

  • ciężka (-88.6 kg)

  • junior ciężka (-94.1 kg)

  • superciężka (+94.1 kg)



Kobiety |



  • musza (-48 kg)

  • supermusza (-50 kg)

  • kogucia (-52 kg)

  • superkogucia (-54 kg)

  • piórkowa (-56 kg)

  • superpiórkowa (-58 kg)

  • lekka (-60 kg)

  • superlekka (-62 kg)

  • półśrednia (-64 kg)

  • superpółśrednia (-66 kg)

  • średnia (-68 kg)

  • superśrednia (-70 kg)

  • ciężka (+70 kg)



Mistrzostwo WAKO PRO |


Organizacja prowadzi rankingi zawodników w poszczególnych wagach i formułach walki oraz przyznaje pasy mistrza świata, interkontynentalnego, Europy, Ameryki Północnej i Południowej, Azji oraz Afryki. Trofea są przyznawane w drodze pojedynczej walki i mają charakter przechodni.




Pas mistrzowski WAKO PRO



Rankingi mężczyzn |



  • Low kick

  • Full contact

  • K-1



Rankingi kobiet |



  • Low kick

  • Full contact

  • K-1



Przypisy |




  1. ↑ Introduction (ang.). wakoweb.com.


  2. ↑ WAKO-PRO: a brief history (ang.). wakopro.org.


  3. ↑ WAKO rules and regulations (ang.). wakoweb.com.


  4. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Form przy Muzyce (pol.). pzkickboxing.pl.


  5. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Semi Contact (pol.). pzkickboxing.pl.


  6. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Light Contact (pol.). pzkickboxing.pl.


  7. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Kick Light (pol.). pzkickboxing.pl.


  8. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Full contact (pol.). pzkickboxing.pl.


  9. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Low kick (pol.). pzkickboxing.pl.


  10. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej K-1 rules (pol.). pzkickboxing.pl.



Linki zewnętrzne |



  • Oficjalna strona WAKO

  • Oficjalna strona WAKO PRO




-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容